สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2366

"ทำไม? ไม่กล้าพูดเหรอ?" หลินหยางมองไปที่เขาเหมือนกับอ่านเกมทุกอย่างออก

"สิ่งนี้เป็นของแดนมรณะ ฉะนั้นมันถือเป็นสมบัติของบรรพบุรุษของผม! มีอะไรให้ต้องถามอย่างนั้นเหรอ?" ฟู่เซิงไกวโส่วกล่าว

"อยู่ในมือของบรรพบุรุษของคุณ? ผิด! ควรพูดว่าสืบทอดให้กับบรรพบุรุษของคุณถึงจะถูก! แต่ผมรู้สึกว่าคุณจะไม่ค่อยรู้ประวัติของสิ่งนี้สักเท่าไร งั้นเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังแล้วกัน! อันที่จริงเมื่อหลายร้อยปีก่อน ลูกหลานของราชาโอสถซุนซือเหมี่ยว หรือที่รู้จักกันในชื่อหมอเทวดารุ่นแรก หมอเทวดาท่านนั้นมีลูกศิษย์สองคน ลูกศิษย์คนหนึ่งฉลาดหลักแหลม แต่เป็นคนใจร้อนและละโมบโลภมาก ส่วนศิษย์อีกคนเป็นคนซื่อและโง่เขลา แต่กลับเป็นคนขยันร่ำเรียนและเป็นคนมีจิตใจดีมาก! หลังจากที่ลูกศิษย์ทั้งสองลาออกจากการเป็นศิษย์ ทายาทของราชาโอสถก็นำ (คัมภีร์ราชาโอสถ) ส่วนหลังแบ่งเป็นสองส่วน ในมือของคุณส่วนนั้นมอบให้กับลูกศิษย์คนที่ฉลาด และส่วนที่อยู่ในมือของผมก็ได้มอบให้กับลูกศิษย์คนที่โง่เขลา! รู้ไหม?" หลินหยางกล่าว

ฟู่เซิงไกวโส่วสูดหายใจเข้า

เขาไม่เคยรู้ประวัติเรื่องนี้มาก่อนเลยจริงๆ!

"คุณรู้ไหมว่าทำไมทายาทของราชาโอสถถึงมอบตำราชำรุดส่วนนี้ให้กับบรรพบุรุษของคุณ และทำไมถึงมอบส่วนที่อยู่ในมือของผมให้กับศิษย์ที่โง่เขลาคนนั้น?" หลินหยางถามขณะที่มองเขา

ฟู้เซิงไกวโส่วอ้าปากและลังเล "ผมจะรู้ได้ยังไง?"

"ผมจะเล่าให้คุณฟังแล้วกัน! เพราะทายาทของราชาโอสถรู้ว่าเมื่อบรรพบุรุษของคุณได้รับตำราชำรุดนี้ไปแล้วก็จะไม่เปิดเผยเพื่อสร้างประโยชน์ต่อทุกคน ฉะนั้นเขาจึงมอบส่วนนี้ให้บรรพบุรุษของคุณเพื่อปิดปากเขา! อันที่จริงแล้วเนื้อหาส่วนที่สำคัญและเป็นแก่นแท้ของ (คัมภีร์ราชาโอสถ) กลับอยู่ในมือของผม ตำราชำรุดส่วนนั้นของคุณแม้จะมีประโยชน์ แต่เมื่อตกไปอยู่ในมือของบรรพบุรุษของคุณก็กลับไร้ค่า! แต่กระดาษไม่กี่หน้าในมือผมนี้กลับมีความสำคัญและเป็นแก่นสาระสำคัญของคำตอบในการกำจัดผลข้างเคียงที่ตามมาได้อย่างดี! ฉะนั้นทายาทของราชาโอสถรู้ว่าการมอบสิ่งนี้ให้กับลูกศิษย์โง่เขลาคนนั้นไปจะทำให้ความพยายามทั้งหมดของราชาโอสถไม่สูญเปล่าและนำไปต่อยอดได้!" หลินหยางกล่าว

ฟู่เซิงไกวโส่วเบิกตากว้างและชี้ไปที่หลินหยางด้วยอาการตัวสั่น "ใส่ความ! ใส่ความ! คุณ...คุณหยุดใส่ร้ายป้ายสีบรรพบุรุษของผมเดี๋ยวนี้! !"

"ใส่ร้าย? ฮึ วันนี้หากไม่ใช่เพราะต้องการจัดการกับคุณ คุณจะนำตำราชำรุดนี้ออกมาให้ทุกคนเห็นเหรอ? ถ้าไม่มีผม เกรงว่ามันก็คงยังอยู่ในห้องตำราของแดนมรณะและถูกฝุ่นเกาะอยู่อย่างนั้นไปตลอดแน่!"

"คุณ...คุณ....คุณ...."

ฟู่เซิงไกวโส่วไม่รู้ว่าควรตอบโต้กลับยังไง

จากนั้นทุกคนก็เข้าใจทุกอย่างได้ดี

"ทุกคน!"

จากนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น

ผู้คนต่างแตกตื่นและผู้หญิงผู้หญิงชุดขาวจำนวนหนึ่งก็เดินเข้ามา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน