สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2474

ลมกระโชกที่ไร้ขีดจำกัดได้พัดโชยขึ้นในเมืองเจียงเฉิง

จากนั้นฟ้าฝนก็เริ่มตกหนัก

ทรายสีเหลืองที่อธิบายไม่ได้ก็คลุ้งไปทั่วเมือง ย้อมทั้งเมืองเป็นฝุ่น

หลังจากนั้น เสียงระเบิดยังคงดังไปทั่วเมืองเจียงเฉิง

ผู้คนของเมืองเจียงเฉิง ตกอยู่ในสภาพตกนรกทั้งเป็นอีกครั้ง

เหล่าผู้ตรวจการถูกส่งไปในทันที และกองทัพหลงเซวียนก็ต้องตื่นตระหนกเช่นกัน ยอดฝีมือจากหลงเซวียนจำนวนมากก็เดินขบวนมาที่นี่

และเมื่อเทพบู๊มาถึงแหล่งที่มาของการระเบิด ก็พบว่าที่นี่ถูกล้อมรอบไปด้วยยอดฝีมือของหยางหัวหลายร้อยคนแล้ว

สถานที่เกิดเหตุระเบิดคือสวนสาธารณะของเมืองเจียงเฉิง

ในขณะนี้ผู้คนในสวนสาธารณะทั้งหมดถูกอพยพออกไปจนหมด

แต่ที่หน้าประตูหลักของสวนสาธารณะมีคนห้าคนยืนอย่างนิ่งเงียบ

ดูเหมือนพวกเขากำลังรออะไรบางอย่างอยู่

และต่อหน้าพวกเขา มีโลงศพสีดำสนิทหนึ่งใบ

“สถานที่สกปรกเช่นนี้ ฉันไม่อยากจะเหยียบเข้าไปอีกแล้ว พวกแกน่าจะมาจากหยางหัวใช่ไหม? เรียกหมอเทวดาหลินของพวกแกออกมาซะ วันนี้เราได้รับคำสั่งจากเทียนเจียวสูงสุด ให้นำร่างของหมอเทวดาหลินจากเมืองเจียงเฉิงกลับไป หากพวกแกเรียกมันมา พวกเราจะคงสภาพศพให้สมบูรณ์ไว้ หากฝ่าฝืน วันนี้พวกเราจะไม่เพียงแต่กวาดล้างเมืองเจียงเฉิงให้นองเลือดเท่านั้น แต่จะยังฉีกพวกแกเป็นชิ้นๆ ด้วย! และโยนให้พวกหมามันกิน เข้าใจไหม”

หญิงสาวที่เป็นผู้นำไว้ผมยาวสีน้ำเงินก้าวออกมาพร้อมพูดอย่างเรียบเฉย

หญิงสาวคนนั้นสวมกระโปรงยาวสีน้ำเงิน มีผิวขาว ใบหน้าที่แลดูบอบบาง

สิ่งที่น่าประหลาดใจมากก็คือไม่ว่าเธอจะเดินไปที่ใด ฝนที่ตกหนักก็ไม่สามารถโดนเธอให้เปียกได้ ดูเหมือนว่าฝนจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเธอและจงใจหลีกเลี่ยงเธอ

“พวกแกมาจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหม หมอเทวดาหลินของพวกเรารู้แต่แรกแล้วว่าพวกแกจะมา สั่งให้เรามาหยุดพวกแกที่นี่โดยเฉพาะ เกรงว่าวันนี้พวกแกคงจะไม่ได้เจอหมอเทวดาหลินแล้ว และแน่นอนว่าคงจะไม่ สามารถออกจากเมืองเจียงเฉิงได้ด้วย"

ชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าพูดอย่างเย็นชา

คำพูดตกลงบนพื้นและทั้งห้าคนก็จ้องมองที่ชายคนนั้นด้วยกัน

“ดูเหมือนว่าช่วงที่ผ่านมานี้ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเราจะทำตัวค่อมต่ำเกินไป จนหมาแมวก็กล้ามายั่วยุเรา นี่ไม่ดี ไม่ใช่เรื่องดีเลย” ชายข้างๆ ที่มีผมแดงเพลิงพูดเบาๆ

"ฉันว่าอย่าสุภาพดีกว่า ฆ่าพวกมันก่อน ถ้ามีคนฆ่าได้มาก ไอ้มดแซ่หลินคงจะคลานออกมาเอง"

“ได้ เช่นนั้น ลงมือเถอะ!

ทั้งสี่หารือกันสักพัก มองไปชายผมขาวที่อยู่ด้านหลังอย่างพร้อมเพรียงกัน

ชายคนนั้นหลับตาทั้งคู่ไว้ตลอด โดยไม่สนใจเสียงรอบข้าง เพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น

ทันใดนั้น ทั้งสี่คนก็หันกลับมา ก้าวมาข้างหน้าพร้อมกัน

"น่าสนใจ!"

"เอาหัวคนพวกนี้ออกก่อน"

ชายผมสีเทามีผิวสีเหลืองกระทั่งเหลืองซีดมากเผยยิ้มเล็กน้อย แล้วกระทืบเท้าในทันใด

บูม!

