สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2421

ทันทีที่คำพูดจบลง ทุกคนต่างตกตะลึง

"อาหลิง! เลิกก่อกวนวุ่นวายได้แล้ว! เธอไม่รู้หรอกว่ามีคนกี่คนที่เสียชีวิตลงใต้โครนนี้เพียงเพื่อหวังดอกไม้เจ็ดสี? หมู่บ้านสั่งห้าม ไม่ให้หวังเอาดอกไม้เจ็ดสีและพวกยาในบริเวณนั้นโดยชัดแจ้ง อย่าทำอะไรเลอะเลือน!" หัวหน้าพูดอย่างจริงจัง

"พี่หมัวผิง! คุณอาจไม่รู้ว่าวิชาพ่นหมอกอสูรโลหิตของฉันได้สำเร็จแล้ว ด้วยวิชานี้ ฉันสามารถไปกลับชั่วพริบตาได้หลายร้อยไมล์ แม้ว่าจะมีอากาศพิษจำนวนมากอยู่รอบๆ ดอกไม้เจ็ดสี แต่ฉัน สามารถเก็บมันกลับมาได้ภายในเสี้ยววินาที อากาศพิษที่อยู่รอบๆ มัน ฆ่าฉันไม่ได้ในเสี้ยววินาทีหรอกมั้ง” หญิงสาวที่ชื่ออาหลิงพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ

เมื่อทุกคนได้ยิน ตาก็เป็นประกายและมีพลัง

"พี่หมัวผิง วิชาพ่นหมอกอสูรโลหิตของตระกูลหลิงนั้นไม่เหมือนใครในหมู่บ้านของเราจริงๆ! ฉันเคยเห็นวิชาพ่นหมอกอสูรโลหิตของอาหลิงมาก่อน และมันก็ไปมาอย่างไร้ร่องรอยจริงๆ บางทีท่านอาจให้หลิงลองดูก็ได้" ชายร่างกำยำกล่าวขึ้นมาทันที

"ไม่ได้! มียอดฝีมือมากมายในหมู่บ้านแต่ก็ไม่สามารถเก็บดอกไม้เจ็ดสีมาได้ ระดับพลังยุทธ์ของอาหลิงคืออะไร เธอจะเก็บมันมาได้อย่างไร นี่มันเสี่ยงเกินไป ไม่ได้เด็ดขาด!" ผู้นำส่ายหัวปฏิเสธทันที

“พี่ใหญ่ แม้ว่ายอดฝีมือในหมู่บ้านของเราจะทรงพลังจริง แต่ก็ไม่มีใครรู้วิชาพ่นหมอกอสูรโลหิตนี่นา!” ชายคนนั้นโต้กลับทันที

"ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้น ทักษะร่างกายไม่ควรวัดจากความแข็งแกร่ง บางทีความแข็งแกร่งของอาหลิงอาจไม่ดีเท่าพวกเขา แต่ในแง่ของทักษะร่างกาย พวกเขาจะเทียบกับวิชาพ่นหมอกอสูรโลหิตระดับสมบูรณ์ได้อย่างไร" หญิงสาวคนหนึ่งข้างๆ ก็พูดขึ้นมา

"พี่ใหญ่ ลองดูกันเถอะ!"

"ไม่ต้องห่วงหรอก พวกเราทุกคนก็อยู่ตรงนี้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกเราจะช่วยอาหลิงเอง"

"ลองดูหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้ามันสำเร็จ พวกเราจะเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในหมู่บ้านเลยนะ!”

“ใช่แล้วครับพี่ใหญ่ ลองดูกันเถอะ”

ทุกคนเกลี้ยกล่อม

ชายที่ชื่อหมัวผิงก็ลังเลเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ พูดว่า "ก็ได้ ถ้างั้นก็ลองดูกัน แต่อาหลิง เธอต้องจำไว้ อย่าฝืนบังคับเด็ดขาด!"

"ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ใหญ่ พี่คอยดูฉันก็พอ!" อาหลิงมั่นใจเต็มร้อย

"คนอื่นๆ ก็เตรียมตัวเร็ว คอยตอบรับอาหลิง หากเกิดอะไรขึ้น ต้องรับนำตัวอาหลิงออกจากหนองน้ำทันที!"

“ครับ!"

ทุกคนตะโกนขานรับ เร่งรีบเตรียมการทันที

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลินหยางที่อยู่ในความมืดก็มีความสุขทันที

ช่างเป็นลูกวัวเพิ่งเกิดไม่กลัวเสือจริงๆ

อาศัยการบ่มเพาะฝึกฝนของคนเหล่านี้ ยังกล้าไปเก็บดอกไม้เจ็ดสีหรือ? พวกเขาคิดว่ามันเป็นดอกไม้ป่าริมทางจริงๆ เหรอ? คิดอยากจะเก็บก็เก็บได้เหรอ?

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เตรียมพร้อมแล้ว

พวกเขาเข้าแถวแยกกัน กระตุ้นลมปราณ และใช้เครื่องมือทำเชือกแบบง่ายๆ ผูกติดกับตัวของอาหลิงไว้

เมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไป พวกเขาจะใช้กำลังดุร้าย เพื่อดึงกลับด้วยแรงมหาศาลในทันที

หลังจากที่ทุกอย่างมั่นใจพร้อมแล้ว หญิงสาวที่ชื่ออาหลิงก็เริ่มกระตุ้นความเคลื่อนไหว

ฮู ฮู ฮู ฮู …

พลังปราณปีศาจสีแดงเลือดที่เป็นวงกลม พุ่งขึ้นรอบตัวหญิงสาว

เห็นร่างของหญิงสาวลอยขึ้นโดยลำพัง พลังปราณปีศาจสีแดงเลือดยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อตัวเป็นกระแสอากาศ ที่ลากร่างของเธอลอบขึ้นไป

ผู้คนที่อยู่รอบๆ ถูกกระแสอากาศที่น่าอัศจรรย์นี้กระดอนออกไป

“นี่คือวิชาพ่นหมอกอสูรโลหิตหรือ?”

“น่าทึ่งมาก!”

ผู้คนอุทานด้วยความประหลาดใจ

"เหอเหอ คอยดูฉันเถอะ!"

อาหลิงหัวเราะเบาๆ และยังคงกระตุ้นพลังปราณต่อไป จนกว่าพลังปีศาจสีแดงเลือดจะห่อหุ้มเธอไว้อย่างสมบูรณ์ จากนั้นจึงรีบวิ่งไปที่ดอกไม้เจ็ดสีที่อยู่กลางบึงหนองน้ำ

ซิ้ว!

บุคคลนั้นกลายเป็นเมฆหมอกโลหิต ข้ามหนองน้ำเหมือนดาวตก และชนเข้ากับดอกไม้เจ็ดสี

“ว้าว!”

ฝูงชนร้องออกมา

หลินหยางในความมืดก็ประหลาดใจเช่นกัน

วิชานี้...ไม่ธรรมดาจริงๆ!

ในเวลาไม่ถึงวินาที หมอกเลือดที่ถูกเปลี่ยนรูปโดยอาหลิงก็เข้าใกล้ดอกไม้เจ็ดสีแล้ว

ทุกคนตื่นเต้น ต่างก็ตั้งหน้าตั้งตารอเธอ คาดหวังว่าเธอจะเก็บดอกไม้เจ็ดสีกลับมา

แต่ในขณะนี้

ตูม!

มีเสียงดังขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน