สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2407

ผลงานชิ้นเยี่ยมของลัทธิปีศาจสวรรค์?

ในเวลานี้ ในที่สุดหลินหยางก็เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว!

มิน่าล่ะเทพอัคคีถึงได้รับการกระตุ้นอย่างไม่ชัดเจนในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

มิน่าล่ะถึงได้มีข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องราวมหัศจรรย์ในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีออกมาตลอด

ที่แท้ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ล้วนถูกสร้างขึ้นโดยลัทธิปีศาจสวรรค์!!

"ฮือๆ ......อ๊าก.....อ๊าก...."

เทพอัคคีคำรามเสียงออกมาราวกับสัตว์ร้าย เขาจ้องมองมาที่หลินหยางอย่างโหดเหี้ยม พลังอันแข็งแกร่งจากทั่วร่างกาย และความเย่อหยิ่งดุร้ายคล้ายกับควบคุมไม่ได้ และระเบิดออกมาทันที

หลินหยางมีสีหน้าเย็นชา ดึงเข็มมังกรหงเหมิงออกมา และแทงเข้าไปที่ขมับของเทพอัคคีอย่างรุนแรงไป เพื่อต้องการจะให้เขาได้สติขึ้นมา

แต่ต่อให้เป็นเข็มมังกรหงเหมิงก็ยากที่จะแทงทะลุผิวหนังของเขาได้

"ไม่ไหวแล้ว สภาพแย่เกินไป!"

สีหน้าของหลินหยางไม่น่าดู

ถ้าหากอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด ก็ยังสามารถทดลองได้ แต่พละกำลังในตอนนี้ล้วนถูกทำลายจนไม่มีเหลือแล้ว ถึงแม้จะใช้เข็มมังกรหงเหมิง ก็ไม่อาจแทงทะลุมันได้

ทันใดนั้น!

ครืน!!

เทพอัคคีที่กลายเป็นปีศาจก็ได้หลุดพ้นจากการคุมขังของหลินหยาง และได้เหวี่ยงมือไปข้างหน้า และโอบกอดหลินหยางเอาไว้

แย่แล้ว!

หลินหยางตกใจจนหน้าถอดสี แล้วรีบดิ้นถอยหลังทันที

แต่เทพอัคคีกลับออกแรงมากกว่าเดิม อีกทั้งยังมากกว่าเดิมหลายเท่าอีกด้วย หลินหยางจึงอ่อนระโหยโรยแรงและไม่อาจจะดิ้นให้หลุดไปได้โดยสิ้นเชิง

เขาเงยหน้าขึ้นทันที แล้วมองไปยังดวงตาอันว่างเปล่านั้น แต่อุณหภูมิในร่างกายกลับสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

หลินหยางหายใจถี่ แล้วยกมือขึ้นไปวางบนร่างกายของเทพอัคคีทันที เพื่อต้องการให้ความร้อนในร่างกายของเขาถูกดูดไป

แต่ทว่า.....ไม่ทันกาล!

ตูม!!!

ไฟสวรรค์ได้ระเบิดออกมาจากร่างกายของเทพอัคคี ชั่วพริบตาก็ปกคลุมทั่วทั้งตัวของหลินหยางและเทพอัคคี

เปลวไฟสีดำที่ราวกับมังกรจิตวิญญาณอันมืดมิด ได้พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยตรง

ทิวทัศน์ที่งดงามยิ่งใหญ่ทำให้คนยากที่จะลืมเลือน

"ช่างงดงามจริงๆ!"

สื่อหลงเทียนที่ยืนอยู่บนดาดฟ้ามองฉากนี้ พลางทอดถอนใจและเอ่ยปากออกมา

ไฟปรากฏอยู่ประมาณหนึ่งนาที แล้วจึงค่อยๆ สลายหายไป

ครืน!

ในช่วงเวลาที่ถูกจัดการจนพ่ายแพ้ หลินหยางก็ได้จู่โจมเทพอัคคี

เทพอัคคีถอยหลังไปสิบกว่าก้าว ก่อนที่จะหยุดลง

ส่วนหลินหยาง ก็อ่อนแอจนถึงขีดสุด คนทั้งสองเซไปเซมา และคุกเข่าลงกับพื้นโดยตรง ยากที่จะลุกขึ้นอีก

เขารู้สึกว่าภายในร่างกายว่างเปล่า ไม่มีพละกำลังแม้แต่น้อย

เปลวไฟนั้นไม่อาจเผาไหม้เขาได้ก็จริง แต่ทว่า......มันก็สามารถดูดพลังทั้งหมดในร่างกายของเขาไปจนหมดสิ้นได้!

หลินหยางในเวลานี้ ไม่สามารถที่จะต่อสู้ได้อีกโดยสิ้นเชิง

นอกจากหายใจ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก!

