สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2390

คนกลุ่มหนึ่งของหมู่บ้านซานไจ้ไม่พูดอ้อมค้อม เดินเข้าไปหาไป๋หนานหลีทันที

“หลีกออกให้หมด!”

“ถ้าพวกคุณกล้าแตะต้องไป๋หนานหลีแม้แต่นิดเดียว อย่ามาโทษว่าพวกเราไม่เกรงใจนะ!”

ทุกคนขวางคนของหมู่บ้านซานไจ้ไว้ ไม่ยอมให้พวกเขาเข้ามาในบ้านที่มีลานกว้าง

พวกเขาไม่ได้ปกป้องหนานไป๋หลี แต่กำลังปกป้องศักดิ์ศรีของหมู่บ้านจิ่วไจ้อยู่

แม้ว่าผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้จะตัดสินใจแบบนี้ พวกเขาก็ไม่ยอมก้มหัวให้หรอก

ตอนนี้คนของหมู่บ้านซานไจ้โมโหมาก

“บัดซบ! ฉันว่าหมู่บ้านจิ่วไจ้นี่ต้องถูกจัดการละ! จัดการให้ฉัน! ใครกล้าขวาง ตีให้ขามันหักเลย!”หลานชงระเบิดอารมณ์พาคนกระโจนเข้าไปด้านใน

ตอนนี้สถานการณ์วุ่นวายมาก

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน

แต่เวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“หยุด!”

ทุกคนพากันหยุด

เสิ่นเหนียนหัวที่อยู่ด้านนี้ตื่นตะลึงเล็กน้อย จากนั้นถึงได้รู้ว่าเสียงที่ร้องตะโกนขึ้นนั้นคือหลินหยาง

“หมอเทวดาหลิน คุณไม่ต้องพูด รีบไปกับฉันเถอะ ที่นี่จะเกิดความโกลาหลขึ้นแล้ว!”เสิ่นเหนียนหัวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ไป๋หนานหลีได้รับโทษเพราะผม ผมจะไปจากที่นี่ได้ยังไง?”

หลินหยางพูดขึ้น พร้อมกับเดินไปข้างหน้า ตะคอกเสียงดังว่า“ทุกท่านหยุดเถอะ ฟังที่ผมพูดก่อน!”

“คุณเป็นใคร? หน้าตาดี คุณไม่ใช่คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ใช่ไหม?”หลานชงชำเลืองมอง ขมวดคิ้วเป็นปมถามขึ้น

“หลานชง เขาเป็นเพื่อนของฉัน!”

เสิ่นเหนียนหัวรีบเดินมาและพูดขึ้น

“เพื่อนของเธอเหรอ? ชิ! เสิ่นเหนียนหัว ดูอย่างนี้แล้วหมู่บ้านจิ่วไจ้ของพวกเธอกล้าหาญมากเลยนะ! คนในเผ่าวงศ์ตระกูลประกาศหลายครั้งแล้ว ว่าไม่อนุญาตให้เอาคนนอกมา! พวกเธอยังเอาเข้ามาอีก! ดูอย่างนี้แล้ว วันนี้ที่จะต้องถูกลงโทษไม่ได้มีคนเดียวแล้วล่ะ!”หลานชงยิ้มอย่างเย็นชา

เสิ่นเหนียนหัวสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

แต่หลินหยางกลับยิ้มอย่างราบเรียบพูดว่า“คนผู้นี้คือหลานชงเหรอ? ผมว่าหมู่บ้านซานไจ้ของพวกคุณนี่ไม่มีฝีมืออะไรเลยนะ ชอบเอากฎของวงศ์ตระกูลมากดคน ก็มีแค่วิธีฝีมือเท่านี้แหละ”

“แกพูดอะไร?”หลานชงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

“ไอ้บ้า แกพูดบ้าอะไร? แกกล้าดูถูกหมู่บ้านซานไจ้ของพวกเราเหรอ?”

“บอกว่าพวกเราไม่มีฝีมือ? มาลองดูกันหน่อยไหม?”

คนของหมู่บ้านซานไจ้เดือดดาล ทยอยกำหมัดเดินทาข้างหน้า

หลานชงเดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า“ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าแกเป็นใคร! แกกล้าดูถูกหมู่บ้านซานไจ้! แกจะต้องชดใช้! แกอยากจะตายแบบไหน?”

“เหอะ คุณคิดจะเอาคนเยอะมารังแกคนน้อยเหรอ? ก็เลยไม่กล้าประลองฝีมือ?”

“ประลองฝีมือ? คนอย่างแกก็คู่ควรเหรอ?”

“ผมไม่คู่ควรตรงไหน? แม้แต่ไป๋หนานหลีพวกคุณยังสู้ไม่ได้ มาประลองฝีมือกับผม เกรงว่าคนอย่างพวกคุณไม่มีคุณสมบัติแล้วล่ะ!”หลินหยางส่ายหน้าพูดขึ้น

คำพูดนี้ยั่วยุคนของหมู่บ้านซานไจ้แล้วอย่างชัดเจน!

