สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2462

“อะไรนะ?”

หลินหยางสีหน้าตึงเครียด รีบเงยหน้ามองไป

ถึงได้พบว่าเมฆดำขนาดใหญ่บนหัวของเขานั้น คิดไม่ถึงว่าเวลานี้จะกลายเป็นเมฆสีน้ำเงินเข้มอึมครึม!

ไม่ มันไม่ใช่สีน้ำเงิน!มันคือพายุเมฆสายฟ้า!

มันคือ 'เมฆ' ที่ทอด้วยตะขอสายฟ้าอย่างสมบูรณ์

สายฟ้าสอดประสานและเคลื่อนที่เข้าหากัน ก่อตัวกลายเป็นเมฆ...

หลินหยางเบิกตาโพลงกว้าง มองเมฆอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ครืน! !

จู่ๆ’พายุเมฆสายฟ้า’ก็ระเบิดออก สายฟ้าขนาดใหญ่สิบแปดเส้นที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสามเมตรพุ่งออกมา ราวกับมังกรสายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวสิบแปดตัวสับห้ำหั่นออกตรงไปยังสิบแปดทิศทางโดยรอบ

ตึง!

มังกรสายฟ้าร่วงลงมาบนพื้น แต่กลับไม่ได้จางหาย

พวกมันเหมือนแทงเข้าไปในพื้น ปลายด้านหนึ่งเชื่อมต่อกับพื้นดิน และปลายอีกด้านหนึ่งเชื่อมต่อกับเมฆสายฟ้า

ทุกคนถูกกักขังอยู่ในคุกสายฟ้าที่สร้างโดยสายฟ้าทั้งสิบแปดนี้!

แต่ละคนมองไปบริเวณโดยรอบด้วยความหวาดกลัว

มีคนหวาดกลัวเหตุการณ์นี้ เลยอยากจะกระโจนออกไปฆ่า

แต่เมื่อตอนพวกเขาเข้าใกล้สายฟ้านี้ ก็ต้องถอยกลับเพราะอานุภาพของสายฟ้าฟาดนี้ และมีคนพยายามออกไปจากคุกสายฟ้า แต่กลับถูกช็อตกลายเป็นเถ้าถ่านตายอย่างอนาถ

“อะไรกัน?”

ทุกคนตกใจกับฉากนี้จนแทบบ้าแล้ว

“กุ่นเทียนเหลย! คุณทำอะไร? ?”ผู้นำหมู่บ้านซานไจ้โผเข้าหากุ่นเทียนเหลย และใช้มือข้างหนึ่งจับไว้พร้อมตะคอกใส่

กุ่นเทียนเหลยในเวลานี้ถูกหลินหยางโจมตี จนตอนนี้สภาพเหมือนคนตายแหล่ไม่ตายแหล่แล้ว พอเขาปล่อยค่ายกลแบบนี้ออกมาอีก เขาเลยไร้เรี่ยวแรงนานแล้ว เขาไม่มีแรงแม้แต่จะตอบโต้หรือต่อต้านด้วยซ้ำ

เขาลืมตาอย่างยากลำบากมองไปทางหลินหยางที่อยู่ตรงหน้า ซ้ำยังยิ้มร้ายออกมาด้วย

“นี่คือค่ายกลเก้าสายฟ้าล้ำลึก……ผมใช้พลังสายฟ้าดั้งเดิม….ผมใช้แก่นแท้ของเลือดและพลังเทพดั้งเดิมสร้างมันขึ้นมา! เมื่อกลอุบายนี้สำเร็จ อายุผมจะลดไปสามสิบปี! แต่มันไม่สำคัญอีกต่อไป! กลยุทธ์ค่ายกลนี้เป็นกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของผม! มันเป็นท่าต้องห้ามในทักษะสายฟ้า! วันนี้ผมไม่รอดแน่! แต่ผมก็ยังมีพวกคุณถูกฝังอยู่กับผมด้วย ถือว่าผมตายอย่างคุ้มค่า! ตายอย่างคุ้มค่า! ฮ่าๆๆๆ…” กุ่นเทียนเหลยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและความลำพองใจ

คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นรีบร้อน รีบคิดหาหนทางหนีอย่างบ้าคลั่ง แต่ตอนนี้พวกเขาได้ถูกสายฟ้าสิบแปดเส้นล้อมรอบไว้แล้ว พวกเขาไม่มีช่องทางให้หนีได้เลยแม้แต่น้อย

“ท่านกุ่นเทียนเหลย คุณหมายความว่ายังไง? หรือแม้แต่พวกเราก็ต้องถูกฆ่าตายเหรอ?”

คนตระกูลพันแซ่ที่ติดตามเจิ้นเฉินหู่และยอมจำนนต่อภูเขาศักดิ์สิทธิ์ต่างกระวนกระวายและรีบไปถามเขา

“ค่ายกลนั้น…..ไม่สามารถแยกแยะอะไรได้ ….พวกคุณจะหลบหนีได้ยังไง?”กุ่นเทียนเหลยหายใจหอบและยิ้มเบาๆ

“คุณ….บัดซบ!”

“แม้แต่พวกเราคุณก็จะฆ่าเหรอ?”

“หยุด! รีบหยุดมันเดี๋ยวนี้!”

“รีบปล่อยพวกเราออกไปนะ!”

คนเหล่านั้นตกตะลึงพรึงเพริด พากันโกรธเคือง ทั้งหมดกระโจนเข้าหาพร้อมตะคอกใส่กุ่นเทียนเหลย

แต่กุ่นเทียนเหลยไม่ได้หวาดกลัว กลับหัวเราะเสียงดังลั่นว่า“พวกคุณไม่ได้มีความสำคัญอะไร! ได้ตายไปพร้อมกับผม! นั่นคือความโชคดีของพวกคุณแล้ว! จะออกไปทำไม? รอตายอย่างสงบเถอะ ฮ่าๆๆ…..”

“คุณ! ! อา! !”

มีบางคนโมโห จึงพุ่งเข้าไปโจมตีกุ่นเทียนเหลยอย่างบ้านคลั่ง

แต่กุ่นเทียนเหลยในเวลานี้ย่ำแย่มาก ไม่มีเรี่ยวแรงและขี้เกียจจะตอบโต้ เลยปล่อยให้คนเหล่านี้ทำร้ายซะเลย

ทันใดนั้น

ครืน!

เสียงดังสนั่นอยู่บนหัวของทุกคน

ทุกคนตกใจรีบเงยหน้ามอง

สิ่งที่ได้เห็นคือเมฆสายฟ้าได้ปล่อยพลังความน่ากลัวออกมาอย่างต่อเนื่องไม่ลดละ….

“ค่ายกลจะเคลื่อนไหวแล้ว!”ไป๋หนานหลีพูดแบบอึ้งๆ

ทุกคนกระวนกระวายใจ แต่ละคนเหมือนกับมดที่โดนน้ำร้อนลวก

มองเห็นเมฆสายฟ้าที่พุ่งลงมาไม่หยุด ทุกคนก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

ฟังแล้วเหมือนเพ้อเจ้อ เหมือนคุยโม้

แต่ความน่ากลัวที่เมฆสายฟ้าปล่อยออกมาบอกพวกเขาว่ากุ่นเทียนเหลยไม่ได้พูด

นี่คือพลังของเทพ!

เผชิญหน้ากับพลังแบบนี้ พวกเขาจะต้านทานได้ยังไง?

ต้านทานไม่ไหว!

ชาวบ้านธรรมดาจะต่อต้านเทพเจ้าได้ยังไง? จะประลองฝีมือกับเทพเจ้าได้ยังไง?

ชั่วพริบตาเดียว คนจำนวนไม่น้อยก็นั่งลงกับพื้น และหมอบอยู่บนพื้น….

พวกเขายอมแพ้แล้ว!

พวกเขาทำได้เพียงรอความตายอย่างว่าง่าย

วินาทีสุดท้าย สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้คือหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไป

ต่อต้านเหรอ?

มันคือความเพ้อฝัน

เพราะอยู่ภายใต้พลานุภาพแบบนี้ ทำให้พวกเขาสูญเสียความกล้าหาญครั้งสุดท้ายไปแล้ว

ฮู! !

และเวลานี้ กลิ่นอายหมอกสีขาวก็ปกคลุมบนหัวของพวกเขาราวกับเป็นร่มกันฝน

คนจำนวนไม่น้อยชะงักงัน

ถึงได้มองเห็นหลินหยางกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า

“คุณต้องการต้าน? ฮ่าๆๆๆๆๆ คุณ…..คุณขวางไม่ได้หรอก คนธรรมดา….สามารถต่อต้านเทพเจ้าได้เหรอ? ฮ่าๆๆๆ?”กุ่นเทียนเหลยหัวเราะเสียงดังลั่นปากเต็มไปด้วยเลือด

“คุณไม่เคยได้ยินประโยคหนึ่งใช่ไหม?”หลินหยางที่กำลังขับเคลื่อนพลังอยู่ถามอย่างเย็นชา

“อะไร?”กุ่นเทียนเหลยถามด้วยความมึนงง

“ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะตน!”