เขาหอบเหนื่อยอย่างรุนแรง เบิกตาโตมองเทพอัคคี ที่ไม่อาจทำอะไรได้แล้วเหมือนกัน

"ดูเหมือนว่าจะจบสิ้นลงแล้ว ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเรื่องราวจะจบลงอย่างราบรื่นเช่นนี้ ดีกว่าที่ท่านอาจารย์เสียอีก เทพอัคคีเป็นวัสดุชั้นดีสำหรับปีศาจแปลงกาย ถ้าหากนำเขามาทำเป็นปีศาจแปลงกาย บางทีก็อาจจะไม่มีเมืองเจียงเฉินแต่อย่างใด"

สื่อหลงเทียนกระโดดลงมาจากยอดตึก มองดูหลินหยางที่สูญเสียพลังไปจนหมด ด้วยสายตาที่เย็นชาอย่างมาก

"เดิมทีวันนี้ก็แค่ต้องการมาเอาไข่มุกคืนชีพ ไม่คาดคิดว่าจะสามารถเอาดอกบัวขาวล้างโลกไปด้วยได้ กระทั่งสามารถกำจัดภัยอันใหญ่หลวงอย่างคุณได้ด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ!"

พูดจบ สื่อหลงเทียนก็ชักกระบี่ปีศาจออกมาจากเอวอย่างช้าๆ แล้วเกินเข้าไปหาหลินหยาง

เจตนาสังหารได้ถูกระบบเผยแพร่ออกมา

"คุณกล้าเหรอ!"

ในเวลานี้ เสียงอันโกรธเคืองก็ดังขึ้น

"ตราบใดที่บรรลุเป้าหมาย กลอุบายเล็กน้อยนี้จะถือสาอะไรล่ะ?" สื่อหลงเทียนกล่าวอย่างเย็นชา

"หึ เช่นนั้นก็ทำให้ฉันดูว่าเทพอัคคีหลังจากแปลงร่างเป็นปีศาจแล้วท้ายที่สุดจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน!"

เทพบู๊กล่าวอย่างเยือกเย็น และมุ่งไปข้างหน้า รวบรวมพละกำลังเตรียมที่จะลงมือ

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็ลุกขึ้นมา กล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง : "ท่านเทพบู๊ ได้โปรดถอยออกมาเถอะ ตรงนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน!"

"หื๊ม?"

เทพบู๊เอียงศีรษะเล็กน้อย และขมวดคิ้วแน่น

"ที่นี่คือเมืองเจียงเฉิน เป็นอาณาเขตของฉัน ฉันจะให้คนอื่นปกป้องแทนฉันได้ยังไง? พวกเขา ปล่อยให้ฉันจัดการเถอะ!" หลินหยางกล่าวอย่างหนักแน่น ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความหนักแน่น

"เจ้าหลิน ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจคุณนะ ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ของคุณ คิดอยากจะเข่นฆ่ากันกับพวกเขา นั่นเป็นการรนหาที่ตายจริงๆ เกรงว่าชายผู้แข็งแกร่งนั้น จะสามารถล้มคุณได้อย่างง่ายดาย คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะไปต่อสู้กับพวกเขา?" เทพบู๊กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"ก่อนหน้านี้ฉันใช้พละกำลังมากเกินไปในการปรุงยา ถึงเมื่อครู่นี้ที่ฉันจะต้านทานไม่ได้ แต่คุณก็รู้ดีว่า ฉันเป็นหมอคนหนึ่ง ซึ่งเข้าใจวิธีการฟื้นตัวได้ดีที่สุด!"

หลินหยางหอบเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ออกมาจากในอ้อมแขน เปิดมันออก และใช้นิ้วจุ่มผงด้านในเล็กน้อย วางมันไว้ที่ปลายจมูกและสูดลมหายใจเข้า

ผงเหล่านั้นถูกเขาสูดเข้าไปในร่างกายจนหมด

ทุกๆ คนดูงุนงงสงสัย

นี่มันคือสิ่งของอะไรกัน?

แต่ทว่าหลังจากที่ผงเข้าไปในร่างกาย หลินหยางไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย เพียงแต่ใบหน้าที่ซีดเผือดดูมีเลือดฝาดขึ้นมามาก ดูมีราศีกลับคืนมาไม่น้อย คนสามารถยืนได้อย่างสบายๆ

"เอาล่ะ! ฉันพอได้ล่ะ!"

หลินหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เดินไปข้างหน้า กล่าวอย่างสงบนิ่ง : "เรามาต่อกันเถอะ"

"หมอเทวดาหลิน ความทนทานของคุณทำให้ฉันเลื่อมใสจริงๆ แต่สติปัญญาของคุณนั้นทำให้ฉันรู้สึกเป็นกังวล มีความสามารถไม่ใช้ แต่ใช้อารมณ์ หวังว่าคุณจะไม่เสียใจในภายหลังนะ!" สื่อหลงเทียนส่ายหัว

"คุณพูดอย่างนี้ แสดงว่าคุณไม่ได้รู้จักฉันอย่างถ่องแท้ อย่างน้อยๆ คุณก็ไม่ได้เข้าใจในความสามารถของฉัน" หลินหยางส่ายหัว

"งั้นเหรอ? ความสามารถของคุณคืออะไรล่ะ? ทำให้ฉันเปิดหูเปิดตาสักหน่อยเถอะ!"

สื่อหลงเทียนกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นก็ชำเลืองไปมองไปยังปีศาจที่แปลงกายเป็นเทพอัคคีคนนั้น

"โห่ว!"