สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2506

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ทุกคนต่างก็ตกใจและหันไปมอง

จากนั้นก็เห็นเพียงกลุ่มคนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามา

แน่นอนว่าเทียนเจียวสูงสุดและพวกต่างไม่เคยเจอคนที่เดินเข้ามา และรู้จักเพียงไช่ผิงอันที่เดินนำมาอยู่หน้าสุด

"คนเหล่านี้คือใคร?" มีคนขมวดคิ้วถามขึ้น

"คนหนุ่มทางนั้นคือกลุ่มคนที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรารับเข้ามาเป็นแรงงานชื่อไช่ผิงอัน!" ชายคนหนึ่งที่เหมือนเป็นผู้ดูแลตะโกนเสียงดัง "ไช่ผิงอัน คนเหล่านี้เป็นใคร? คุณไปอยู่กับคนเหล่านั้นได้ยังไง?"

ทว่าไช่ผิงอันกลับตะคอกออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ "เทียนเจียวสูงสุด พวกคุณรีบปล่อยแม่ของผมออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด!"

"แม่?"

ทุกคนต่างตกตะลึง

"ไช่ผิงอัน! คุณกล้ามาก! คุณกล้ามากที่ใช้คำพูดเช่นนี้กับเทียนเจียวสูงสุด รนหาที่ตายหรือไง?" คนที่อยู่ข้างๆ โมโหพร้อมกับชี้หน้าตะคอกไปที่ไช่ผิงอัน

ทว่าไช่ผิงอันกลับไม่แยแสและตะคอกอย่างเสียสติ "พวกคุณทรมานแม่ของผมถึงขนาดนั้น! ยังจะบอกให้ผมอยู่เฉยๆ อีกเหรอ? ผมจะบอกอะไรให้ วันนี้หากพวกคุณไม่ปล่อยแม่ของผมออกมา ผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด!"

"คุณ! ! !"

ชายคนนั้นโกรธจนตัวสั่นและเตรียมจะลงมือ ทว่าเมื่อหันไปมองรองแม่ทัพจางที่อยู่ข้างๆ ก็ลังเลขึ้นมา

ขณะนี้เอง เทียนเจียวสูงสุดก็ยื่นมือไปตบไหล่คนข้างๆ และเดินไปข้างหน้า "แม่ของคุณเป็นใคร?"

"เซียนเจิ้นเยว่!" ไช่ผิงอันตะคอก

"เซียนเจิ้นเยว่? ที่แท้คุณก็เป็นลูกชายของเธอ?" เทียนเจียวสูงสุดตระหนักได้ทันทีพร้อมกับพยักหน้า "แต่แม่ของคุณไม่ได้อยู่ที่นี่! ผมคิดว่าคุณคงจะเข้าใจอะไรผิด!"

"แม่ของคุณถูกพวกเขาจับตัวไปเหรอ?" รองแม่ทัพจางเป็นว่าสถานการณ์ได้เปลี่ยนไป จากนั้นจึงได้เดินไปข้างหน้าและซักถาม

"ใช่ครับ หลายเดือนก่อนหน้าแม่ของผมถูกพวกเขาจับตัวมาที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ คนเหล่านี้ตัดแขนตัดขาแม่ของผม ควักลูกตาและตัดหูข้างหนึ่งทิ้ง แถมพวกเขายังถลกลิ้นของแม่ผมไปด้วย! พวกเขาชั่วร้ายมาก! พวกเขาเป็นสัตว์เดรัจฉาน!" ไช่ผิงอันกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ

"เป็นเรื่องจริงเหรอ?"

"ก่อนหน้านี้ผมแอบบุกเข้ามาในภูเขาศักดิ์สิทธิ์และได้กลายเป็นคนรับใช้ของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่พูดไปทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ผมเห็นเองกับตาตัวเอง เดิมทีผมถูกพวกเขากักขังไว้ที่คุกใต้ดิน ก่อนหน้านี้ผมคิดจะแอบบุกเข้าไปช่วยแม่ของผมออกมา แต่ก็ถูกพวกเขาจับตัวได้ก่อน เป็นเพราะแม่พยายามอย่างสุดชีวิตจนทำให้ผมหนีออกมาได้ หลังจากนั้นแม่ของผมก็ถูกพวกเขาจับตัวไปอีกและตอนนี้ก็ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง ได้โปรดช่วยทวงคืนความยุติธรรมให้ผมด้วยเถอะ!" ไช่ผิงอันกล่าว

"ถ้าเป็นเรื่องจริง งั้นก็รีบปล่อยตัวคนออกมาเดี๋ยวนี้!" รองแม่ทัพจางไม่พอใจอย่างมาก เกิดเรื่องน่าสลดเช่นนี้ เขาจะอยู่เฉยได้ยังไง?

"รองแม่ทัพจาง นี่เป็นเพียงคำพูดจากปากเขาเพียงฝ่ายเดียว คุณจะเชื่อได้ยังไง?" เทียนเจียวสูงสุดถาม

"คำพูดฝ่ายเดียว? งั้นคุณตามผมมา ผมรู้ตำแหน่งที่ตั้งคุกใต้ดินและคุกทรมานของพวกเขา ในคุกใต้ดินและคุกทรมานยังมีคนจำนวนมากที่ถูกจับตัวมาทุกข์ทรมานกว่าครึ่งชีวิตของพวกเขา คุณไปถึงที่นั่นแล้วคุณก็จะรู้เรื่องทั้งหมดเอง" ไช่ปิงอันกล่าวอย่างร้อนใจ

"อืม! รีบนำทางไปเร็วเข้า!"

