สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2449

การโจมตีครั้งนี้สั่นสะเทือนไปทั้งแม่น้ำและภูเขา

การโจมตีครั้งนี้ทำให้โลกทั้งใบสั่นสะท้าน

การโจมตีครั้งนี้ไม่มีใครต้านทานได้

คนของหมู่บ้านปีศาจเร้นลับต่างเงยหน้ามองอย่างเหม่อลอยไปที่มังกรโลหิตที่พุ่งจู่โจมเข้ามา

นั่นต้องเป็นพลังที่แข็งแกร่งมากขนาดไหนกันเชียว?

นั่นเป็นการโจมตีที่น่ากลัวขนาดไหนกันเชียว?

การลงมือดังกล่าวสามารถถล่มทำลายและกวาดล้างทั้งเฝ่าพันธุ์ได้เลย

แต่เมื่อเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวของมังกรโลหิตดังขึ้น

"เทพแห่งความชั่วร้าย!"

หลินหยางตะโกนออกไปทันทีและจากนั้นยกแขนขึ้นและต่อยไปข้างหน้า

ในชั่วพริบตาเดียว เสียงประหลาดที่ดังสนั่นก็แผ่ซ่านไปทั่วทุกห้องหัวใจของทุกคน

และในเวลาเดียวกัน โลกทั้งใบก็กลายเป็นสีขาวโพลนไปหมด และทุกอย่างก็ดูเหมือนจะกลับคืนสู่ความว่างเปล่า

เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

ดวงตาของทุกคนในหมู่บ้านปีศาจเร้นลับเป็นสีขาวโพลน และพวกเขามองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

หูของพวกเขาอื้อช่วงเวลาสั้นๆ หลังจากได้ยินเสียงระเบิดขนาดใหญ่

เกิดอะไรขึ้น?

เสียชีวิตแล้ว?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทุกคนมองไปรอบๆ ด้วยความสับสน

แต่ไม่มีอะไรเหลืออยู่ข้างหน้าเขานอกจากความขาวที่กว้างใหญ่

"พี่หลิน...พี่หลิน...พี่อยู่ไหนคะ?"

ฉินหลิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะลุกขึ้น แต่ไม่สามารถลุกขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงได้แต่ร้องไห้อย่างช่วยไม่ได้

ปรากฏการณ์นี้คงอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่งก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆ กลับสู่ปกติ

ความหม่นหมองระหว่างฟ้ากับดินค่อยๆ หายไป

การมองเห็นในดวงตาของผู้คนค่อยๆ ฟื้นตัว

เมื่อจับตาดู

หลินหยางยังคงยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา

"คุณหลิน?" ผู้ใหญ่บ้านเบิกตากว้างและร้องเสียงหลง

แต่ขณะนี้เอง เขากลับนึกอะไรขึ้นได้และรีบหันไปมองทั้งสองข้าง

เพียงแค่มองคนของหมู่บ้านปีศาจเร้นลับก็ต่างตกตะลึง

ข้างๆ ของหมู่บ้านปีศาจเร้นลับกลับมีหลุมดำปรากฏอยู่ทั้งสองข้าง

ลึกจนไม่สามารถมองเห็นก้นบึ้งได้เลย

แผ่นดินที่พวกเขาอยู่เป็นพื้นดินเพียงผืนเดียวที่ยังคงสภาพเดิม ส่วนอาคาร ภูเขา แม่น้ำ และโขดหินทางด้านซ้ายและขวานั้นหายไปหมดแล้ว

แม้แต่บ่อน้ำรกร้องที่อยู่ไกลออกไป...ก็ยังถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน!

นี่คือรูปแบบของการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของปีศาจฉาน

แต่....

เขาแพ้แล้ว!

หลินหยางกลับไม่ได้ล้มลง

เขาไม่สามารถทำอะไรหมอเทวดาหลินได้เลย!

ปีศาจฉานวางมือลงช้าๆ

วินาทีพลังชั่วร้ายทั้งหมดก็สลายไป

ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะจบลงแล้ว

ผู้คนมองไปที่ปีศาจฉาน

ปีศาจฉานในขณะนี้ซูบผอมเหมือนไม้เท้าอายุพันปีและเหมือนเทียนในสายลม

เขากระอักเลือดออกมา จากนั้นแกว่งไปแกว่งมาและถอยไปสองก้าวจากนั้นก็นั่งลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงพร้อมกับพิงก้อนหินหอบอย่างอ่อนแรง

"มันจบลงแล้ว…" ปีศาจฉานพูดเสียงแหบแห้ง

ความไม่ยอมและความโกรธในใจได้หายไปในขณะนี้

ถ้าแม้แต่การโจมตีครั้งนี้ก็ไม่สามารถฆ่าหลินหยางได้ ก็พูดได้อย่างเดียวว่าเขาไร้ความสามารถ ไม่ใช่ว่าเขาไม่พยายามอย่างเต็มที่

"ใช่ มันจบแล้ว"

หลินหยางกล่าวเบา ๆ

"พลังชั่วร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ไม่สามารถฝึกฝนได้ หมอเทวดาหลิน...บอกผมสิว่าคุณเชี่ยวชาญพลังชั่วร้ายนี้ได้อย่างไร และเพราะอะไร?" ปีศาจเงยหน้าขึ้นและถามด้วยความยากลำบาก

ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น ทุกคนชองหมู่บ้านปีศาจเร้นลับทั้งหมดก็สับสนไม่แพ้กัน

มีเพียงผู้ใหญ่บ้านเท่านั้นที่พอจะเดาอะไรบางอย่างได้และการหายใจของเขาก็เร็วขึ้น

"พลังชั่วร้ายนี้เป็นพลังของบรรพบุรุษของตระกูลปีศาจเร้นลับ!" หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

"บรรพบุรุษของปีศาจเร้นลับ?"

"หรือว่า... บรรพบุรุษของปีศาจเร้นลับของเรา...เลือกหมอเทวดาหลิน?" สมาชิกของเผ่าปีศาจเร้นลับถามด้วยความงุนงง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน