สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2493

มรดกถูกพรากไป ค่ายกลพังทลายลงและทั้งสุสานก็สั่นสะเทือน

ไม่นานหลังจากที่หลินหยางออกจากสุสาน ทั้งสุสานก็พังทลายลงและนักปราชญ์ฝานเทียนก็หลับใหลอยู่ที่นี่ตลอดไป

หลินหยางลากร่างที่เหนื่อยล้าของเขาและเดินไปข้างหน้าช้าๆ

พลังแห่งการสละชีวิตได้เหือดหายไป

เขาที่ต้องสูญเสียอวัยวะภายในไปกลับพึ่งพาเพียงยาและเข็มเงินเพื่อประทังชีวิตต่อไป

หากไม่ได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุด เขาจะเสียชีวิตทันทีในเวลาอันสั้น

หลินหยางหอบและเดินไปข้างหน้าทีละก้าว

"ประธานหลิน!"

ในขณะนี้ เสียงร้องเรียกด้วยความตื่นเต้นดีใจดังขึ้น

หลินหยางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อมองออกไป

จากนั้นก็เห็นชวี่เทียนและคนอื่นๆ วิ่งลงจากรถและรีบวิ่งไปหาเขา

ไม่นาน หลินหยางและซูหยูก็ถูกอุ้มเข้าไปในรถ

"พวกคุณมาที่นี่ได้ยังไง?" หลินหยางถามอย่างอ่อนแรงขณะที่ลืมตา

"ประธานหลิน เราติดต่อคุณไม่ได้เลย ก็เลยไปหาคุณทุกที่แต่ก็ไม่เจอคุณเลย หลังจากที่เราตรวจสอบกล้องวงจรปิดก็พบว่าคุณและคุณซูหยูได้หายตัวไปนอกเจียงเฉิน จากนั้นเราก็ติดต่อไปที่ภาครัฐเพื่อขอตรวจสอบกล้องวงจรปิดเพื่อติดตามคุณมาจึงถึงที่นี่" ชวี่เทียนกล่าวอย่างร้อนใจและมองไปยังบาดแผลที่อยู่เต็มร่างกายของเขา พร้อมกับกล่าวด้วยความเป็นห่วง "ประธานหลิน คุณเป็นยังไงบ้าง?"

"ผมไม่เป็นไร คุณรีบโทรหาฉินไป่ซงรีบให้เขาเตรียมยาแทนผม แล้วสั่งให้หลงโชและพวกมาที่นี่เพื่อทำการรักษาบาดแผลให้ผม..."

"ครับ ประธานหลิน!"

ไม่นานชวี่เทียนก็พาหลินหยางและซูหยูไปส่งที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

ทุกคนต่างรีบมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ฉินไป่ซงตรวจสอบบาดแผลให้หลินหยางเสร็จ เขาก็ตกลงจนหน้าถอดสี

"อวัยวะภายในทั้งห้าไม่มีแล้ว? อาจารย์ คุณมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน?" ฉินไป่ซงร้องเสียงหลงด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน

"ยาวิเศษเป็นอะไรที่คุณและผมไม่อาจจินตนาการได้ แม้ว่าผมจะสูญเสียอวัยวะภายในไป เพียงแค่มียาที่สามารถสร้างขึ้นได้ใหม่ก็สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ผมมียาวิเศษนี้สะสมอยู่ คุณรีบไปหยิบมาให้ผมเร็วเข้า แล้วก็สั่งให้คนไปรักษาน้องสาวของผม จะต้องรีบต่อมือของเธอกลับไปให้เร็วที่สุดเข้าใจไหม..." หลินหยางกล่าวอย่างอ่อนแรงขณะกำลังนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด

"ครับ ครับ..."

หลังจากผ่านการรักษาอยู่สามวัน ในที่สุดหลินหยางก็ฟื้นกลับขึ้นมา

การรักษาหลังจากนี้ไม่จำเป็นต้องมีฉินไป่ซงและคนอื่นคอยช่วยเหลือ เขาเองสามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง

แน่นอนว่าสิ่งที่เขาเป็นห่วงที่สุดคือซูหยู ฉะนั้นหลังจากที่เขาสามารถลงจากเตียงได้ก็รีบไปเยี่ยมซูหยูที่ห้องคนไข้

ขณะนี้ร่างกายของซูหยูเต็มไปด้วยผ้าพันแผลและกำลังนั่งอยู่บนเตียง

และซูเหยียนเองก็มาถึงและกำลังนั่งปอกผลไม้ที่ข้างเตียงพร้อมกับพูดคุยกับซูหยู

ใบหน้าของซูหยูหม่นหมองเล็กน้อยและภายในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

และหลังจากที่หลินหยางเดินเข้าไปในห้องด้วยตัวตนของหมอเทวดาหลิน ซูหยูก็รู้สึกดีใจอย่างมาก "พี่เขย! คุณไม่เป็นอะไร? ดีมากเลย! ดีเหลือเกิน!"

