สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2504

มนุษย์โลกไม่เคยเห็นเทพเจ้า

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเทพเจ้าในตำนานก็ไม่มีอะไรเท่าไหร่

"ท่านผู้นำ!"

ชิงหยาเห็น 'เทพเจ้า' เดินลงมาจากม่านและตื่นเต้นมาก รีบพุ่งออกจากฝูงชนทันทีและคุกเข่าลงกับพื้นแล้วตะโกนว่า "ข้าน้อยขอแสดงความเคารพต่อท่านผู้นำ! ข้าน้อยล้มเหลวในการปกป้องความปลอดภัยของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ และได้รบกวนท่านผู้นำ เมื่อไปถึงท่านผู้นำได้โปรดยกโทษให้ด้วย"

“มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า ลุกขึ้น!”

'เทพเจ้า' ก้าวขึ้นไปบนเนินเขา ย่อตัวลงมองสิ่งมีชีวิตทั้งหมดด้านล่าง รัศมีของผู้ปกครองสูงสุดแผ่กระจายไปในอากาศ ทำให้ผู้คนไม่กล้ามองโดยตรง

นี่คือเทียนเจียวสูงสุดงั้นเหรอ?

ผู้คนนับไม่ถ้วนตัวสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว

แม้ว่าบุคคลนี้จะกักขังญาติและเพื่อนๆของพวกเขา อีกทั้งยังบังคับให้ญาติของพวกเขาทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ แม้ถึงขั้นคุกคามชีวิตของญาติและเพื่อนพ้องของพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้น ผู้คนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมและเกรงกลัวตั้งแต่แรกเห็น

เสื้อผ้าสีขาวราวกับหิมะ ผมสีขาวพลิ้วไสว แววตาและดวงตาที่ดูเหมือนจะครอบคลุมทุกสิ่งในโลก และริมฝีปากบางของเขาปิดเบา ๆ ราวกับว่าเขาควบคุมเสียงของสวรรค์และโลก

หัวหน้าเทียนเจียวไม่มีอาวุธ มีเพียงสองมือที่ไพล่หลัง แต่เมื่อเขายืนอยู่ที่นั่น ดูเหมือนเขาจะหลอมรวมเข้ากับสวรรค์และโลก ทุกสิ่งบนท้องฟ้าและโลกเป็นหนึ่งเดียวกัน ดั่งภูเขา ทะเล สายลม มวลเมฆ ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์... สิ่งเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เหมือนจะเป็นอาวุธของเขา

ช่างเป็นคนที่เหมือนเทพเจ้าอะไรเช่นนี้

ผู้คนหยุดการต่อสู้อย่างไม่สามารถควบคุมได้ และทุกสายตาจับจ้องไปที่บุคคลที่กำลังมา

สายตาของนักรบหลายคนถูกเขาดึงดูดเข้าหาตัวอย่างรุนแรงโดยไม่รู้ตัว

ต้องบอกว่าเทียนเจียวสูงสุดมีกลิ่นอายตามธรรมชาติที่ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะอยากเข้าใกล้และชื่นชมเขา แม้ว่าจะรู้ดีว่าเขาทำสิ่งเลวร้ายมามากมาย แต่ก็ยังคงไม่ทำผู้คนปฏิเสธเขา

นี่คือจิตวิญญาณของผู้นำที่เหนือกว่า

อย่างไรก็ตาม นักรบธรรมดาไม่ได้ใจแข็งพอ ส่วนรองแม่ทัพก็ไม่ธรรมดา เขารีบพูดเบาๆว่า "เทียนเจียวสูงสุด พวกเจ้าคนจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไม่สนใจกฎของแดนมังกรและฆ่าคนในที่แห่งนี้ นี่มันเหมาะสมแล้วหรือไม่? พวกเราต้องพาพวกเจ้ากลับไปสอบสวน ท่านมีความเห็นว่าอย่างไร?”

“เจ้าอยากจะสืบสวนอะไร? คน ก็เป็นพวกเขาที่ฆ่า หากเจ้าต้องการตัดสินพวกเขา เจ้าก็ควรตัดสินพวกเขาตามกฎหมายของแดนมังกร” หัวหน้าเทียนเจียวพูดอย่างใจเย็น

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนรอบๆก็ตกตะลึง

ผู้คนจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ต่างหมุนศีรษะมองไปที่หัวหน้าเทียนเจียวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เดิมทีพวกเขาคิดว่าหัวหน้าเทียนเจียวจะเล่นลิ้นเล็กน้อย หรือใช้วิธีอื่นเพื่อปราบกองทัพนี้ แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าหัวหน้าเทียนเจียวจะขายพวกเขาซึ่งๆหน้าแบบนี้...

“พวกเรามีหมายค้น”

“ข้าเกรงว่าเจ้าจะต้องผิดหวังเสียแล้ว” หัวหน้าเทียนเจียวส่ายหัวและพูดเบาๆ “ไปหาสิ แต่ข้าเชื่อว่ามันก็เปลืองแรงเปล่า”

“พวกเรากลับหวังว่าจะกลับมามือเปล่า หากมีอะไรเกิดขึ้น ข้าเกรงว่าสิ่งต่างๆจะกลายเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก!” รองแม่ทัพกล่าวอย่างเย็นชา

“การค้นหาจะใช้เวลานานแค่ไหน?” หัวหน้าเทียนเจียวถามเบาๆ

“อะไรนะ? ทำไมท่านรีบจัง?”

“ข้าอยากเก็บตัว ดังนั้นข้าจึงไม่อยากถูกรบกวนนานๆ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เช่นนี้ ข้าเกรงว่าเจ้าอาจจะต้องใช้เวลาค้นหาสักหนึ่งปีครึ่ง”

“อย่ากังวลไป ครั้งนี้พวกเราเตรียมกำลังคนมาเพียงพอแล้ว พวกเราจะใช้เวลาค้นหานานขนาดนั้นได้อย่างไร? ท่านดูถูกกองกำลังมังกรของเรามากไปหรือเปล่า?”

ชายคนนั้นพูดและโบกมือเบาๆ

ทันใดนั้นกองกำลังทั้งหมดก็เคลื่อนพลขึ้นไปบนภูเขา

เทียนเจียวสูงสุดอามือไพล่หลัง จ้องมองไปที่ร่างของคนเหล่านี้ที่ขึ้นไปบนภูเขาด้วยแววตาสังหารในดวงตา