สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2486

หลินหยางกำหมัดแน่น สายตาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดและอำมหิต

ตามที่ผู้หญิงชุดแดงพูด เขาไม่มีทางเลือกเลย

ชีวิตของซูหยูอยู่ในมือของเธอ

ถ้าหลินหยางไม่ยอม จากฝีมือของฝ่ายหญิงฆ่าหลินหยางไม่ได้หรอก แต่ถ้าฆ่าซูหยูถือเป็นเรื่องง่ายมาก

“พี่เขย….”ซูหยูน้ำตาคลอเบ้า “ไม่ต้องสนใจฉันแล้ว ไปจากที่นี่เถอะ!”

“พูดบ้าอะไรของเธอ?”หลินหยางเอื้อมมือมาเช็ดซับน้ำตาให้เธอ

“ด้านในมีอันตรายอะไรบ้างพวกเราก็ไม่รู้ ผู้หญิงคนนี้ต้องการทำร้ายพี่เขยแน่ๆ ฉันทำให้พี่เขยลำบากไม่ได้หรอกนะ! พี่เขยรีบหนีไปเถอะ เสี่ยวหยูไม่กลัวตายค่ะ!”ซูหยูสะอึกสะอื้นพูดขึ้น

เธอกลัวมาก กลัวถึงระดับสูงสุดจนร่างแน่งน้อยสั่นเทา

แต่เธอยิ่งกลัวว่าพี่เขยจะถูกบีบบังคับเพราะตัวเอง

ซูหยูด่าตัวเองอยู่ในใจตลอดเวลา ถ้าตัวเองไม่มา ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หลินหยางก็จะไม่ถูกคนควบคุมด้วย

เวลานี้เธอหวังแค่ว่าหลินหยางจะหนีไปจากที่นี่ได้ ต่อให้ตัวเองจะต้องพินาศแหลกลาญก็ไม่เป็นไร

หลินหยางมองไปซูหยูด้วยเหม่อลอย เมื่อเห็นการตำหนิตัวเองในดวงตาของเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล

ความเป็นจริงหลินหยางก็รู้สึกตำหนิตัวเองมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ซูหยูก็จะไม่ถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

อีกอย่างเขาเฝ้ามองใส่ใจซูเหยียนอยู่ตลอด จนสะเพร่าไม่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาโจมตีซูหยูหรือแม้กระทั่งซูเสี่ยวชิง

หลินหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“สบายใจเถอะเสี่ยวหยู มีพี่อยู่ ไม่มีทางเป็นอะไรหรอก พี่จะพาเธอกลับไปอย่างปลอดภัย”

“พี่เขย…..”

“ไม่ต้องพูดแล้ว เข้าไปกันก่อน”

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย จากนั้นจูงมือน้อยๆของซูหยูเข้าไปด้านใน

“ดูอย่างนี้แล้ว คุณให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้มากจริงๆ! ดี ! ดีมาก! ถึงแม้จะไม่ได้เอาซูเหยียนมา แต่ฉันคิดว่าใจของคุณดวงนี้ มันจะทรมานได้!”

ผู้หญิงชุดแดงแสยะยิ้มขึ้น และเข้าไปด้านในเช่นกัน

ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงชุดแดงมาที่สุสานของนักปราชญ์ฝานเทียน แต่เธอเคยอ่านตำรา และรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้อยู่ดีพอสมควร ด้านในมีอันตรายอะไรอยู่ แน่นอนว่าเธอก็สามารถคาดเดาได้

ส่วนหลินหยางมองอย่างระมัดระวัง สายตาจับจ้องมองไปบริเวณโดยรอบ

พอเข้ามาด้านใน ระดับการมองเห็นกลายเป็นมืดสลัวหมด

สิ่งที่สะท้อนอยู่ตรงหน้าหลินหยางคือบันไดยาว เหมือนกับว่าเป็นช่องทางไปสู่เนินเขา

แต่บริเวณบันไดกลับมีซากกระดูกอยู่เต็มไปหมด

“อา!”

ซูหยูตกใจกรีดร้องออกมา

ส่วนหลินหยางสีหน้าเปลี่ยน จากนั้นรีบควักเอาเข็มเงินออกมาฝังลงบนคอของซูหยูทันที

“พี่เขย พี่ทำอะไรคะ?”ซูหยูถามด้วยความตกตะลึง

“ที่นี่มีชี่พิษ ! ไม่มีสีไม่มีกลิ่น! พิษนี้ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับพี่อยู่แล้ว แต่กับเธอไม่แน่”หลินหยางพูดอย่างอึมครึม

“ชี่พิษ?”

ซูหยูกระวนกระวายใจมองไปทางซากกระดูก ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า”เพราะฉะนั้นพี่จะบอกว่าคนพวกนี้ตายเพราะถูกชี่พิษเหรอคะ?”

