สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2392

ร่างกายของไป๋หนานหลีตัวโยนกระเด็นลอยออกไปทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว ตัวเขากระแทกเข้ากับสิ่งก่อสร้าง คนทั้งคนจมอยู่ในกองซากปรักหักพัง ตัวถลอกปอกเปิก ยากที่จะลุกขึ้นยืน

“อะไรกัน?”

ทุกคนพากันตกใจ

“นี่คือฝีมือของอัจฉริยะฉีหลินเหรอ? ”เสิ่นเหนียนหัวมองด้วยความตื่นตะลึง

ต่อให้ยาอายุวัฒนะของหลินหยางเพิ่มพูนพลังของไป๋หนานหลี ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!

กงซูฉีหลิน….น่ากลัวมาก!

“คนผู้นี้ทำร้ายน้องชายของภรรยาฉัน สมควรตาย! มาเอาเขากลับไป เพื่อทำลายการฝึกฝนของเขาทิ้ง! จากนั้นจำคุกสิบวัน!”กงซูฉีหลินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“รับทราบ”

คนของหมู่บ้านซานไจ้รีบวิ่งไปทางซักปรักหักพัง

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

หญิงชราไป๋ลุกขึ้นยืนตะโกนว่า“กงซูฉีหลิน คุณอย่ามาสามหาว!”

“หญิงชราไป๋ อายุมากแล้ว ผมไม่อยากแตะต้องคุณ! แต่คุณน่าจะรู้นิสัยของผม ถ้าผมลงมือขึ้นมา ไม่ได้สนใจว่าเป็นผู้หญิงผู้ชายหรือว่าคนแก่หรอกนะ! วันนี้คุณอยู่ที่นี่ด้วย ผมเลยแค่ทำกับไป๋หนานหลีแค่นี้ ถ้าคุณไม่อยู่ที่นี่ เขาหัวขาดไปนานแล้ว!”กงซูฉีหลินพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

“กงซูฉีหลิน! คุณไม่มีความยำเกรงต่อสิ่งใดๆเลย! แม้แต่ยายแก่ๆยังไม่เห็นในสายตาเหรอ? อย่างนั้นก็ดี ถ้าคุณทำอะไรหนานหลี ก็ข้ามศพของฉันไปเถอะ!”

หญิงชราไป๋กัดฟันกรอด เห็นความตายดั่งคืนสู่มาตุภูมิ!

“คุณคิดว่าผมไม่กล้า?”

กงซูฉีหลินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากแล้ว เขายกมือขึ้นแล้วหันไปทางหญิงชราไป๋ทันที

ฮู!

พลังอันร้อนแรงโถมมาทำให้หญิงชราไป๋ถลา

“คุณย่า ระวังค่ะ!”

เสิ่นเหนียนหัวตกใจ รีบไปขวางไว้

แต่พลังของกงซูฉีหลินช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน? พลังยังไม่ทันมาถึง เธอก็สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวแล้ว

พลังลอยมาโจมตี ต่อให้เธอไม่ตาย ก็บาดเจ็บสาหัสอันตรายต่อชีวิต

แต่เธอไม่ลังเลใจ หลับตาลงและรอพลังนี้เข้ามาโจมตี

ช่วงสถานการณ์ฉุกเฉิน

ฮู!

กลิ่นอายราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านมา

เสิ่นเหนียนหัวชะงักงันเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้นแต่กลับได้เห็นเงาร่างราวกับเทพอยู่ตรงหน้า

“หมอเทวดาหลิน?”

เสิ่นเหนียนหัวเผลอพูดออกมาทันที

พอเห็นหลินหยางออกหน้า ทุกคนถึงกับตื่นตะลึง

ถึงแม้กงซูฉีหลินจะแค่ปล่อยพลังออกมาแบบไม่ได้อะไรมาก แต่เขาสามารถต้านไว้ได้ ก็น่าตื่นตาตื่นใจมาก!

“แกเป็นใคร? คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้เหรอ?”กงซูฉีหลินสีหน้าไร้ความรู้สึกจ้องมองหลินหยางแล้วถามขึ้น

“ฉันไม่ใช่คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ แต่ฉันเป็นเพื่อนของหนานหลีกับเสิ่นเหนียนหัว”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“เหรอ?”กงซูฉีหลินจ้องมองไป๋หนานหลีกับเสิ่นเหนียนหัวด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า“พวกแกสองคนกล้ามากนะ! กล้าพาคนนอกเข้ามาด้วยเหรอ? ดูแล้ววันนี้ถ้าไม่สั่งสอนหมู่บ้านจิ่วไจ้สักหน่อย คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ก็จะไม่รู้กฎของตระกูลพันแซ่เลย!”

“อัจฉริยะฉีหลินโปรดระงับโทสะ ฟังพวกเราอธิบายก่อนค่ะ!”เสิ่นเหนียนหัวรีบพูดขึ้น

“ไม่จำเป็นต้องอธิบาย รอฉันจัดการไป๋หนานหลีเสร็จ แล้วเดี๋ยวจะให้คนในวงศ์ตระกูลจัดการเธอ!”

กงซูฉีหลินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ หมายจะลงมือ

“ช้าก่อน”หลินหยางตะโกนขึ้น

“ยังไง? แกร้อนใจอยากรนหาที่ตาย? ไม่ต้องรีบร้อน เพราะฉันไม่ได้คิดที่จะปล่อยแกไปอยู่แล้ว! ตระกูลพันแซ่ของพวกฉันไม่เคยยินดีต้อนรับแขกไม่ได้รับเชิญอย่างแก อีกเดี๋ยวจุดจบของแกจะแย่กว่าพวกมันเสียอีก คิดเผื่อตัวเองไว้เถอะ!”กงซูฉีหลินพูดขึ้น

“ฉันจะยังไงก็ไม่เป็นไรหรอก แต่มีบางเรื่องถ้าไม่ได้จัดการ เกรงว่าฉันอยู่ไม่เป็นสุขหรอก”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“เรื่องอะไร?”กงซูฉีหลินพูดและมองมาด้วยสายตาเรียบเฉย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน