สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2396

“ถือว่าคุณอ่านสถานการณ์ออก รู้จักเอาตัวรอด!”

คนแก่คนนั้นจ้องหลินหยางและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปม

“พ่อหนุ่ม ถึงแม้ว่าคุณจะปล่อยกงซูฉีหลิน แต่คุณทำเขาบาดเจ็บ มาก่อความวุ่นวายในเผ่าวงศ์ตระกูลของพวกเราแบบนี้ แค้นนี้ ผมจำเป็นต้องชำระ! คุณจะให้คำตอบผมยังไง?”หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“หัวหน้าเผ่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหมอเทวดา เป็นผมที่ทำให้เกิดขึ้น! ถ้าท่านอยากระบาย ก็ลงมือที่ผมเลย!”ไป๋หนานหลีรีบคุกเข่าพูดขึ้น

“ไป๋หนานหลี แกไม่มีสิทธิพูด! แกหุบปาก! แกมันเป็นความอับอายของเผ่าวงศ์ตระกูล!”ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้พูดด้วยความไม่พอใจ

เสิ่นเหนียนหัวทนดูต่อไม่ไหว เลยลุกขึ้นชี้หน้าผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้“คุณยังมีหน้ามาว่าหนานหลีเหรอ? ตัวเองเป็นถึงผู้นำหมู่บ้าน ไม่คิดเผื่อคนในหมู่บ้าน ทำเป็นรักใคร่คนหมู่บ้านอื่น! สรุปแล้วใครคือความอับอายของหมู่บ้านกันแน่?”

“นังเด็กบ้า คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าด่าผู้นำหมู่บ้าน? ฉันเป็นผู้อาวุโสของแกนะ!”ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้พูดด้วยความเดือดดาล

“มีผู้ใหญ่ผู้อาวุโสแบบนี้ฉันอับอายมาก!เพราะคุณนั่งตำแหน่งผู้นำของหมู่บ้านจิ่วไจ้ พวกเราคนหมู่บ้านจิ่วไจ้เลยเงยหน้าไม่ขึ้น! คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้แย่กว่าพวกเขาตรงไหน? ทำไมพวกเราต้องยอม?ทำไมความไม่ยุติธรรมต้องเป็นพวกเราน้อมรับ? ทำไม?”เสิ่นเหนียนหัวดวงตาแดงก่ำตะโกนขึ้น

พอพูดคำเหล่านี้ออกมา คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้จำนวนไม่น้อยก็สะเทือนใจ

“ดี! แกอย่ามาดูถูกความสามารถของฉันนะ เข้าใจไหม? หัวหน้าเผ่า เด็กคนนี้ต้องลงโทษอย่างหนัก!จะต้องลงโทษอย่างหนัก! ได้โปรดอนุญาตให้ผมขังเธอในคุกเถอะครับ!”ผู้นำหมู่บ้านโกรธจนแทบจะระเบิด กระทืบเท้าพูดขึ้น

“เสิ่นเหนียนหัว เธอสามหาว! ผู้นำหมู่บ้านถือว่าเป็นผู้นำ อีกทั้งยังเป็นผู้อาวุโสของเธอ เธอดูถูกเขาแบบนี้ ฉันจะยกโทษให้เธอได้ยังไง? ฟังนะ มาจัดการเสิ่นเหนียนหัวเอาเธอไปขังคุกซะ จากนั้นรอฟังบทลงโทษ!”หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่พูดขึ้น

“รับทราบ”

คนของตระกูลพันแซ่พุ่งเข้ามาใส่เสิ่นเหนียนหัวจำนวนหนึ่ง

แต่พวกเขายังไม่ได้เข้าใกล้ คนกลุ่มหนึ่งก็เดินมา และขวางยอดฝีมืออยู่ตรงหน้าเสิ่นเหนียนหัว

ทุกคนชะงักงัน

นี่คือคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้

“หลิวฉี หวังเปียว พวกคุณ….พวกคุณจะทำอะไร?”ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้เบิกตาโพลงกว้างถามขึ้น

“ผู้นำหมู่บ้าน หัวหน้าเผ่า เหนียนหัวพูดถูก ความผิดครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากหมู่บ้านจิ่วไจ้ ต่อให้มีเพื่อนเหล่านี้ของพวกเรา ก็ไม่เคยไปหาเรื่องอะไร เรื่องนี้หลานชงพวกเขามาหาเรื่องก่อน มีหายนะวันนี้เกิดขึ้น ทำไมพวกเราหมู่บ้านจิ่วไจ้ต้องรับผิดชอบ พวกเขาหลานชงกลับปลอดภัยหายห่วง?”ผู้อาวุโสคนนั้นถามขึ้น

“พูดแบบนี้คือพวกคุณคิดจะก่อกบฏเหรอ? หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“พวกเราไม่ได้คิดก่อกบฏ เพียงแค่อยากได้ความยุติธรรม!”

