สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2389

“หลานชง! คุณอย่าสามหาว! ที่นี่คือหมู่บ้านจิ่วไจ้! คุณอย่ามาพาลที่นี่นะ!”คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้คนหนึ่งทนดูต่อไปไม่ไหว เลยตะโกนขึ้นเสียงดัง

แต่เมื่อเขาพูดจบ คนที่สวมหมวกมีขนนกชื่อหลานชงก็ได้สะบัดมือออกไป

เพี๊ยะ!

คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้คนนั้นไม่ทันตั้งตัว เลยถูกตบล้มลงที่พื้นจนฟันหลุดออกมาสองซี่

ทุกคนตื่นตะลึงพรึงเพริด

“หมู่บ้านจิ่วไจ้แล้วยังไง? ฉันหลานชงไม่เคยเห็นในสายตา!”หลานชงพูดดูถูกเหยียดหยาม

“คุณพูดอะไร?”

“สารเลว!”

“คุณกล้าทำร้ายคนที่หมู่บ้านจิ่วไจ้ของพวกเราเหรอ?”

คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้โมโห พากันจะเข้าไปปะทะ

แต่คนของหมู่บ้านซานไจ้ก็ไม่ใช่ใครจะมายั่วยุได้ง่ายๆเหมือนกัน พวกเขาทยอยโผเข้าหา พร้อมที่จะประลองฝีมือทันที

และสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น:

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ทุกคนเลยพากันหยุด

และเห็นกลุ่มคนสูงอายุกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

คนที่เป็นผู้นำมา เป็นผู้ชายรูปร่างท้วมอ้วนตุ๊ต๊ะคนหนึ่ง

ผู้ชายน่าจะอายุสี่สิบกว่าปี และเขาดูค่อนข้างไร้เดียงสา แต่เสื้อผ้าของเขาและตราที่ห้อยอยู่ที่เอวของเขาแสดงให้เห็นถึงสถานะที่ไม่ธรรมดาของเขา

“ผู้นำหมู่บ้าน!”

“ผู้นำหมู่บ้านมาแล้ว”

คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ไม่กล้าหุนหันพลันแล่น

พวกหลานชงชำเลืองมองชายอ้วน แต่กลับไม่ทำความเคารพ สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ยังไง? หลานชง? แม้แต่ผู้นำหมู่บ้านของพวกเรา พวกคุณก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาเหรอ?ทำไมถึงไม่ทำความเคารพ?”คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“วันนี้ผมมาเอาคำแถลง ไม่ได้มาทำความเคารพพวกคุณ!”หลานชงโบกสะบัดมือ คนที่อยู่ด้านหลังจึงยกเปลเข้ามา และวางลงตรงพื้น

คนที่นอนอยู่บนเปลคือคนที่ถูกไป๋หนานหลีทำร้ายที่สวนยานั่นเอง

“ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้ บาดแผลของหลานสือน้องชายผม คุณน่าจะรู้ว่าใครเป็นคนทำใช่ไหมครับ?”หลานชงพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

“แน่นอนว่ารู้ เรื่องที่เกิดขึ้นผมได้ทำการตรวจสอบแล้ว….เป็นไป๋หนานหลีที่วู่วาม”ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้ลังเลใจอยู่สักพักหนึ่งถึงได้พูดขึ้น

“แล้วผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้ คุณจะให้คำอธิบายกับผมยังไง?”หลานชงพูดอย่างเย็นชา

“ทุกอย่างว่ากันตามกฎของวงศ์ตระกูลเลย!”

ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้เอียงตัวเล็กน้อย เพื่อให้เห็นฉากที่อยู่ด้านหลัง

ไป๋หนานหลีในเวลานี้ เปลือยเรือนร่างท่อนบนคุกเข่าอยู่ในลานบ้าน

ด้านข้างนั้นมีแส้เหล็กที่ย้อมอาบด้วยยาพิเศษอยู่

“ไป๋หนานหลีทำร้ายบุคคลในวงศ์ตระกูลเดียวกัน ตามกฎของวงศ์ตระกูล จะต้องถูกเฆี่ยนสามร้อยครั้ง!”ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้จ้องไป๋หนานหลี พูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมว่า”ไป๋หนานหลี มีความเห็นต่างไหม?”

“หนานหลี….ไม่มีความเห็นต่างครับ”ไป๋หนานหลีก้มหน้า พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“งั้นก็ดี”ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้พยักหน้า หันไปหาหลานชงแล้วพูดว่า“เดี๋ยวเชิญคนของหมู่บ้านซานไจ้ของพวกคุณควบคุมเองเลย! ตอนนี้เริ่มดำเนินการได้!”

“รับทราบ!”

คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้คนหนึ่งเดินออกมา จากนั้นหยิบแส้เหล็กที่พื้นขึ้นมา หมายจะลงมือ

แต่หลานชงกลับตะคอกขึ้น

“ช้าก่อน!”

ทุกคนอึ้ง

“ยังไง? หลานชง คุณไม่พอใจกับการลงโทษแบบนี้เหรอ?”ผู้อาวุโสของหมู่บ้านจิ่วไจ้ถามด้วยความเดือดดาล

“แน่นอนว่าไม่พอใจ!”

“แต่นี่ทำตามกฎเกณฑ์ของวงศ์ตระกูล ถ้าคุณไม่พอใจ ต้องดูท่าทีของภายในเผ่าวงศ์ตระกูลแล้ว!”ผู้อาวุโสคนนั้นพูดด้วยความไม่พอใจ

“ผมไม่ได้บอกว่าไม่พอใจในกฎเกณฑ์ของวงศ์ตระกูล ผมแค่ไม่พอใจกับคนที่จะมาทำการลงโทษ! คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ได้รับโทษ ต้องคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้เป็นคนทำโทษเหรอ? ผมจะรู้ได้ยังไงว่าทำแบบเล่นๆหรือเปล่า? เฆี่ยนแบบถ่อมตัวสามร้อยครั้งเหรอ?”หลานชงยิ้มเล็กน้อยพูดขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน