สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2485

เมื่อพูดคำนี้ออกมา พลังความน่ากลัวของหลินหยางก็หายไปไม่น้อยเลยทีเดียว

ซูหยูตกตะลึง รีบวิ่งไปอยู่ทางด้านหลังหลินหยาง

“ไม่มีประโยชน์หรอก ระยะสิบไมล์ ถึงคุณจะไปหลบที่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ แค่ฉันต้องการ หัวของคุณก็ต้องอยู่บนพื้น”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มเล็กน้อยพูดอีกว่า“ฉันเชิญน้องสาวของคุณมาที่นี่ แน่นอนว่าฉันมีแผน หมอเทวดาหลิน วินาทีที่เธอมาถึง เธอก็กลายเป็นตัวประกันของฉันแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะยืนอยู่ข้างคุณก็ตาม”

“คุณ….คุณโกหก คุณเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่ามาข่มขู่ฉันนะ! ภาพยนตร์ยังไม่กล้าถ่ายแบบนี้!”ซูหยูไม่เชื่อ เธอรู้ว่าพี่เขยของตัวเองเก่งกาจแค่ไหน ตอนนี้เธอยืนอยู่ด้านหลังพี่เขย ยังมีอะไรจะต้องกลัวเธอเหรอ? และอีกอย่างผู้หญิงคนนี้ก็อยู่ห่างเธอหลายสิบเมตร ห่างกันขนาดนี้ เธอจะมีทำอะไรตัวเองได้?

พอพูดคำนี้จบ

หึ่ง!

บรรยากาศเหมือนถูกสั่นสะเทือนลงมา

ซูหยูชะงักงันเล็กน้อย ยังไม่ได้สติกลับมาว่าเกิดอะไรขึ้น ก็สัมผัสได้ว่าตรงหน้าของตัวเองมีเส้นผมโปรยลงมาจำนวนหนึ่ง

รูม่านตาของเธอขยายขึ้น มือเล็กๆ ของเธอรีบสัมผัสผมม้าของเธอด้วยอาการสั่นเทา จากนั้นจึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาดู และพบว่าผมหน้าม้าของเธอถูกตัดออกไปหนึ่งนิ้ว...

“อะไรกัน?”ซูหยูสมองว่างเปล่าขาวโพลน

“คุณว่าครั้งต่อไปนี้ ถ้าตัดผ่านที่คอของคุณ มือของคุณยังจะสัมผัสหัวของคุณอยู่ไหม?”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มและพูดขึ้น

ซูหยูตัวสั่นระริก

เธอเป็นคนธรรมดาจะเคยเห็นฝีมือแบบนี้ได้ยังไง?

“ดาบไวดีนี่”หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“คุณชมเกินไปแล้ว! หมอเทวดาหลิน ตอนนี้จะตามฉันไปได้หรือยัง?”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มพูดขึ้น

“ผมจะต้องไปกับคุณคนเดียว หรือน้องผมก็ต้องไปด้วย?”หลินหยางถามอย่างอึมครึม

“ฮ่าๆๆๆ ฉันมาครั้งนี้ต้องการแทงใจดำให้คุณทรมาน! คุณไปกับฉันคนเดียว แล้วฉันจะจี้ใจ ทรมานคุณได้ยังไง? เดิมจะเอาซูเหยียนนั่นมาด้วย แต่น่าเสียดายที่คุณป้องกันไว้ก่อน! แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันเห็นคุณปกป้องน้องสาวอย่างนี้ ก็สามารถทรมานจี้ใจคุณได้ละ! รอจัดการคุณแล้ว ฉันจะให้ซูเหยียนฝังไปเป็นเพื่อนคุณแน่นอน!”ผู้หญิงชุดแดงหัวเราะเสียงดังลั่น

หลินหยางสีหน้าเหี้ยมโหด แต่ก็ไม่มีทางเลือก

ถ้าหากลงมือ ซูหยูจะต้องตายแน่นอน

แต่ถ้าไปกับผู้หญิงคนนี้ จะต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่นอน…..

“พี่เขย ขอโทษนะคะ ฉันทำให้พี่ต้องเดือดร้อน”ซูหยูสะอึกสะอื้นน้ำตาคลอเบ้า

“ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ความจริงเป็นพี่ที่ทำให้เธอลำบาก เธอวางใจ พี่จะปกป้องเธอเอง”หลินหยางพยายามยิ้มออกมา

“ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไงดี?”ซูหยูเช็ดน้ำตาที่หางตาออกแล้วถามขึ้น

“ไปกับเธอก่อน ค่อยหาโอกาสลงมือ”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง จากนั้นพูดอีกว่า“คุณขี่ม้า หรือว่าคุณคิดจะให้พวกเราเดินตามเหรอ? ผมไม่มีปัญหาหรอกนะ แต่น้องสาวของผมไม่รู้เรื่องวรยุทธ์ เกรงว่าเดินตามไม่ได้หรอก”

“สบายใจได้ ฉันเตรียมพาหนะไว้เรียบร้อยแล้ว ”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มเล็กน้อย จากนั้นโบกสะบัดไปมา สิ่งที่ได้เห็นคือบริเวณไกลๆมีคนสวมใส่ชุดดำปิดหน้าสิบกว่าคนปรากฎตัวขึ้น พวกเขาขี่ม้าสีแดง เมื่อเข้ามาใกล้ก็แบ่งมาให้หลินหยางตัวหนึ่ง

“เชิญ”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มและพูดขึ้น

หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปม เอียงคอพูดว่า“เสี่ยวหยู ไม่ต้องกลัวนะ!”

