สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2483

หลินหยางรู้สึกปวดหัว แต่ก็อดทนหยิบเอกสารที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา

เขาอ่านอย่างรวดเร็ว และใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงอ่านเอกสารทั้งหมดโดยไม่ลืมเลยสักตัว

รอตอนที่หลินหยางเอาเอกสารวางลง สีหน้าของเขาอึมครึม ท่าทางอารมณ์แปรปรวนมาก

เขาคิดไม่ถึงว่าหยางหัวจะมีปัญหามากมายขนาดนี้ อีกอย่างปัญหาแต่ละเรื่องก็หนักพอสมควร

“ประธานหลิน การวิจัยและค้นคว้าของคุณต้องการเงินทุนในการวิจัยและค้นคว้าเป็นจำนวนมาก อีกอย่างแต่ละจุดที่แบกรับความสูญเสียที่เกิดจากการสู้รบในเมืองเจียงเฉินช่วงเวลานี้ ก็เป็นพวกเรากับรัฐบาลแบกรับคนละครึ่ง นี่คือสิ่งที่คุณบอก บวกกับตอนนี้ยาของพวกเราราคาลดลงหลายครั้งหลายครา สถาบันการแพทย์พรรคซวนอียังให้การรักษาพยาบาลฟรีแก่ผู้สูงอายุที่อ่อนแอป่วย พิการ คนท้อง และผู้ป่วยอื่นๆในสังคมอีก จึงทำให้บริษัทต้องอยู่แบบชักหน้าไม่ถึงหลัง หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เราเกรงว่าจะล้มละลายนะครับ "

หม่าไห่พูดออกมาด้วยความหดหู่

ถึงแม้จะมีหลายเรื่องของหลินหยางที่จะไม่ได้คิดถึงผลกำไรของบริษัท แต่หม่าไห่ก็ไม่ได้คัดค้าน ถึงยังไงสิ่งเหล่านี้ที่หลินหยางทำ ก็เป็นการทำเพื่อประโยชน์ของผู้คนอย่างแท้จริง

ตามมุมมองของหม่าไห่ หลินหยางเป็นหมอที่บริสุทธิ์โดยเฉพาะเป็นคนโอบอ้อมอารี แต่ไม่ได้มีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับการเป็นนักธุรกิจเท่าไหร่

ถ้าให้เขาดูแลหยางหัวทั้งหมด ขนาดองค์กรหยางหัวจะไม่ใช่แค่นี้แน่นอน และแน่นอนว่าชื่อเสียงก็จะไม่สามารถเทียบได้กับตอนนี้หรอก

หลินหยางเงียบเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ หลินหยางถึงได้พูดขึ้น

“ถ้าต้องการพลิกวิกฤติที่ขาดทุนให้กลายมาเป็นกำไร คุณมีอะไรดีๆจะแนะนำไหม?”หลินหยางถามอย่างเคร่งขรึม

“วิธีการที่ง่ายที่สุดคือวิจัยยาที่มีฤทธิ์พิเศษออกมาเยอะๆ และตั้งราคายาสูงๆ นอกจากนี้โครงการวิจัยอีกจำนวนหนึ่งของเมืองเจียงเฉิน ก็จะต้องพัฒนาตามด้วย การบอกต่อชื่นชมของบริษัทเราในตอนนี้ไม่มีคนสามารถเทียบได้อยู่แล้ว บวกกับผลงานที่คุณมีต่อรัฐบาล รัฐบาลจะต้องยินยอมเอาโครงการหลายหมื่นล้านมอบให้พวกเราทำแน่นอน”หม่าไห่พูดขึ้น

“ก็ได้ งั้นเอาตามที่คุณว่าเลย”หลินหยางพยักหน้าพูดว่า“หลังจากนั้นเดี๋ยวผมจะเอาใบสั่งยาให้คุณ เพื่อให้รีบวิจัยออกไปจำหน่ายสู่ท้องตลาด”

“รับทราบ ประธานหลิน”

หม่าไห่โค้งคำนับเล็กน้อย แต่กลับไม่ได้ออกไปเลยทันที เขามีสีหน้ากังวลใจอ้ำอึ้งไม่กล้าพูดออกมา

“ยังมีอะไรอีกเหรอ?”หลินหยางมองเขาด้วยความแปลกใจ

หม่าไห่ลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ประธานหลิน ความจริงผมมีอยู่วิธีหนึ่งที่จะทำให้หยางหัวมีอำนาจมากขึ้น แต่…..อาจจะมีผลกระทบที่ไม่ดี”

“คุณพูดให้ผมฟังหน่อยสิ”

“ผูกขาด”หม่าไห่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

หลินหยางชะงักงัน

“ประธานหลิน ด้วยอิทธิพลของหยางหัวของพวกเรา ความจริงสามารถมีส่วนร่วมในทุกสาขาอาชีพครับ แน่นอน สิ่งที่ผมพูดถึงการผูกขาดนี้ไม่ใช่การให้หยางหัวครอบงำอยู่บริษัทเดียว แต่เพื่อเป็นการให้หยางหัวลงทุนและก้าวเข้าสู่อุตสาหกรรมในรูปแบบของหุ้นส่วน สำหรับทุกสาขาอาชีพคุณต้องรู้นะว่าหลายอุตสาหกรรมมีกำไรมหาศาล ถ้าหากเราสามารถครอบครองอุตสาหกรรมยักษ์ใหญ่ในเมืองเจียงเฉินได้ มูลค่าตลาดของหยางหัวของเราจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวในอีกสามปีข้างหน้า! "หม่าไห่พูดด้วยความฮึกเหิม

หลินหยางคิดอยู่สักพักหนึ่ง

ความหมายของหม่าไห่เขาเข้าใจดี หยางหัวไม่ควรจะจำกัดอยู่แค่การรักษาพยาบาลเท่านั้น

ถึงยังไงเสียหลินหยางก็ยังคงกดราคาค่ารักษาพยาบาลไว้ต่ำมาก เพียงเพื่อให้บริการคนทั่วไปมากขึ้น แต่อุตสาหกรรมอื่นๆหลินหยางไม่มีทางกดอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นหม่าไห่จึงรู้ว่าแม้ว่าเขาจะรับใบสั่งยาเพิ่มมาอีกสองสามใบ แต่สุดท้ายแล้วก็เพื่อบริการประชาชนเท่านั้น ไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับผลประโยชน์กำไรได้เลย

สุดท้ายหม่าไห่ก็เป็นนักธุรกิจ หลินหยางเป็นหมอ

หลินหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“ทุกอย่าง เอาตามที่คุณว่าเลย”

“รับทราบ ประธานหลิน”

หม่าไห่โค้งคำนับแล้วเดินออกไปทันที

อย่างที่หม่าไห่พูดนั่นแหละ หลินหยางไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับการเป็นนักธุรกิจจริงๆ

สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีมีหยางหัวเป็นผู้ดูแลสนับสนุน

แต่สถาบันนี้ไม่สามารถนำเงินเข้ามาได้

ไม่ต้องพูดถึงว่าค่าเล่าเรียนประจำปีนั้นถูกกว่ามหาวิทยาลัยอื่นเกือบครึ่ง แค่ค่าใช้จ่ายทุกปีของสถาบันสำหรับการรักษาโรคโดยการกุศลนั้นก็สูงลิบลิ่วแล้ว

“ประธานหลิน คุณดูอันนี้เร็ว!”ชวี่เทียนสีหน้าอึมครึม สองฝ่ามือรีบเอาจดหมายส่งให้หลินหยาง

หลินหยางที่กำลังกลั่นยาอยู่ชะงักงัน จากนั้นรีบเอาจดหมายมาเปิดอ่าน

หลังจากนั้นสีหน้าของหลินหยางก็เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง

“นี่คือ….จดหมายของไช่ผิงอันลูกชายของเซียนเจิ้นเยว่?”หลินหยางเผลอพูดออกมา

“ใช่ครับ”

“ในจดหมายนี้มีบันทึกเกี่ยวกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์เยอะเลย เกิดอะไรขึ้น? หรือไช่ผิงอันเข้าไปในภูเขาศักดิ์สิทธิ์?”หลินหยางเบิกตาโพลงกว้างถามขึ้น

ชวี่เทียนพยักหน้าพูดว่า“อาจจะเป็นแบบนี้”

“หรือเด็กคนนี้อยากจะช่วยแม่? แต่ฝีมือของเขาไม่สามารถช่วยเซียนเจิ้นเยว่ออกมาได้! หาที่ตายชัดๆเลยแบบนี้”หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม

“ยากที่จะช่วย แต่ประธานหลิน ถ้าไช่ผิงอันเข้าไปในภูเขาศักดิ์สิทธิ์จริงๆ พวกเราสามารถใช้เขาที่อยู่ด้านในคอยประสานเพื่อเอาข้อมูลภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้นะครับ นี่ถือว่าช่วยพวกเราได้เยอะเลย”ชวี่เทียนยิ้มและพูดขึ้น

“พูดแบบนี้ก็ได้อยู่นั่นแหละ แต่ไช่ผิงอันตกอยู่ในอันตราย พอถูกจับได้ จุดจบของเขาจะต้องน่าเวทนามากแน่นอน….จะต้องรู้ด้วยว่าตอนนี้เซียนเจิ้นเยว่เป็นยังไง?”หลินหยางคิดและถามขึ้น

ชวี่เทียนชะงักงัน ตามด้วยพูดเสียงทุ้มต่ำว่า”ได้ยินว่าถูกเทียนเจียวสูงสุดเอาไปขังที่คุกทรมาน”

“คุกทรมาน? มันคือที่ไหน?”

“ไม่แน่ใจครับ ได้ยินว่าเป็นสถานที่ที่อยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็น….คนที่เข้าไปในนั้นจะต้องถูกทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ….”ชวี่เทียนพูดพึมพำด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปม ไม่พูดอะไรออกมา

“ประธานหลิน ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไงดี?”ชวี่เทียนรีบถาม

หลินหยางไม่ตอบ เขาอ่านจดหมายอย่างต่อเนื่อง จากนั้นเขาก็หายใจถี่ยิบมองไปทางบรรทัดสุดท้าย และพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมว่า“สั่งการลงไป ทุกภาคส่วนเตรียมตัว ภูเขาศักดิ์สิทธิ์มียอดฝีมือมาอีกแล้ว!”