สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2500

"อะไรน่ะ?"

ไช่ผิงอันตกตะลึง

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้คุมสองคนนั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

"ที่แท้ก็มีหนูแอบวิ่งเข้ามา"

“กล้ามากเลยนะ ถึงขนาดคุกยังกล้าบุกเข้ามา ดูเหมือนว่านายอยากจะเป็นเหมือนนางที่ถูกทรมานที่นี่!”

ทั้งสองดูเย็นชาและเดินไปหาไช่ผิงอันพร้อมกระบี่ในมือ

ไช่ผิงอันตกตะลึงและถอยห่างออกไปเรื่อยๆ

ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาไม่สูงมากนัก และไม่มีโอกาสแม้แต่จะชนะผู้คุมหนึ่งคน นับประสาอะไรกับสองคน

การติดอยู่ที่นี่ในตอนนี้อาจกล่าวได้ว่าอับจนหนทางไร้ทางรอด

จะทำอย่างไรดี?

ไช่ผิงอันกัดฟัน หัวของเขาหมุนอย่างรวดเร็ว นึกถึงวิธีการตอบโต้

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเซียนเจิ้นเยว่ส่งเสียงครางออกมากะทันหัน จากนั้นทั้งร่างก็ระเบิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

“ไม่ดีแล้ว! ผู้หญิงคนนี้จะทำลายที่กักเก็บพลังที่อยู่ในร่างของนาง!”

"หยุดนางไว้!"

ผู้คุมทั้งสองไม่รอช้าและพุ่งไปข้างหน้าทันที

ที่กักเก็บพลัง?

ไช่ผิงอันผงะไปครู่หนึ่ง และพบว่าบนร่างของแม่ตนมีสิ่งที่คล้ายตะปู 2 อันอยู่บนกระดูก ซึ่งถูกแทงเข้าไปข้างใน

เขาดึงมันออกทันที โดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไป

บูม!

พลังที่เต็มไปด้วยแรงกดดันก็ปะทุออกมาจากร่างของเซียนเจิ้นเยว่ กระแทกและท่วมท้นเหมือนน้ำท่วม

ผู้คุมทั้งสองรีบขัดขืน แต่พวกเขาไม่สามารถต้านทานไว้ได้ จึงถูกกระแทกไปชนเข้ากับพื้นทันทีด้วยแรงมหาศาลนี้

ไช่ผิงอันไม่ลังเลและรีบออกไปทันทีพร้อมกับแม่ของเขาที่อยู่ในอ้อมแขน

แม้ว่าแขนขาของเซียนเจิ้นเยว่จะถูกตัดขาดและร่างกายของนางก็เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แต่พื้นฐานการฝึกฝนเดิมของนางก็ไม่ได้ลดลงไป แต่อย่างไรเสียในตอนนี้ ฐานการฝึกฝนขอนางก็ถูก

ระเบิดทิ้งไปแล้ว นางไม่สามารถทนต่อควาเจ็บปวดมทรมานได้มากนัก ภูเขาศักดิ์สิทธิ์วางแผนจะผนึกฐานการฝึกฝนของนางและทรมานนางช้าๆ

แต่นี่กลับกลายเป็นความอันตรายที่ซ่อนอยู่เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม อาการบาดเจ็บของเซียนเจิ้นเยว่ยังคงรุนแรงเกินไป และก๊าซที่กระตุ้นนี้ดูเหมือนจะทำร้ายอวัยวะภายในของนาง ดังนั้นนางจึงอาเจียนเป็นเลือดและลมหายใจก็เบาลงเรื่อยๆ

“ท่านแม่! ท่านอดทนไว้นะ! ฉันจะพาท่านออกไปและฉันจะรักษาท่านให้หายดีเอง!”

ไช่ผิงอันกระวนกระวายมากและวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

อย่างไรก็ตาม สัญญาณเตือนภัยของเรือนจำได้ดังขึ้นแล้ว และผู้คุมจำนวนมากก็มารวมตัวกันที่นี่

ไช่ผิงอันตกตะลึงและรีบวิ่งออกจากคุกใต้ดินมุ่งหน้าไปยังภูเขาศักดิ์สิทธิ์

“จับเด็กนั่น!”

"หยุด!"

ผู้คุมเห็นไช่ผิงอันได้อย่างรวดเร็วและไล่ตามเขาทันที

ไช่ผิงอันวิ่งไปจนสุดทาง หอบอย่างรุนแรง และเหงื่อบนใบหน้าก็ไหลออกมาไม่หยุด

ฝีเท้าของเขาเทียบกับผู้คุมเหล่านี้ไม่ได้เลย และเขายังต้องกอดอีกคนไว้ ดังนั้นในไม่ช้าก็เร็วก็คงจะถูกไล่ตามจนทัน

"ลูก...เจ้า...รีบ...หนี...ไป..."

ในเวลานี้ เซียนเจิ้นเยว่ในอ้อมแขนของเขาฝืนพูดคำพูดที่ไม่น่าฟังออกมาทีละคำ

“ท่านแม่ ข้าจะไม่ทอดทิ้งท่าน…” ไช่ผิงอันกล่าวด้วยความเจ็บปวดพร้อมน้ำตาคลอเบ้า

"ถ้า...เป็น...แบบ...นี้...ต่อไป...พวกเรา...คง...หนี...ไม่...รอด"

“ถ้าฉันไปไม่ได้ ฉันก็จะไม่ไป ต่อให้วันนี้ฉันจะตาย ฉันก็จะตายพร้อมกับท่านแม่!” ไช่ผิงอันคำราม

เซียนเจิ้นเยว่ไม่พูดอะไรอีกต่อไป แต่จ้องมองที่ลูกชายของนางด้วยตาที่เบิกกว้าง

ครู่ต่อมา จู่ๆ นางก็อ้าปากกว้าง ปล่อยเสียงคำรามอย่างเจ็บปวด แล้วระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวไปทั่วร่าง

บูม!

ไช่ผิงอันไม่ทันตั้งตัวและถูกระเบิดกระเด็นออกไป

ตราบใดที่เขาสามารถติดต่อกับนักรบที่เก่งศิลปะการต่อสู้เหล่านี้ได้ เขาก็มีโอกาสรอดชีวิต

บูม!

ในเวลานี้ การระเบิดของพลังงานพุ่งออกมาจากด้านหลังและกระแทกหลังของไช่ผิงอันอย่างรุนแรง

"อ๊าก..."

ไช่ผิงอันไม่ทันตั้งตัว กระอักเลือดออกมาเต็มปาก และกลิ้งลงไปกับพื้นพร้อมกับความเจ็บปวดที่เหมือนมีอะไรฉีกขาดด้านหลัง ราวกับว่าอวัยวะภายในกำลังถูกปั่นรวมกัน

แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะนอนราบลงกับพื้น กัดฟันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ลงจากภูเขาต่อไป

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขาช้าลงมาก

ไม่มีทางหนีรอดแล้ว!

ดวงตาของ ไช่ผิงอันเบิกกว้าง เขายังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างยากลำบาก ไม่ยอมแพ้

เสียงฝีเท้าที่วุ่นวายและหนาแน่นตามหลังเขาชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

ผู้คุมทั้งหมดตามมาแล้ว

จะทำอย่างไรดี?

หรือว่าจะไม่สามารถหนีรอดไปได้แล้ว?

ฉันจะถูกโยนเข้าคุกทรมานและถูกตัดแขนและขาด้วยหรือ?

ไช่ผิงอันไม่เต็มใจอย่างยิ่ง

แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

เขาทำได้เพียงยืนหยัดที่จะก้าวไปข้างหน้าแม้ว่าจะไม่มีความหวังก็ตาม

ณ ขณะนั้นเอง

พรึบ..

บนถนนข้างหน้า จู่ๆ ก็มีร่างหลายร่างปรากฏขึ้น

ไช่ผิงอันดีใจมาก และวิ่งไปข้างหน้าอย่างยากลำบาก ร้องตะโกนไม่หยุดว่า "ช่วยด้วย...ช่วย..ด้วย..."