รองแม่ทัพจางกล่าวอย่างเคร่งขรึมพร้อมกับหันไปตะคอกใส่เทียนเจียวสูงสุดและพวก "ห้ามใครเดินออกไปจากสายตาของผมเด็ดขาดและห้ามหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข่าวไปข้างนอก!"

หลังจากพูดจบ กองกำลังจำนวนมากก็เดินทางไปที่คุกทรมานพร้อมกับไช่ผิงอัน

ส่วนหลินหยางได้คอยเฝ้าสังเกตมองเทียนเจียวสูงสุดอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา

ในใจของเขามีความอาฆาตคลุกรุ่นขึ้นมาเรื่อยๆ

เพราะตอนนี้เป็นตอนที่เทียนเจียวสูงสุดขาดการระมัดระวังตัวที่สุด!

หากจัดการเขาตอนนี้ ต่อให้ทางรัฐบาลอาณาจักรมังกรจะเอาผิดก็ไม่เป็นไร

เพราะสำหรับเขาแล้ว อีกฝ่ายคือตัวปัญหาที่สำคัญที่สุดในตอนนี้

หลินหยางอยากจะลงมือมาก แต่จะพูดไปแล้ว อันที่จริงแล้วเขาไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของเทียนเจียวสูงสุดเลยแม้แต่นิดเดียว

ความสามารถของเขาคนนี้ แน่นอนว่าต้องแข็งแกร่งกว่าหลินหยางอย่างมากแน่ๆ

แม้ว่าหลินหยางจะยืนอยู่ข้างหลังของเขาไม่ไกลนัก ทว่าหลินหยางกลับไม่มีความมั่นใจเท่าไรว่าจะสามารถฆ่าเขาได้สำเร็จ

แม้ว่าลอบโจมตีก็อาจจะไม่สำเร็จ

แต่หลินหยางก็อยากจะลอง!

เขาแอบกำหมัดแน่นและพลังในร่างกายก็เริ่มแผ่ซ่านไปทั่ว

แต่ขณะนี้เอง เทียนเจียวสูงสุดที่เดินอยู่ข้างหน้าก็หันหลังกลับไปมองหลินหยาง

อะไรกัน?

หลินหยางตกใจและรีบเก็บพลังงาน

เทียนเจียวสูงสุดเองไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมาก ทว่าเพียงแค่มองไปที่หลินหยางด้วยความสงสัยเล็กน้อยและจากนั้นก็หันกลับไป

สัมผัสที่ละเอียดอ่อนมาก!

หลินหยางหัวใจเต้นแรง

เขาเพิ่งจะเริ่มกระตุ้นพลังเพียงเล็กน้อยก็ถูกอีกฝ่ายจับได้

เกรงว่าการลอบโจมตีครั้งนี้จะไม่ได้ผลแน่

แววตาของหลินหยางแน่วแน่และไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

จากนั้นคลื่นกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่กระจายมายังที่แห่งนี้

ทุกคนตกใจอย่างมาก

"ระวัง!"

รองแม่ทัพจางตะโกนเสียงดังและทหารทั้งหมดที่อยู่ข้างหลังเขาก็พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับระดมพลังของพวกเขาเพื่อป้องกัน

ตู้ม!

คลื่นกระแทกถาโถมเข้าใส่ทำให้ผนังคุกใต้ดินสั่นสะเทือนจนเป็นรอยร้าว และราวกั้นของห้องขังหลายแห่งก็บิดเบี้ยว

โชคดีที่ทหารของกองกำลังมังกรทุกคนแข็งแกร่งและพวกเขาก็รับแรงกระแทกได้ ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังทหารเหล่านี้ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

เมื่อการโจมตีนี้จบลง คุกใต้ดินก็พังไม่เป็นซาก

"ทุกคนไม่เป็นไรกันใช่ไหม?"

"เกิดอะไรขึ้น?"

เสียงดังขึ้นระงม

ในเวลานี้ ไช่ผิงอันดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นและรีบไปที่ส่วนลึกของคุกใต้ดิน

"ไช่ผิงอัน?"

มีคนตะโกน

จากนั้นรองแม่ทัพจางก็ตระหนักบางอย่างเช่นกันและตะโกนทันที "ตามไป!"

ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปหา

อย่างไรก็ตาม ใช้เวลาวิ่งเข้าไปไม่นานก่อนที่ผู้คนจะหยุด

จากนั้นก็เห็นไช่ผิงอันหยุดอยู่ที่ส่วนท้ายของคุกใต้ดิน

ทางข้างหน้าหายไปแล้ว

เพราะด้านหน้าของไช่ผิงอันมีซากปรักหักพัง!

ซากปรักหักพังเหลือแต่เถ้าถ่าน...

ทันใดนั้นทุกคนก็เข้าใจ