สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2494

ยอดเขาที่มีหมอกปกคลุมจนดูเหมือนแดนสวรรค์

บูม!

หญิงชุดแดงล้มลงบนพื้นอย่างแรง มีเลือดไหลซึมออกมาที่มุมปาก

ร่างในชุดขาวลอยลงมาในศาลาหยกขาว เทชาใส่ถ้วยแล้วยกดื่มช้าๆ

“ฉันขอโทษ ท่านผู้นำ ฉัน... ฉันทำให้ท่านผิดหวัง” หญิงชุดแดงปรับท่าทางให้ดี คุกเข่าลงบนพื้นและกัดฟันพูด

“ไม่โทษเธอหรอก ความแข็งแกร่งของหมอเทวดาเจียงเฉิงหลิน เหนือความคาดหมายของฉันจริงๆ ถ้าหมอหมอเทวดาเจียงเฉิงหลินคนนี้เป็นนักรบคนหนึ่ง เธอจะไม่แพ้เขาอย่างแน่นอน แต่ว่าเขาเป็นหมอที่มีพลังยุทธ เดิมทีก็คาดเดาไม่ได้และไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ดังนั้น จึงไม่แปลกใจเลยที่เธอจะแพ้" ชายคนนั้นพูดอย่างใจเย็น

ถึงจะพูดเช่นนี้ ทว่าหญิงชุดแดงก็ยังคงกัดฟัน ใบหน้างดงามของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“หลังจากนี้ฉันจะขอให้ใครสักคนนำครีมหยกขาวมาให้เธอ เพื่อช่วยให้แขนงอกขึ้นมาใหม่ เธอควรพักฟื้นให้ดีๆในสองสามวันนี้” ชายคนนั้นพูดเบาๆ

“ท่านผู้นำ! เมื่อไหร่ท่านจะฆ่าไอ้คนนี้?” หญิงชุดสีแดงเงยหน้าขึ้นถาม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“อย่ารีบร้อน สนามฝึกถูกสร้างจนเกือบเสร็จแล้ว รอจนฉันขึ้นไปสนามฝึก ปิดล้อมมันไว้แล้วออกมา มันก็จะเป็นเพียงหมอเทวดา แล้วก็ง่ายที่จะฆ่า!”

"ยังต้องปิดล้อมมันไว้อีกเหรอ? นายท่าน ด้วยพลังของท่าน การฆ่าเขาถือว่าเป็นเรื่องง่ายๆ ทำไมท่านไม่ทำลายเขาเสียตั้งแต่แรกล่ะ?" หญิงชุดแดงถามอย่างกระวนกระวาย

“เธอยังประเมินหมอเทวดาหมอหลินต่ำไป!” ชายคนนั้นส่ายหัว “ในสภาวะของเขาในตอนแรกนั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะฆ่าเขา ฉันโดนบังคับให้ออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อช่วยเธอ สภาวะะของฉันเองก็ยังไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด ถ้าต้องต่อสู้กับเขา ข้าก็ไม่สามารถฆ่าเขาได้ง่ายๆ หากข้าชักช้าไปสักครึ่งก้านธูป จนไม่สามารถกลับไปยังภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้ทันเวลา ร่างกายและการฝึกฝนของข้าจะต้องเสียหายอย่างแน่นอน ดังนั้นเราก็จะได้ไม่คุ้มเสีย! "

“เขาสามารถต้านท่านได้เป็นเวลาถึงหนึ่งก้านธูปเลยเหรอ?” หญิงในชุดแดงทำเสียงหลง

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เขายอมเสียสละอวัยวะภายในของตนเองเพื่อแลกกับพลังจากสวรรค์ และเยังสามารถต่อสู้กับข้าได้เป็นร้อยๆกระบวนท่า ในตอนท้ายของการต่อสู้ โดยธรรมชาติของการระเบิดพลังมักจะแข็งแกร่งกว่าปกติต้านไว้ได้เป็นเวลาครึ่งก้านธูป ก็นับว่ามีความเป็นไปได้” ชายคนนั้นพูดเบาๆ

หญิงชุดแดงอ้าปากค้าง

พลังขนาดที่สามารถต้านทานท่านผู้นำได้นานถึงครึ่งก้านธูปงั้นเหรอ?

หมอเทวดาหลินผู้นี้ทรงพลังขนาดนั้นเลยเหรอ?

ทันใดนั้น หญิงชุดแดงก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้และรีบถามว่า "กระบวนท่าต่อสู้หมอเทวดาหลินคนนั้นแข็งแกร่งขนาดนี้ งั้นเขาเทียบกับ...นักศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ท่านนั้นเป็นอย่างไร?"