“พูดจาแย่มาก! คนอย่างไป๋หนานหลีนับว่าอะไรกัน? ฉันจะสู้ไม่ได้เหรอ?”หลานชงด่าทอเสียงดัง

“คุณสู้ได้เหรอ? แล้วทำไมคุณยังไปพึ่งพากฎของวงศ์ตระกูลเพื่อจัดการไป๋หนานหลีล่ะ?เขาทำให้น้องชายของคุณได้รับบาดเจ็บ ไม่ใช่ว่าคุณควรจะจัดการไป๋หนานหลีเองคนเดียว และทำให้เขาพิการ เพื่อเป็นการแก้แค้นให้น้องชายคุณเหรอ? ”หมอเทวดาหลินย้อนถาม

หลานชงชะงักงัน ขมวดคิ้วเป็นปม จ้องมองคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ ตามด้วยมองไปทางไป๋หนานหลี จากนั้นแสยะยิ้มที่มุมปากพูดว่า“ได้ ระหว่างพวกเราควรใช้หมัดจัดการกับปัญหานี้! ไม่ใช่การลงโทษอะไรทั้งนั้น! ไป๋หนานหลี อย่าพูดว่าฉันไม่ให้โอกาสแกล่ะ! แกรีบออกมา สู้กันตัวต่อตัวไปเลย!”

พอพูดคำนี้จบ คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ถึงกับสีหน้าเปลี่ยนทันที

“ไอ้บ้า! แกอยากให้ไป๋หนานหลีตายเหรอ?”

“หนานหลีจะใช่คู่ต่อสู้ของหลานชงที่ไหน? เฆี่ยนสามร้อยครั้งเหมือนก่อนหน้านี้ก็จบ ครั้งนี้เกรงว่าจะต้องแขนขาหัก ถึงแก่ความตายได้เลยนะ!”

“คุณรู้ความสามารถของหลานชงหรือเปล่า?ให้หนานหลีสู้กับเขาตัวต่อตัว? นั่นคือรนหาที่ตายชัดๆ!”

ทุกคนร้อนใจ ทยอยหันไปตำหนิหลินหยาง

ส่วนผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้ยิ่งสีหน้าท่าทางตื่นตะลึงพรึงเพริด

หลานชงเป็นใคร?

ไม่ต้องพูดถึงคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ คนทั้งตระกูลพันแซ่ต่างรับรู้กันดี!

นี่คือหนึ่งในสิบสามบุคคลที่ฉลาดและมีความสามารถเหนือคนอื่น!

หนึ่งในสิบสามบุคคลที่ฉลาดและมีความสามารถเหนือคนอื่น! เป็นวัยรุ่นสิบสามคนในตระกูลพันแซ่ที่มีฝีมือเก่งกาจที่สุด

และหลานชงเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในกลุ่มเยาวชนของหมู่บ้านซานไจ้

เพราะฉะนั้น การที่หลานชงมาครั้งนี้ก็เลยไม่เรียกผู้อาวุโสแม้แต่คนเดียวหรอก เพราะเขาเป็นถึงสุดยอดฝีมือ เลยพาคนของหมู่บ้านซานไจ้บุกมาทวงความยุติธรรมเองเลย!

“น้อมเคารพคุณท่าน!”

“คุณท่านอยู่เย็นเป็นสุข!”

ทุกคนทยอยทำความเคารพ

หญิงชราไป๋ปรากฏตัว ต่อให้เป็นหลานชงก็ไม่กล้าพาล เขาโค้งเอวเล็กน้อยพูดว่า“ข้าน้อยหลานชง น้อมเคารพคุณท่าน”

“ทำไมจะต้องเสแสร้ง? ฉันได้ยินมาแล้วว่าคนของหมู่บ้านซานไจ้จำนวนไม่น้อยไม่พอใจที่ฉันไปเก็บยาที่สวนยาทุกวัน แทบอยากจะให้ฉันรีบตาย!”หญิงชราชำเลืองมองหลานชงด้วยสายตาไม่พอใจ

หลานชงขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย พูดว่า“คุณท่าน….”

“พูดจาอ้อมค้อมก็ไม่มีประโยชน์! หนานหลี ! อยากจะสู้ไหม? ไม่อยากสู้ก็ทนแส้ไปสามร้อยครั้ง! ถ้าอยากสู้ ก็เอาความสามารถทั้งหมดออกมาสู้กันกับเขา ต่อให้แพ้ แกก็เป็นหลานที่ดีของฉันอยู่!”หญิงชราไป๋พูดขึ้น

“สู้ครับ!”

ตอนนี้ไป๋หนานหลีจะสนใจอะไรได้มากมายที่ไหนล่ะ เขาตะโกนขึ้น แล้วเดินมา

“ไป๋หนานหลี แกรนหาที่ตายเองนะ!”

หลานชงกำลังอดกลั้นความเดือดดาล เดินตรงมา พร้อมกับวางท่า

“มาเลย!”ไป๋หนานหลีพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“อย่ามาหาว่าฉันไม่เกรงใจ แกทำร้ายน้องชายของฉัน ฉันจะทำแกพิการ ไม่เกินไปหรอกใช่ไหม?”

“งั้นก็ต้องดูความสามารถของคุณแล้วล่ะ!”

ไป๋หนานหลีพูดด้วยความไม่พอใจ

“รนหาที่ตาย!”

หลานชงโกรธมาก เขาปล่อยหมัดออกไป และพละกำลังที่แข็งแกร่งมากของเขาราวกับลมกระโชกแรงพุ่งไปข้างหน้า

ฝูงชนที่อยู่บริเวณโดยรอบแยกตัวออก

พื้นสะเทือนอย่างรุนแรง

พลังเกือบถึงหมื่นจินถล่มไปแบบนี้

แค่ลงมือแบบนี้ หลินหยางก็รู้แล้วว่านี่คือความสามารถของบุคคลมีความสามารถตระกูลพันแซ่

ฝีมือแบบนี้ เก่งกว่าไป๋หนานหลีคนก่อนนี้มาก

แต่ตอนนี้ไป๋หนานหลีได้รับยาอายุวัฒนะของเขา ฝีมือของเขาดีขึ้นมาก ถ้าจะฆ่าหลานชง ไม่ใช่เรื่องยากเลย