สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2408

เทพอัคคีแผดเสียงคำรามขึ้นมาทันที แขนทั้งสองข้างเปิดออก พลังเปลวเพลิงอันเหี้ยมโหดลุกโชนมาทางหลินหยาง

"หลีกไป!"

หลินหยางเอียงศีรษะตะโกนเสียงดัง

ม่านซาหง หยุนซิงและคนอื่นๆ ถอยหลังอย่างฉับพลัน

แต่ในขณะที่ล่าถอยออกไป การระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวก็เกิดขึ้นใจกลางของหลินหยาง

พลังเปลวเพลิงอันน่าสะพรึงกลัวได้กลายเป็นวงแหวน สั่นไหวไปทุกทิศทุกทาง ยิ่งทำให้น่ากลัวเป็นพิเศษ

แต่ทว่าเมื่อการระเบิดจบสิ้น ท่ามกลางพลังเปลวเพลิงที่มอดลง คนคนหนึ่งยืนอยู่อย่างทรงพลัง

ไม่ใช่หลินหยางแล้วจะเป็นใคร?

"ห๊ะ?"

สื่อหลงเทียนคิ้วขมวดทันที

"แค่นี้เหรอ?"

หลินหยางมองไปที่สื่อหลงเทียนอย่างเมินเฉย

สื่อหลงเทียนมีสีหน้าเคร่งขรึม เอียงศีรษะเงยหน้าขึ้น และปล่อยชี่อสูรไปยังเทพอัคคี

ชี่อสูรแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย จู่ๆ ใบหน้าของเทพอัคคีก็โหดเหี้ยมขึ้นมา พลังเปลวเพลิงและชี่อสูรของทั้งคนก็เข้มข้นและดุร้ายมากยิ่งขึ้น

"ฆ่า......ฆ่า......ฆ่า......"

เขาตะโกนกล่าวอย่างคลุมเครือ จากนั้นก็พุ่งเข้าหาหลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

ทุกๆ ที่ที่ผ่านไป ไม่มีที่ไหนที่เปลวไฟไม่ระเบิด

หลินหยางกำลังยกมือขึ้นทำท่าทางป้องกัน ก็ถูกเทพอัคคีปะทะจนล้มลงกับพื้น

เขายกหมัดที่ปกคลุมไปด้วยไฟปีศาจขึ้นมา และโจมตีเข้าไปที่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

"อ๊าก!!!"

เสียงร้องคำรามดังออกมา

หมัดตกลงมาราวกับเม็ดฝน

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!....

วงแหวนแตกกระจายออกไปอย่างบ้าคลั่ง

เปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวกระจายไปทั่วราวกับน้ำที่สาดกระเซ็น

พื้นดินสั่นสะเทือนไม่หยุด

และหลินหยางนั้น ได้ถูกอานุภาพของหมัดปกคลุมไปอย่างสมบูรณ์แล้ว

ผู้คนมองอย่างตาค้าง มองดูสถานการณ์อันน่าตกตะลึงนี้อย่างยากที่จะเชื่อ แต่ละคนดูหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

"รอไม่ได้แล้ว ลงมือเลย!"

ม่านซาหงกัดฟัน และตะโกนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ทุกคนได้สติกลับมา รวบรวมพละกำลัง เตรียมที่จะก้าวเข้าไป

"พวกคุณจะทำอะไร?" เทพบู๊ตวาดทันที

"ไปช่วยไง!" ม่านซาหงกล่าว

"ช่วยอะไร? ที่นี่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณด้วยเหรอ? ถอยไปให้หมด!" เทพบู๊กล่าวอย่างไม่พอใจ

"แต่นี่......"

ม่านซาหงอ้าปาก ยังอยากจะพูดอะไร

ทันใดนั้น

ตูม!

เสียงระเบิดดังกึกก้อง

จากนั้นก็เห็นเทพอัคคีที่คร่อมอยู่บนร่างของหลินหยางและโจมตีอย่างบ้าคลั่งถูกถีบออกไปอย่างฉับพลัน คนลอยขึ้นไปในอากาศราวกับกระสุนปืนใหญ่ พุ่งชนตึกสูงฝั่งตรงข้าม

"อะไรกัน?"

สื่อหลงเทียนสูดหายใจเข้า สีหน้าเปลี่ยนเป็นตกตะลึง

หลินหยางค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าเขาจะขาดรุ่งริ่ง ดูยุ่งเหยิงอย่างมาก แต่เมื่อมองดูแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะไม่เสียหายแม้แต่น้อย.....

สื่อหลงเทียนไม่อยากจะเชื่อเลย

เมื่อครู่นี้หลินหยางยังอ่อนแอจนลุกขึ้นยืนไม่ไหว จะมีพละกำลังถีบเทพอัคคีออกไปได้ยังไง?

ผิดปกติ!

เพียงแต่เขาถูกปีศาจแปลงกายไปแล้วจึงไม่รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าความกลัว และก็ไม่สามารถหยุดลงได้ เขายังคงดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง สองมือรวบรวมเปลวเพลิง และตบเข้าไปที่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

แต่ทว่าด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งของหลินหยาง ร่างกายที่ราวกับภูเขาไท่ซาน ไม่ว่าเทพอัคคีจะโจมตีอย่างบ้าคลั่งอย่างไร ร่างกายของเขาก็ไม่ถูกทำให้สั่นคลอนแม้แต่น้อย

"คนคนนี้......แท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?"

แม้แต่เทพบู๊ก็ยังรู้สึกทึ่งกับฉากนี้

เวลานี้ หลินหยางได้จับเทพอัคคีขึ้นมา และทุ่มลงไปกับพื้นอย่างแรงอีกครั้ง

ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้นสะเทือนฟ้าสะเทือนดินอีกครั้ง

แต่ว่ามันยังไม่จบ!

เขายกแขนขึ้นอีกครั้ง ยกคนขึ้นมา และกระแทกลงไปอีก

ปัง!

เป็นเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า!

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ไม่ว่าเทพอัคคีจะโจมตีอย่างไร ก็ไม่สามารถทำให้เขายุติลงได้

เมืองเจียงเฉินราวกับเรือแบนในคลื่นที่โหมซัดสาด โคลงเคลงอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าแผ่นเปลือกโลกของทั้งเมือง กำลังถูกเคลื่อนย้าย

เป็นเช่นนี้ต่อไปเป็นเวลาหนึ่งนาทีเต็ม

หลินหยางจึงหยุดลง

ส่วนเทพอัคคีนั้น ผมเผ้าดูยุ่งเหยิง ผิวหนังทั่วร่างกายแตกร้าว ทหารทั้งเจ็ดมีเลือดไหลออกมา หน้ามืดตาลาย จิตสำนึกแทบจะแตกสลายไปแล้ว จนปัญญาที่จะรวบรวมพละกำลังขึ้นมาได้ ในท้ายที่สุดก็ไม่ได้ดิ้นรนอีก

สื่อหลงเทียนมองดูฉากนี้อย่างเหม่อลอย ในสมองว่างเปล่าขาวโพลน......

อาวุธการสังหารเช่นนี้ ก็ถูกเอาชนะอย่างนี้เลยเหรอ?

เทพบู๊สูดลมหายใจเข้าลึกๆ มองหลินหยางอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย

"คนคนนี้ถึงแม้ว่าจะยังหนุ่ม แต่ทว่าคาดเดาไม่ได้ ......คาดเดาไม่ได้จริงๆ ......"