“ฉัน ก็คือความยุติธรรม!”หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่สีหน้าเย็นชา“ฟังนะ ตอนนี้พวกคุณรีบกลับบ้านของแต่ละคนเลย ไม่อนุญาตให้อยู่ที่นี่ ถ้าทำแบบนี้ ผมจะไม่สืบสาวราวเรื่องเอาผิดกับพวกคุณ ไม่อย่างนั้น พวกคุณจะเป็นคนทรยศต่อวงศ์ตระกูล! พวกคุณน่าจะรู้ว่าการจัดการกับคนทรยศต่อตระกูลพันแซ่มันเป็นยังไง! พวกคุณอยากตายอยู่ที่นี่?”

พอพูดคำนี้ออกมา คนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ต่างตกใจ สีหน้าซีดเผือด

แต่….พวกเขาไม่ได้ออกไปจากที่นี่กัน

“กล้าหาญนัก! !”

หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่เดือดดาล โบกสะบัดมือพูดว่า“จับพวกเขาให้หมด! !”

“หัวหน้าเผ่าโปรดระงับโทสะ ฉันขอพูดหน่อย!”

ผู้นำหมู่บ้านจิ่วไจ้โมโหจนตัวสั่น

นัยน์ตาของหัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่เย็นชาอย่างไม่มีอะไรเทียบได้

“หัวหน้าเผ่า เรื่องนี้ช่างมันเถอะดีไหม ถ้าบังคับให้หมู่บ้านจิ่วไจ้ไป เรื่องจะวุ่นวายไปกันใหญ่”ผู้อาวุโสคนหนึ่งของตระกูลพันแซ่เดินมาพูดอย่างระมัดระวัง

“บีบบังคับไปก็บีบบังคับไปสิ ถ้าตระกูลพันแซ่ของพวกเราขาดคนเหล่านี้ไปจะอยู่ต่อไม่ได้เหรอ?”หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่พูดอย่างเย็นชา

“จะพูดแบบนี้ไม่ได้ ผลกระทบไม่ดี ถ้าเปิดช่องนี้ ผมกลัวว่าคนของหมู่บ้านอื่นจะมีใจออกห่างไปด้วยนะสิ”ผู้อาวุโสคนนั้นพูดอย่างระมัดระวัง

ก้นบึ้งหัวใจของหัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่สั่นไหวเล็กน้อย คิดอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นมองไปทางคนอื่น แล้วพูดว่า“ฉันเป็นหัวหน้า เผชิญหน้ากับความวุ่นวายในเผ่าวงศ์ตระกูล ยังต้องถอยอีกเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนี้ ฉันเป็นหัวหน้าเผ่ายังมีความหมายอยู่ไหม?”

“หัวหน้าเผ่า…..”

“ไม่ต้องพูดแล้ว! ทุกคนฟังนะ หมู่บ้านจิ่วไจ้ทรยศ ไม่สามารถอภัยให้ได้! ฉันขอให้ทุกคนรีบจับคนของหมู่บ้านจิ่วไจ้ไว้!ส่วนผู้อาวุโสคนอื่น ตามฉันมาจัดการหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน! ฉันต้องการสับคนที่ทำให้ในวงศ์ตระกูลวุ่นวายให้แหลกลาญ!”

พูดจบ หัวหน้าเผ่าตระกูลพันแซ่ก็โผเข้าหาหลินหยาง

“ที่ผมยอมอ่อนให้ ไม่ใช่ว่าผมกลัวพวกคุณ แต่ไม่อยากให้มีผลกระทบกับไป๋หนานหลีและเสิ่นเหนียนหัว แต่พวกคุณกลับบีบคั้น ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่ามาโทษที่ผมฆ่าละกัน!”

หลินหยางเองก็โกรธ ตะคอกขึ้นทันที เขาเอาเข็มมังกรหงเหมิงแทงบนตัว พร้อมกระโจนออกไป

กลิ่นอายดุดันถาโถม

กลิ่นอายสังหารปะทุขึ้น