สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2431

เมื่อประโยคนี้จบลง ทุกคนต่างหันไปมอง

"ผู้ใหญ่บ้านกลับมาแล้ว!"

"รีบถอยไป ผู้ใหญ่บ้านกลับมาแล้ว"

"คารวะผู้ใหญ่บ้าน!"

"คารวะผู้ใหญ่บ้าน!"

ผู้คนต่างพากันเปิดทางให้มีทางเดิน

จากนั้นก็เห็นผู้ใหญ่บ้านกำลังเดินก้าวเท้าเข้ามาทางนี้

คนที่พูดคือฉินจัว

จากนั้นก็เห็นเขาเดินเข้ามาและรีบเข้าไปห้ามหลินหยาง "น้องหลิน ช้าก่อน เรื่องนี้จะต้องมีอะไรเข้าใจผิดอย่างแน่นอน"

"เข้าใจผิด?" หลินหยางกวาดสายตามองเขาและมองไปที่ผู้ใหญ่บ้านและกล่าว "ผมก็หวังว่าเป็นการเข้าใจผิด แต่คนของหมู่บ้านปีศาจเร้นลับของพวกคุณกลับลงมือได้แม้กระทั่งคนของตัวเอง แบบนี้จะเรียกว่าเข้าใจผิดได้ยังไง? ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก แต่กลัวว่าหากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปจะมีผลกระทบต่อชื่อเสียงของหมู่บ้านปีศาจเร้นลับของพวกคุณได้"

เมื่อพูดจบ บรรดาผู้อาวุโสของหมู่บ้านปีศาจเร้นลับก็ต่างทำสีหน้าตกใจ

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ผู้ใหญ่บ้านกวาดสายตามองไปรอบๆ

เขาเป็นชายชราที่อายุราวๆ เจ็ดสิบปีเศษที่หัวโบราณ เขามีผมหงอกและมีหนวดเครา แต่เป็นคนที่สุขภาพแข็งแรงดีมาก โดยเฉพาะแววตาที่สงบนิ่งและลึกลับยากจะคาดเดาของเขา

"ผู้ใหญ่บ้าน เราสงสัยว่าคนนี้คือสายลับที่ลัทธิปีศาจสวรรค์ส่งเข้ามาสอดแนมก็เลยเข้ามาซักถามสอบสวน แต่ใครจะไปรู้ว่าว่าจู่ๆ ฉินหลิงก็ล้มลงโดยไม่ทราบสาเหตุ หรืออาจเป็นเพราะอาการป่วยกำเริบก็ได้" เฉินโส่วกล่าว

"พี่ หุบปากเดี๋ยวนี้!"

เฉินตั้วเฟยกดเสียงทุ้มต่ำ

เฉินโส่วตกใจและไม่เข้าใจความหมายของน้องสาวตัวเอง

จากนั้นผู้ใหญ่บ้านก็หันไปมองเขา "คุณบอกว่าใครเป็นสายลับ?"

"เขาไง..." เฉินโส่วชี้ไปที่หลินหยาง

"มีหลักฐานอะไรไหม?"

"นี่...นี่ไง...." เฉินโส่วพูดตะกุกตะกักและตอบไม่ถูก

ผู้ใหญ่บ้านส่ายหน้าและกล่าวด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว "ที่เขาแยกออกมาจากลัทธิปีศาจสวรรค์ก็เพราะเราไม่เหมือนกับพวกเขา เราไม่มีทางคาดเดาอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าและไม่มีทางใส่ร้ายคนอื่นโดยไม่มีหลักฐาน หากพวกคุณมีหลักฐาน ผมจะเป็นคนจัดการเขาคนนี้ด้วยตัวเอง ฉินหลิงและคนอื่นๆ ก็จะถูกผมขับไล่ออกจากหมู่บ้านด้วยตัวเอง แต่หากพวกคุณไม่มีหลักฐานนั่นก็เท่ากับเป็นการใส่ร้ายคนอื่น การให้ร้ายเพื่อร่วมลัทธิถือเป็นความผิดร้ายแรงถึงขั้นประหารชีวิต เข้าใจไหม?"

"อ๋า?"

เฉินโส่วตกใจจนเข่าอ่อนและสั่นสะท้านจนแทบเสียสติ

"เราเพียงแค่พูดล้อเล่นกับฉินหลิงเท่านั้นเอง เราไม่ได้คิดจะใส่ร้ายหรือให้ร้ายเพื่อนร่วมลัทธิเดียวกันเลยแม้แต่นิดเดียว! ไม่มีเลยจริงๆ!" เฉินตั้วเฟยกล่าวและฉีกยิ้มออกมา

"เหรอ?" ผู้ใหญ่บ้านมองไปที่เธอ

เฉินตั้วเฟยหน้าซีดเผือดและยืนตัวแข็งทื่อโดยไม่กล้าขยับ

หลินหยางเห็นเข้าก็รีบกระซิบบอกกับฉินหลิงที่ยืนอยู่ข้างๆ "เร็วเข้า บอกผู้ใหญ่บ้านไปว่าพวกคุณแค่ล้อเล่นกันเท่านั้น"

"ทำไม? พี่หลิน นี่เป็นโอกาสดีที่จะได้สั่งสอนสองพี่น้องนี่ ทำไมเราถึงไม่ราดน้ำมันเข้าไปในกองไฟ ให้พวกเขาเข็ดไปเลยไง!" ฉินหลิงกล่าวอย่างไม่ยอม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน