สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2409

เทพอัคคีถูกเอาชนะแล้ว พลังเปลวเพลิงและชี่อสูรทั่วทั้งร่างกายถูกพละกำลังของหลินหยางสั่นคลอนจนกระจัดกระจายออกไป

เขานอนอยู่บนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ในปากมีเสียงคร่ำครวญ น้ำเสียงที่ส่งออกมาไม่ชัดเจน

หลินหยางจ้องมองเขาอย่างเย็นชา สีหน้าเคร่งขรึม หลังจากที่เห็นว่าเทพอัคคีไม่ขยับเคลื่อนไหว จึงหยิบเข็มมังกรหงเหมิงออกมาทันที และแทงลงไปบนร่างกายของเขา

ชิ้ง!

ผิวหนังอันน่ากลัวของเทพอัคคียังคงขวางกั้นเข็มเงินของหลินหยาง

แต่พละกำลังในตอนนี้ของหลินหยางนั้นน่าทึ่งอย่างมาก เขาใช้นิ้วแตะที่ปลายอีกด้านหนึ่งของเข็ม และออกแรงทันที

อย่างช้าๆ เข็มเงินค่อยแทงเข้าไปในร่างกายของเทพอัคคี

ในชั่วพริบตา ดวงตาที่ว่างเปล่าคู่นั้นของเทพอัคคีก็ชัดเจนขึ้นมา

"แย่แล้ว!" สื่อหลงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยกดาบขึ้นมาและพุ่งเข้าไปทันที

"ไอ้หลานชาย! คิดว่าฉันเป็นอากาศหรือไง?"

เทพบู๊ตะโกนเสียงดัง ยกฝ่ามือขึ้นในอากาศ และระเบิดเข้าไปที่สื่อหลงเทียน

สื่อหลงเทียนยกกระบี่ปีศาจขึ้นมาขวางทันที

ชิ้ง!

กระบี่ปีศาจถูกการโจมตีอย่างแรง สั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง สื่อหลงเทียนถูกผลักให้ถอยออกไปหลายสิบก้าว ร่างกายแทบจะไม่มั่นคง

เขาจ้องมองไปที่หลินหยางอย่างเย็นชา และรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ตนเองจะแย่งชิงเทพอัคคีมาจากในมือของหลินหยางและเทพบู๊ได้ น้ำเสียงเย็นชา จึงรีบหันหลังต้องการจะวิ่งหนีทันที

"ท่านเทพ ช่วยจับคนคนนี้ด้วย! ฉันจะให้ผลประโยชน์ที่คุณคาดไม่ถึงเลย!"

หลินหยางกดเทพอัคคีเอาไว้แน่น ในขณะที่ฝังเข็มไปด้วย

เทพบู๊ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็พยักหน้า และไล่ตามสื่อหลงเทียนไป

"จะจับฉันงั้นเหรอ? พวกคุณฝันไปเถอะ!"

สื่อหลงเทียนที่กำลังหนีเตลิดจู่ๆ ก็หันกลับมา และโยนก้อนหินแปลกประหลาดใส่หลินหยาง

หลินหยางตกตะลึง จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงร้องตะโกนเสียงดัง : "รีบรับก้อนหินนั้นไว้ อย่าให้มันตกพื้น!!"

ม่านซาหงที่อยู่ข้างๆ มือไวตาไว รีบพุ่งออกมาทันที

และคนที่เหลือก็พุ่งเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่ง

แต่ทว่า......ท้ายที่สุดก็ช้าไปหนึ่งก้าว

เมื่อมือเล็กๆ ของม่านซาหงยื่นเข้าไป ก้อนหินก็บังเอิญเฉียดผ่านปลายนิ้วมือไป และกระแทกลงพื้นอย่างแรง

ปัง!!

กลุ่มชี่อสูรอันแปลกประหลาดระเบิดออกมาอย่างฉับพลัน

ชี่อสูรที่ปรากฏนี้มีสีแดงเข้ม ในชั่วพริบตามันแผ่ซ่านไปทั่วรัศมีมากกว่าสิบไมล์

"แค่กๆ แค่กๆๆ ......"

ทุกๆ คนไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

ม่านซาหงกุมคอ คลานอยู่บนพื้น และอาเจียนไม่หยุด

"ท่านแม่มด! ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?"

ฉยงตาวรีบเข้ามา ประคองม่านซาหงเอาไว้

"ไม่......ไม่ไหวแล้ว......ข้า......ข้าไม่ไหวแล้ว......" ม่านซาหงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน ดวงตาทั้งคู่เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

ผิวหนังของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำขลับ แขนขาค่อยๆ บวมขึ้น ผมยาวๆ ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ตาดำทั้งคู่จากเดิมทีเป็นสีแดง มันค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นสีขาวไปแล้ว

ตึง!

เวลานี้ เทพอัคคีผลักออกอย่างกะทันหัน

ฟรึ่บ!

หลินหยางที่กดอยู่บนร่างของเราก็ถูกทำให้ลอยออกไป และตกลงไปในธนาคารแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล

เพล้ง!

กระจกใหญ่พิเศษของธนาคารนั้นแตกละเอียด

"อะไรกันเนี่ย!"

ผู้คนต่างตกตะลึง

เทพอัคคีคลานลุกขึ้นมา ทันทีที่อ้าปาก ก็เกิดการดูดอย่างบ้าคลั่ง

ในเวลาไม่ถึงสิบวินาที ชี่อสูรรอบๆ ตัวล้วนถูกเขาดึงดูดไม่เหลือแม้แต่น้อย.......

"ห๊า?"

"นี่......นี่มันคืออะไรกัน?"

"เกิดอะไรขึ้น?"

หยุนซิง เฉาซงหยางเบิกตาโพลง ไม่อยากจะเชื่อ

เทพบู๊มีสีหน้าเคร่งขรึม ราวกับเผชิญหน้ากับศัตรูตัวสำคัญ.....