“ใช่”

หลินหยางพูดอย่างอึมครึมว่า”ถึงแม้จะเหลือแค่ซากกระดูก แต่ดูจากตำแหน่งและรอยบนร่างกายของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ถูกสัตว์อื่นฆ่าหรอก พวกเขาจะต้องถูกชี่พิษฆ่าอย่างแน่นอน คนเหล่านี้จะต้องเป็นพวกแอบขุดหลุมศพแน่ๆ แต่น่าเสียดายนะ พวกเขามาขุดหลุมศพสถานที่แบบนี้ มันเป็นสถานที่ที่คนธรรมดาทั่วไปเข้ามาไม่ได้”

“ที่….ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง….”ซูหยูใจสั่นหวั่นไหวพูดขึ้น

“ไม่เสียแรงที่เป็นหมอเทวดาหลิน รู้เยอะจริงๆ แต่พวกคุณจะหยุดอยู่ที่นี่ไม่ได้ รีบเข้าไปเถอะ”ผู้หญิงชุดแดงเดินมาจากทางด้านหลัง ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร เขาจูงมือซูหยูขึ้นบันไดอย่างระมัดระวัง

เดินไปได้ประมาณสองนาที บันไดก็หมดลง และประตูบานใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

“เปิดออก”ผู้หญิงชุดแดงตะคอกขึ้น

หลินหยางลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นเอื้อมมือออกไปผลักประตูเบาๆ

แอ๊ดๆๆ….

ซูหยูเหมือนจะหลุดปากพูดออกมา แต่พอน้ำเสียงดังมา เธอก็รีบปิดปาก หันไปมองด้านหลังแวบหนึ่ง

โชคดีที่ผู้หญิงชุดแดงกำลังมองสถานการณ์โดยรอบอยู่ เหมือนไม่ได้สนใจหรือได้ยินคำพูดเธอ

“เธอไม่ต้องเป็นห่วงพี่! เธอไปแล้ว พี่ถึงจะไม่มีอะไรผูกไว้”หลินหยางส่งสายตาแน่วแน่ให้เธอ

ซูหยูสายตาห่อเหี่ยว ไม่สามารถโต้แย้งได้

ความจริงเป็นเพราะเธออยู่ที่นี่ หลินหยางถึงได้ถูกคนควบคุมไว้

ถ้าเธอไปแล้วจะถือว่าเป็นหนทางที่ดีสำหรับหลินหยาง

มือน้อยๆของซูหยูกำชายเสื้อของหลินหยางแน่น และไม่พูดอะไรอีก

“ตอนนี้พวกเราควรจะทำอะไร?”

หลินหยางหันกลับมาถามผู้หญิงชุดแดง

“เห็นกล่องด้านบนนั้นไหม?”

ผู้หญิงชุดแดงถือดาบของเธอ และชี้ไปที่บัลลังก์ที่อยู่ด้านบนสุดของตำหนัก

โครงกระดูกที่นั่งอยู่บนบัลลังก์เป็นโครงกระดูกที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าชั้นดี โครงกระดูกสวมมงกุฎ มือข้างหนึ่งถือดาบยาว และอีกข้างมีกล่องเพชรที่สวยงาม ถึงแม้จะไม่รู้ว่าด้านในกล่องนั้นมีอะไร แต่ดูจากรูปลักษณ์ภายนอก สิ่งของข้างในจะต้องล้ำค่ามากแน่นอน

“คนผู้นั้นคือนักปราชญ์ฝานเทียนเหรอ?”หลินหยางถามขึ้น

“ใช่ กล่องในมือของเขาเป็นแก่นแท้ที่สำคัญของนักปราชญ์ฝานเทียน คุณเอามันมาให้ฉันซะ”ผู้หญิงชุดแดงพูดขึ้น

“กล่องนั้นเอามาไม่ได้ง่ายๆแน่นอน ผมเอามาก็ตาย ไม่ไปเอามาก็ตาย ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมผมต้องฟังคุณ?”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“หมอเทวดาหลิน ฉันรู้ว่าคุณจะต้องพูดแบบนี้ เดี๋ยวฉันจะให้โอกาสรอดกับคุณละกัน”

ผู้หญิงชุดแดงยิ้มจางๆ ตามด้วยยกดาบขึ้นไปห้ำหั่นผนังภูเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ฟิ้ว!

พลังดาบรูปพระจันทร์เสี้ยวโผเข้าใส่ค่ายกลชั่วร้ายนั่น และกระแทกอย่างรุนแรงบนผนังภูเขาฝั่งตรงข้าม

ชั่วพริบตาเดียวผนังกำแพงแตกยับ และปรากฎอุโมงค์หนึ่งขึ้นมา

“ถึงแม้ฉันจะมาที่นี่ครั้งแรก แต่ก็พอรู้เกี่ยวกับที่นี่ อุโมงค์ตรงนั้นนำไปสู่ด้านนอกของภูเขาได้! คุณไปเอามันมา แล้วฉันจะให้น้องสาวของคุณวิ่งไปทางถ้ำนั้น! เพื่อให้โอกาสรอดเธอ เป็นยังไง?” ผู้หญิงในชุดแดงยิ้มพูดขึ้น