พูดจบ ก็โอบซูหยูพร้อมกับกระโดดขึ้นหลังม้า

ซูหยูกดดันมาก มือน้อยๆของเธอรีบจับหลินหยางไว้ ใบหน้ารูปไข่ซีดเผือดเป็นอย่างมาก

“ไปไหน?”หลินหยางพูดอย่างอึมครึม

“ไปที่ที่ทำให้ฉันยากที่จะลืมเลือน!”

ผู้หญิงชุดแดงพูดขึ้น นั่งกุมบังเหียนอย่างสง่างามพร้อมกับพุ่งไปข้างหน้า

ขณะที่หลินหยางควบม้าไปข้างหน้าก็มีคนชุดดำล้อมหน้าล้อมหลังหลินหยางไว้

ซูหยูตัวสั่นระริกขดอยู่ในอ้อมกอดของหลินหยาง

หลินหยางมองบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง

และม้าก็วิ่งตามม้าของผู้หญิงชุดแดงอย่างรวดเร็ว

ผู้คนพากันมุ่งหน้าออกไปตามเส้นทางชานเมืองด้วยความเร็วที่เร็วมาก แม้ว่าเส้นทางบางช่วงจะขรุขระเป็นโคลน แต่ภายใต้กีบเท้าของม้า พวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังเดินบนพื้นราบอยู่

การเดินทางนี้ใช้ระยะเวลาหนึ่งวันเต็มๆ

หลินหยางไม่รู้เลยว่าตัวเองถูกม้าสีแดงพามาที่ไหน

จากฝีเท้าของม้าตัวนี้ มันสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างน้อยเจ็ดหรือแปดร้อยไมล์ในหนึ่งวันเลยทีเดียว

ตอนนี้คนกลุ่มหนึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าภูเขาลูกใหญ่

ที่นี่ไม่ใช่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ บริเวณโดยรอบเปล่าเปลี่ยวรกร้าง และเมืองที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปอย่างน้อยหนึ่งร้อยไมล์

ปังๆๆ….

กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวที่ปล่อยออกมาจากดาบยาวนั่น มันเหมือนกับดินปืนที่ระเบิดทำให้หลุมฝังศพเปิดออก

เวลานี้หลุมดำปรากฎอยู่ต่อสายตาของทุกคน

“ดูอย่างนี้แล้วบนหนังสือบันทึกไว้ไม่ผิดนะ ที่นี่คือหลุมฝังศพของนักปราชญ์ฝานเทียนจริงๆ”ผู้หญิงชุดแดงจ้องมองหลุมแล้วหัวเราะเสียงดังลั่น

“นักปราชญ์ฝานเทียน?”

หลินหยางสายตาตึงเครียด

“พี่เขย นักปราชญ์ฝานเทียนคืออะไรคะ?”ซูหยูถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“เป็นร่างที่เล่าขานกันในตำนานโบราณ กล่าวกันว่าบุคคลผู้นี้มีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่สูงมาก เคยสังหารกองทัพนับแสนเพียงคนเดียว สุดท้ายเขาก็กลายเป็นเทพเซียนขึ้นสวรรค์ แต่บันทึกเหล่านี้ ไม่มีหลักฐานอะไร จนกระทั่งมีคนรู้สึกว่าคนผู้นี้เป็นตัวละคร ไม่มีอยู่ในประวัติศาสตร์! แต่ถ้าสุสานนี้เป็นสุสานของนักปราชญ์ฝานเทียนจริง ๆ นั่นก็แสดงว่าคน ๆ นี้มีอยู่จริง "

“พี่ไม่ใช่บอกว่าเขาบินขึ้นสวรรค์แล้วกลายเป็นเทพเซียนเหรอคะ? ทำไมถึงมีสุสาน?”ซูหยูถามอย่างระมัดระวัง

“เด็กโง่ บนโลกนี้จะมีเทพเซียนอะไรล่ะ?พวกประวัติศาสตร์ มีจริงมีปลอมทั้งนั้นแหละ ใครจะรู้ความเป็นจริงทั้งหมด?”หลินหยางยิ้มเจื่อนๆพูดขึ้น

“แล้ว….ผู้หญิงคนนั้นพาพวกเรามาทำอะไรที่นี่คะ?”ซูหยูถามขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้หลินหยางไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

ถึงอย่างไรตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“หมอเทวดาหลิน มานี่สิ”

ผู้หญิงชุดแดงพลิกตัวลงจากม้า จากนั้นถือดาบมายืนอยู่ตรงข้างหลุมนั่น

“คุณคิดจะทำอะไร?”หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงอึมครึม

“คุณพาน้องสาวของคุณเข้าไปเถอะ”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มพูดขึ้น

“ด้านในนี้มีอะไร?”

หลินหยางถามด้วยความสงสัย

เขาเคยได้ยินเรื่องนักปราชญ์ฝานเทียน แต่เรื่องสุสานของเขาคือไม่รู้ข้อมูลเลย

“คุณไม่มีสิทธิถาม ทางเลือกของคุณคือเข้าไป หรือไม่คุณก็เก็บศพน้องสาวของคุณซะ”ผู้หญิงชุดแดงยิ้มพูดขึ้น