สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2416

สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

ฉินไป๋ซงพาฉงฉางไป่ หลงโช หยานเคอเอ๋อร์และกองกำลังสำคัญกลุ่มใหญ่รีบไปยังห้องฉุกเฉิน

เมื่อพวกเขาเปิดประตู ก็เห็นคนคนหนึ่งที่ทั้งตัวดำเกรียมนอนอยู่บนเตียงฉุกเฉิน

นั่นก็คือหลินหยาง

"คณบดีฉิน!!"

ชวี่เทียนน้ำตาไหลนองหน้า วิ่งเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าของฉินไป่ซง คว้าแขนของเขาเอาไว้ แล้วกล่าวอย่างลนลานว่า: "คณบดีฉิน! ไม่ว่าอย่างไร ได้โปรดท่านช่วยชีวิตประธานหลินด้วยนะครับ!!"

"คุณลุกขึ้นเร็วเข้า คุณวางใจเถอะ ฉันจะทำอย่างสุดความสามารถ เพื่อให้อาจารย์มีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน!"

ฉินไป๋ซงดวงตาแดงก่ำ พูดจบก็รีบเดินเข้าไป เพื่อตรวจหลินหยาง

หยานเคอเอ๋อร์ หลงโช ฉงฉางไป่และคนอื่นๆ ก็รีบเข้ามาช่วย

ทุกคนล้วนถูกเชิญให้ออกไป ไม่ให้เข้ามาด้านใน

ด้วยเหตุนี้ ด้านนอกห้องฉุกเฉินจึงแออัดไปด้วยผู้คน

ทุกคนไม่มีใครที่จะไม่แสดงสีหน้ากังวลใจ ต่างก็ภาวนาให้หลินหยางอย่างเงียบๆ

หม่าไห่ก็มาแล้ว

เขานั่งอยู่บนม้านั่งด้านนอก สูบบุหรี่มวนแล้วมวนเล่า บนใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ

"ประธานหม่า! ด้านนอกมีนักข่าวมากันจำนวนมาก! รปภ.จะขวางเอาไว้ไม่ไหวแล้วครับ!"

เวลานี้ คนของสถาบันการแพทย์คนหนึ่งวิ่งเข้ามา แล้วกล่าวอย่างร้อนใจ

"นักข่าว? คงจะได้รับข่าวลือ จึงอยากจะทาข่าวเอ็กซ์คลูซีฟนี้น่ะสิ......ไป ส่งคนไปเพิ่มอีก อย่าให้พวกเขาเข้ามาได้! ตอนนี้ทั้งสถาบันการแพทย์กำลังช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บจากเหตุการณ์นี้ ส่วนประธานหลินก็ยิ่งไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง แล้วใครจะมีกะจิตกะใจไปสนใจพวกเขาล่ะ? บอกคนของพวกเรา ว่าถ้าหากนักข่าวกลุ่มนี้ไม่ยอมไป ก็ให้ไล่พวกเขาไปซะ!!" หม่าไห่กล่าวอย่างเยือกเย็น

"ครับ...."

ไม่นาน คนกลุ่มใหญ่ของบริษัทหยางหัวก็มาขวางที่หน้าประตูใหญ่

แต่ชัดเจนว่านักข่าวเหล่านี้ไม่ยอมแพ้ แต่ละคนนำไมโครโฟนกับกล้องถ่ายวิดีโอยื่นเข้าไปด้านใน

"รบกวนให้พวกเราเข้าไปด้วยเถอะ!!

"ขอสอบถามหน่อยค่ะคุณผู้ชาย ตอนนี้สถานการณ์ของหมอเทวดาหลินเป็นอย่างไรบ้างคะ?"

"พวกเราได้ยินมาว่าตอนนี้เขาบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก! สามารถให้พวกเราเข้าไปทำข่าวสักหน่อยได้ไหมครับ!"

"หมอเทวดาหลินคงจะไม่ได้เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตใช่ไหมครับ?"

"หมอเทวดาหลินเสียชีวิตแล้วหรือยังคะ?"

นักข่าวไร้มารยาทบางคนถามแต่ละคำถามที่ไม่น่าฟัง

บรรดา รปภ. ทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป จึงขับไล่คนเหล่านี้ออกไปอย่างบ้าคลั่ง

"เฮ้ย? คุณมาไล่พวกเราได้ยังไง?

"ไปก็ดีแล้ว ขอเพียงแค่ไม่ส่งผลกระทบถึงการรักษาของประธานหลิน ก็ไม่ต้องไปสนใจพวกเขา" หม่าไห่ดับบุหรี่ แล้วกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า

"ครับ เพียงแต่....ด้านนอกมีคนมาอีกจำนวนมากเลยครับ" คนคนนั้นลังเลใจเล็กน้อย แล้วจึงกล่าว

"มาอีก? คนกลุ่มไหนมาอีกละ?" หม่าไห่ตกตะลึงเล็กน้อย แล้วกล่าวถามอย่างไม่สบายใจ

"มีทุกรูปแบบเลยครับ ทั้งคนแก่ ทั้งเด็ก แล้วก็นักศึกษา...." คนคนนั้นกล่าว

"อะไรนะ?"

หม่าไห่ตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้น ขาก็คล้ายกับตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง จึงรีบวิ่งไปยังทางด้านของประตูใหญ่นั้น

พอเข้าใกล้ประตูใหญ่ หม่าไห่ก็หยุดชะงักลงเล็กน้อย จับจ้องไปที่กลุ่มคนด้านนอกอย่างสงบนิ่ง

ประตูใหญ่ของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีถูกปิดล้อมเอาไว้

คนจำนวนนับไม่ถ้วนยืนอยู่ขวางอยู่ที่ประตูใหญ่ด้านนอกแล้วหันหน้าเข้ามาด้านใน

และจากที่ไกลๆ ก็มีคนเดินเข้ามายังจุดนี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ไม่นาน คนนับพันก็มารวมตัวกันที่ประตูใหญ่ด้านนอก

เป็นแถวแน่นหนา เป็นภาพที่ยิ่งใหญ่สง่างามเป็นอย่างมาก

"ประธานหม่า ต้องการให้ฉันเรียกคนมาไล่พวกเขาไปไหมครับ?" คนที่อยู่ข้างๆ รีบกล่าวถาม

"ไม่ต้อง!" หม่าไห่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวด้วยเสียงแหบพร่าว่า: "พวกเขา.....ล้วนสวดมนต์ขอพรให้ประธานหลิน ทำไมจะต้องไล่พวกเขาด้วยล่ะ?"