พื้นดินสั่นสะเทือน

รอยแตกจำนวนมากกระจายออกมาจากตำแหน่งที่เขากระทืบ โจมตีทุกคนโดยตรง

ทุกคนกินยาต้านทันที

อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้แตกต่างจากผู้ที่แข็งแกร่งจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ในก่อนหน้านี้

แม้ว่าความเร็วของพวกเขาจะน่ากลัว แต่ทั้งสี่คนนี้ก็สังเกตเห็นพวกเขาทันที

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม...

เห็นเพียงหนามบนพื้นดินที่น่ากลัวจำนวนมากผุดขึ้นมาจากพื้นดิน เจาะเข้าใส่ยอดฝีมือจากหยางหัวเหล่านี้อย่างรุนแรง

ทุกคนรีบหลบหลีก แต่ก็ยังมีบางคนที่หลบไม่ทัน จนถูกทิ่มแทงทะลุถึงแกนกลาง ยอดหนามที่พื้นเจาะแทงเหมือนหนามแหลมทิ่ม

“มาบานสะพรั่งเถอะ!”

ชายผมแดงเพลิงหัวเราะเสียงดัง แล้วสะบัดมือไปในอากาศ

บูม! บูม! บูม...

ระเบิดกลางฝูงชนอย่างไร้สาเหตุ

“นี่คือ... พลังปราณระเบิด?”

ลมหายใจของเทพบู๊แน่นขึ้นอย่างกะทันหัน

สามารถระเบิดพลังปราณของผู้อื่นได้ตามต้องการ?

นี่เป็นวิธีการพิเศษแบบไหนกันนะ?

ต้องเข้าใจว่า ถ้าพลังปราณของนักสู้คนหนึ่งถูกควบคุมโดยคู่ต่อสู้ มันจะสิ้นหวังแค่ไหน?

เทพบู๊มองไปที่ชายผมสีแดงเพลิงทันที

"ถ้าฉันจำไม่ผิด คนๆ นี้น่าจะเป็นหเหยียนเจิน หนึ่งในเจ็ดจอมทัพแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์!"

การระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวทำให้ผู้คนของหยางหัวมึนงงกระเซอะกระเซิงเป็นอย่างมาก

ผู้คนจำนวนมากกระเด็นออกไปอย่างสั่นสะท้าน ล้มลงกับพื้นจนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ และบางคนถึงกับเสียชีวิตด้วยการสั่นสะเทือน

ทุกคนในหยางหัวต่างหวาดกลัวและโกรธ

หลังจากหันกลับมาเท่านั้น พวกเขาก็ตระหนักว่าฝนที่ตกหนักที่ตกลงมาข้างหลังพวกเขาก็หยุดกะทันหันเช่นกัน และกลายเป็นกำแพงฉากกั้นน้ำตกในทันที ปิดกั้นเส้นทางด้านหลังพวกเขา

"แย่แล้ว! นี่คือกับดัก!"

ในที่สุดก็มีคนรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ต่างถอยไปทางซ้ายและขวาทันที

แต่ในวินาทีต่อมา เม็ดฝนทางซ้ายและขวาก็กลายเป็นน้ำแข็ง และทั้งหมดควบแน่นเป็นกำแพงกั้นน้ำตก

ทุกคนถูกขังอยู่ในกรงขังน้ำฝนขนาดใหญ่ ไม่มีทางไปหลบหนีไปได้เลย

เคร้ง

เสียงแหลมเสียดแทงหูที่ราวจะแยกท้องฟ้าดังออกมา

ผู้คนต่างเงยหน้าขึ้นมองโดยพร้อมเพรียงกัน

แล้วก็เห็นใบมีดขนาดใหญ่ลอยเหินอยู่ไม่ไกล

ใบมีดลมนี้ทำลายฝน ฟันทุกสิ่งแยกจากกัน และโจมตีทุกคนเช่นนี้

มันจบแล้ว!

มีเพียงความคิดเดียวที่เหลืออยู่ในหัวของทุกคน

ในเวลาต่อมา

ฉึก! !

ใบมีดลมขนาดใหญ่ตัดศีรษะของคนเหล่านี้ทั้งหมด

ทุกคนที่ติดอยู่ในคุกน้ำถูกฟันศรีษะจนตายหมด!

เลือดพุ่งขึ้นฟ้า ย้อมสายฝนเป็นสีแดง

การมองเห็นหัวมากกว่าสิบที่ลอยขึ้นไปในอากาศแล้วตกลงมานั้น มันช่างน่าตกใจนัก

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ดี! ดี! ฮ่าฮ่าฮ่า..." ชายผมเทาเหลืองหัวเราะเสียงดัง จากนั้นโบกมืออีกครั้ง

ปัง ปัง ปัง...

หนามบนดินมากกว่าสิบโผล่ขึ้นมาจากพื้น ทิ่มศพที่ไร้หัวนับสิบ ทิ่มแทงพวกเขาไว้บนหนามชูขึ้น ราวกับว่าพวกมันกำลังแสดงให้สาธารณชนได้เห็น

ผู้คนของหยางหัวที่เหลือต่างตกใจหวาดกลัว สีหน้าของพวกเขาต่างซีดลงมาก...

"แม้แต่การกินยาของหมอเทวดาหลิน มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร ท้ายที่สุดนี่คือเจ็ดจอมทัพแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ช่องว่างในความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้น ไม่สามารถทำให้แคบลงได้ด้วยยาเม็ดเดียว"

เทพบู๊ส่ายหัว ถอนหายใจ และเดินไปที่ประตูสวนสาธารณะ

"หยุดนะ!"