ซูหยูดีใจจนน้ำตาไหลด้วยความปลื้มปลิ่ม

ซูเหยียนที่อยู่ข้างๆ รู้สึกงุนงงและมองไปที่หลินหยางที่กำลังเดินเข้ามา "พี่เขย? เสี่ยวหยู หมอเทวดาหลินเป็นพี่เขยของเธอตั้งแต่เมื่อไร?"

ซูหยูตกใจ จากนั้นก็นึกได้ว่าตัวเองเรียกผิดไป

หลินหยางกลับไม่ได้ตกใจและเดินเข้ามาพร้อมกับกล่าว "คุณซู อย่าเข้าใจผิดไป คุณซูหยูเพียงแค่พูดเล่นเท่านั้นเอง"

"พูดเล่น?"

ซูเหยียนเลิกคิ้วเล็กน้อยเหมือนคิดอะไรได้พร้อมกับกระซิบ "เสี่ยวหยู พี่มีสามีแล้ว เธอจะพูดเล่นแบบนี้ได้ยังไง? พี่บอกอะไรให้นะ พี่ไม่มีทางทรยศหักหลังพี่เขยของเธอเพื่อไปหาหมอเทวดาหลินแน่นอน! คราวหน้าอย่าเรียกเขาแบบนี้อีกเข้าใจไหม?"

ดูเหมือนว่าซูเหยียนจะคิดว่าซูหยูคิดว่าเธอและหมอเทวดาหลินมีอะไรกันก็เลยตั้งใจเรียกไปแบบนั้น

"ออกจากเจียงเฉิน?"

ซูหยูตกใจ

"ใช่ มันอันตรายเกินไปหากอยู่ที่นี่ต่อไป"

หลินหยางกล่าวเสียงแหบแห้ง "เธอคงจะรู้เรื่องของผมมากพอสมควรและผมเองคงไม่สามารถอธิบายเรื่องทั้งหมดได้ในระยะเวลาอันสั้นนี้ ผมบอกได้เพียง ศัตรูของผมไม่เหมือนในอดีต ครั้งนี้หากจะต้องต่อสู้กันจริง ผมเกรงว่าจะไม่สามารถปกป้องคุ้มครองพวกคุณทั้งหมดได้ เพราะผมเองยังไม่รู้ถึงความสามารถและความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายเลย ฉะนั้นผมหวังว่าพวกคุณจะออกไปจากเจียงเฉินก่อน ก่อนหน้านี้ผมเคยพูดเกลี้ยกล่อมเสี่ยวเหยียนแล้ว แต่เธอกลับไม่ยอม ผมเองก็ไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง ผมเลยอยากให้ช่วยพาเธอออกไปจากที่นี่"

"แบบนี้นี่เอง"

ซูหยูพยักหน้าพร้อมกับยิ้ม "พี่เขยวางใจได้ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง บังเอิญที่ช่วงนี้ฉันมีถ่ายละครนอกพื้นที่ ฉันจะใช้เหตุผลนี้พาทุกคนไปเที่ยวแล้วกัน"

"อืม"

หลินหยางพยักหน้าและกล่าว "แต่เธอควรเปลี่ยนผู้จัดการส่วนตัว ผมได้ตรวจสอบแล้วว่าครั้งนี้เป็นเพราะผู้จัดการส่วนตัวของเธอเป็นคนบังคับให้เธอไปเจอคนนั้นใช่ไหม? คนที่โลภและหน้าเงินแบบนี้มีแต่จะทำร้ายเธอ เขาไม่เหมาะจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอเลย"

"อืม" ซูหยูพยักหน้า

"เธอพักผ่อนเยอะๆ หลังจากนี้ผมจะให้หม่าไห่จัดการเรื่องพาพวกคุณออกไปจากที่นี่"

"รีบขนาดนั้นเลยเหรอ?" ซูหยูตกใจ

"ยิ่งเร็วยิ่งดี"

"เอ่อ...ก็ได้ค่ะ"

ซูหยูพยักหน้า

เธอเองก็เคยพบเจอกลุ่มคนชั่วเหล่านั้น ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่เธอไม่สามารถรับมือได้เลย ฉะนั้นการออกจากเจียงเฉินให้เร็วที่สุดถือเป็นเรื่องดีที่สุด

เธอไม่อยากเป็นภาระให้หลินหยางอีกต่อไป

หลังจากจัดการเรื่องทางฝั่งซูหยูเสร็จ หลินหยางก็เดินกลับไปที่ห้องปรุงกลั่นยาพร้อมกับหยิบเศษผ้าที่อยู่ในกล่องเพชรออกมาทำการศึกษาวิจัยอย่างตั้งอกตั้งใจ