ชายคนนั้นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเบาๆว่า "นักศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ท่านนั้นสามารถเรียกได้ว่าเป็นจุดสูงสุดของโลก ถือว่าหาตัวจับยากในโลกนี้ ฉันแตกต่างกับเขา สิ่งที่ฉันไล่ตามคือหนทางแห่งเทพเจ้า แต่สิ่งที่เขาตามหาคือชีวิตนิรันดร์ แต่เมื่อเทียบกับหมอหลินคนนั้นแล้ว ยังไม่รู้ว่าใครอ่อนแอกว่าหรือใครแข็งแกร่งกว่ากัน”

หญิงชุดแดงเงียบ

"ลงไปรักษาตัวเถอะ"

"ค่ะ ท่านผู้นำ"

หญิงชุดแดงยืนตัวตรงแล้วแยกตัวออกไป

ชายผู้นั้นยืนอยู่บนยอดหน้าผา มองไปในระยะไกล รัศมีเปล่งประกายระเบิดล้นออกจากร่างกาย ราวกับว่าเขากำลังจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์และโลก

ราวกับว่าได้หยุดชะงักมาเป็นเวลาหนึ่งวัน

"ท่านผู้นำ!"

ชายคนหนึ่งเดินอย่างรีบร้อน คุกเข่าลงบนพื้นและพูดอย่างตื่นเต้นว่า "สนามฝึกกำลังจะสร้างเสร็จแล้ว ขอเชิญท่านผู้นำเตรียมพร้อมเพื่อจะเข้าสู่สนามฝึกเพื่อสักการะได้ทุกเมื่อ !"

ชายคนนั้นค่อยๆ ลืมตาขึ้น เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงแหบแห้งว่า "ทุกคนเตรียมพร้อมหรือยัง?"

“กำลังแบ่งเป็นกลุ่มต่างๆ เตรียมเคลื่อนกำลังพลเข้าสู่สนามฝึกแล้ว”

"ดีมาก! หลังจากที่ทุกคนเข้าไปในสนามแล้ว ก็เริ่มพิธีสักการะเถอะ!"

"รับคำสั่ง!"

ชายคนนั้นกำหมัดแน่นและจากไปอย่างรวดเร็ว

ในค่ำคืนนั้น ทุกคนที่สร้างสนามฝึกถูกพาตัวไปนั่งเงียบๆเป็นกลุ่มๆที่สนามฝึก

ทุกคนไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น แต่นี่เป็นคำสั่งของเทียนเจียวสูงสุด ที่พวกเขาไม่สามารถฝ่าฝืนได้

บูม!

“ดังนั้นฉันจึงต้องวางแผนไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ แต่ฉันกลัวว่าพละกำลังที่มีอยู่ในตอนนี้ จะต้านเขาได้ยาก จึงอยากหาโอกาสเล็กๆ น้อยๆ จากมรดกของนักปราชญ์ฝานเทียนเพื่อดูว่าเขามี วิธีใดบ้างที่สามารถช่วยให้ฉันต่อสู้กับเทียนเจียวสูงสุดได้ "หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง"

พวกเขาสองคนเคร่งขรึม

“หมอเทวดาหลิน ไม่ว่าเราจะเผชิญกับความยากลำบากแบบไหนอยู่ เราแค่ต้องทำมันให้ดีที่สุด ท่านไม่ต้องกังวลมากเกินไป เราทุกคนล้วนมีโชคชะตา ถ้าช่วงเวลานั้นมาถึงจริงๆ พวกเราจะร่วมมือกันอย่างแน่นอน ร่วมมือฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้” เสิ่นเหนียนหัวมองดูความเหนื่อยล้าในดวงตาของหลินหยาง ก็รู้สึกทุกข์ใจเล็กน้อยจึงก้าวไปข้างหน้าและพูดเบา ๆ

“ฉันรู้แล้ว ขอบคุณนะ” หลินหยางยิ้มออกมา จากนั้นเดินไปและพยายามทำความเข้าใจต่อ

เสิ่นเหนียนหัว มองไปที่แผ่นหลังที่ดูเหนื่อยล้าของหลินหยาง ดวงตาของเขาชื้นขึ้นเล็กน้อย เขาหันกลับมา นั่งข้างเตาต่อไป และเริ่มปรุงยาต่อ

“เหนียนหัว?” ไป๋หนานหลี่ตกใจ

ตามหลักแล้ว พวกเขาควรพักสักหนึ่งชั่วโมง

อย่างไรก็ตาม เสิ่นเหนียนหัว ก็ยังคงปรุงยาต่อไปโดยไม่หยุดพัก

เมื่อมองไปที่ใบหน้าเล็กๆที่ดูเด็ดเดี่ยวของเสิ่นเหนียนหัว ไป๋หนานหลี่ก็เข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันที กัดฟันและนั่งลงต่อ

ยาหลายหม้อถูกกลั่นออกมา แต่ก็ยังไม่เพียงพอ

ทั้งสองกัดฟันและใช้พลังในการกลั่นยายาเหาะต้าหวู่ พยายามสุดชีวิตเพื่อกลั่นมันออกมา

หลังจากนั้นอีกสองวัน ทั้งสองก็หมดสติไปในที่สุด

อย่างไรก็ตาม หลินหยางก็ยังคงนั่งอยู่หน้ากล่องฝังเพชร ราวกับว่าเขากำลังทำความเข้าใจกับอะไรบางอย่าง

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่จู่ๆเขาลุกขึ้นยืนทันที แล้วหมุนตัวกลับไป หยิบกล่องและวิ่งออกจากห้องยา

“หมอเทวดาหลิน...” เสิ่นเหนียนหัวเรียกอย่างอ่อนแรง

แต่หลินหยางก็ไม่หันมาและรีบร้อนวิ่งออกไป