สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2409

เทพอัคคีถูกเอาชนะแล้ว พลังเปลวเพลิงและชี่อสูรทั่วทั้งร่างกายถูกพละกำลังของหลินหยางสั่นคลอนจนกระจัดกระจายออกไป

เขานอนอยู่บนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ในปากมีเสียงคร่ำครวญ น้ำเสียงที่ส่งออกมาไม่ชัดเจน

หลินหยางจ้องมองเขาอย่างเย็นชา สีหน้าเคร่งขรึม หลังจากที่เห็นว่าเทพอัคคีไม่ขยับเคลื่อนไหว จึงหยิบเข็มมังกรหงเหมิงออกมาทันที และแทงลงไปบนร่างกายของเขา

ชิ้ง!

ผิวหนังอันน่ากลัวของเทพอัคคียังคงขวางกั้นเข็มเงินของหลินหยาง

แต่พละกำลังในตอนนี้ของหลินหยางนั้นน่าทึ่งอย่างมาก เขาใช้นิ้วแตะที่ปลายอีกด้านหนึ่งของเข็ม และออกแรงทันที

อย่างช้าๆ เข็มเงินค่อยแทงเข้าไปในร่างกายของเทพอัคคี

ในชั่วพริบตา ดวงตาที่ว่างเปล่าคู่นั้นของเทพอัคคีก็ชัดเจนขึ้นมา

"แย่แล้ว!" สื่อหลงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยกดาบขึ้นมาและพุ่งเข้าไปทันที

"ไอ้หลานชาย! คิดว่าฉันเป็นอากาศหรือไง?"

เทพบู๊ตะโกนเสียงดัง ยกฝ่ามือขึ้นในอากาศ และระเบิดเข้าไปที่สื่อหลงเทียน

สื่อหลงเทียนยกกระบี่ปีศาจขึ้นมาขวางทันที

ชิ้ง!

กระบี่ปีศาจถูกการโจมตีอย่างแรง สั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง สื่อหลงเทียนถูกผลักให้ถอยออกไปหลายสิบก้าว ร่างกายแทบจะไม่มั่นคง

เขาจ้องมองไปที่หลินหยางอย่างเย็นชา และรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ตนเองจะแย่งชิงเทพอัคคีมาจากในมือของหลินหยางและเทพบู๊ได้ น้ำเสียงเย็นชา จึงรีบหันหลังต้องการจะวิ่งหนีทันที

"ท่านเทพ ช่วยจับคนคนนี้ด้วย! ฉันจะให้ผลประโยชน์ที่คุณคาดไม่ถึงเลย!"

หลินหยางกดเทพอัคคีเอาไว้แน่น ในขณะที่ฝังเข็มไปด้วย

เทพบู๊ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็พยักหน้า และไล่ตามสื่อหลงเทียนไป

"จะจับฉันงั้นเหรอ? พวกคุณฝันไปเถอะ!"

สื่อหลงเทียนที่กำลังหนีเตลิดจู่ๆ ก็หันกลับมา และโยนก้อนหินแปลกประหลาดใส่หลินหยาง

หลินหยางตกตะลึง จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงร้องตะโกนเสียงดัง : "รีบรับก้อนหินนั้นไว้ อย่าให้มันตกพื้น!!"

ม่านซาหงที่อยู่ข้างๆ มือไวตาไว รีบพุ่งออกมาทันที

และคนที่เหลือก็พุ่งเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่ง

แต่ทว่า......ท้ายที่สุดก็ช้าไปหนึ่งก้าว

เมื่อมือเล็กๆ ของม่านซาหงยื่นเข้าไป ก้อนหินก็บังเอิญเฉียดผ่านปลายนิ้วมือไป และกระแทกลงพื้นอย่างแรง

ปัง!!

กลุ่มชี่อสูรอันแปลกประหลาดระเบิดออกมาอย่างฉับพลัน

ชี่อสูรที่ปรากฏนี้มีสีแดงเข้ม ในชั่วพริบตามันแผ่ซ่านไปทั่วรัศมีมากกว่าสิบไมล์

"แค่กๆ แค่กๆๆ ......"

ทุกๆ คนไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

ม่านซาหงกุมคอ คลานอยู่บนพื้น และอาเจียนไม่หยุด

"ท่านแม่มด! ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?"

ฉยงตาวรีบเข้ามา ประคองม่านซาหงเอาไว้

"ไม่......ไม่ไหวแล้ว......ข้า......ข้าไม่ไหวแล้ว......" ม่านซาหงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน ดวงตาทั้งคู่เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน