สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2550

"คนพวกนี้จะทำอะไร? พวกเขารนหาที่ตายหรือไง? หรือพวกเขาอยากจะตายไปพร้อมกับกองกำลังมังกรที่โง่เขลาเหล่านั้น?"

หญิงชุดแดงหรี่ตาลงและกล่าวอย่างหงุดหงิด

"นายท่านหวู่ คุณไม่เข้าใจ ตำแหน่งที่คุณยืนไม่เหมือนกับพวกเขา สิ่งที่คุณเห็นนั้นต่างไปจากพวกเขา คุณไม่เข้าใจว่าอะไรคือความศรัทธา อะไรคือความเชื่อมั่นและอะไรคือความไว้เนื้อเชื่อใจ แต่พวกเขารู้และเพราะสิ่งเหล่านี้เองที่ทำให้พวกเขายืนหยัดอยู่จนถึงตอนนี้!" ชิงหยาที่อยู่ข้างๆ กล่าว

"พูดอย่างนี้หมายความว่านายเข้าใจพวกเขา? นายกำลังสั่งสอนฉันอย่างนั้นเหรอ?" หญิงชุดแดงจ้องมองชิงหยาด้วยความโกรธ

"นายท่านหวู่อย่าได้โกรธเลย" ชิงหยาก้มหน้าลง

"ฟังนะ ต่อให้พวกเขาทำแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาแก้ไขอะไรไม่ได้ คนเหล่านี้ที่คอยพึ่งพาค่ายกลเลือดไว้คอยหล่อเลี้ยงได้เสียสละชีวิตของพวกเขาแล้ว ตอนนี้พวกเขาไม่ถือว่าเป็นมนุษย์อีกต่อไปแล้ว พวกเขาเป็นเพียงสัตว์ประหลาดกลุ่มหนึ่ง เป็นสัตว์เดรัจฉานที่มีผิวหนังแข็งแกร่งเหมือนเหล็กกล้า! คอยดูสิ คนเหล่านั้นจะต้องตายลงที่นี่" หญิงชุดแดงกล่าว

ชิงหยารู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อย ทว่าสุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไร

ก็เหมือนกับที่หญิงชุดแดงกล่าว

ต่อให้หลายตระกูลเข้าร่วมการต่อสู้ ถึงอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้

ผิวหนังของคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ช่างน่ากลัวมาก ไม่ว่าการโจมตีใดๆ ก็ทำอะไรพวกเขาไม่ได้

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป การที่ทุกคนจะตายลงที่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เกินจริงไปเลย

แต่ขณะนี้เอง รองแม่ทัพจางก็ตะโกนเสียงดัง "ทุกคน รวมกำลังเป็นหนึ่งแล้วมุ่งโจมตีไปที่เดียวกัน ต่อให้ผิวหนังของพวกเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนก็ต้องขึ้นอยู่กับการเพิ่มขึ้นของพลังบางอย่าง เพียงแค่เราทำให้พวกเขาสูญเสียพลัง เราก็จะมีโอกาส! !"

เมื่อพูดจบ ผู้คนก็ต่างตอบสนองทันทีและโจมตีเป้าหมายทันที

แม้ว่าคำพูดของรองแม่ทัพจางจะเป็นเพียงการคาดเดา แต่ก็สมเหตุสมผล

และทุกคนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเช่นนั้น

ผู้คนล็อคเป้าหมายไปที่คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่พุ่งเข้าไปในฝูงชนและถูกล้อม และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อโจมตีพวกเขา

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง...

กลอุบายที่น่ากลัวทุกชนิดถูกปลดปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง

ผู้คนบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นถูกโจมตีโดยตรงการจากการโจมตีจำนวนมากที่พุ่งเข้ามา

ยอดผู้แข็งแกร่งบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ถูกโจมตีอย่างหนัก

"อ๊า!"

ชายจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์คำราม ราวกับว่าเขากำลังทำให้หงุดหงิดและคลื่นเลือดยังคงพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุด

ตู้ม!

เสียงดังประหลาดเสียงหนึ่งก็ดังออกมา

จากนั้นก็เห็นว่าผิวหนังและเนื้อของภูเขาภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏรอยแตกเล็กน้อย

แม้ว่ารอยแตกจะยาวเพียงนิ้วเดียว แต่ก็ทำให้ทุกคนมีความมั่นใจอย่างมาก

"ได้ผล! ได้ผล! ได้ผล!"

รองแม่ทัพจางตะโกนอย่างตื่นเต้นครั้งแล้วครั้งเล่า "อย่าหยุด ฆ่า! ฆ่าต่อไป! เราชนะได้! !"

"ฆ่า!"

ขวัญกำลังใจของทุกคนดีขึ้นอย่างมาก และเปิดฉากรุกอย่างดุร้ายมากขึ้น

ขณะที่ผู้คนโจมตีอย่างกล้าหาญ รอยร้าวบนร่างกายของชายคนนั้นก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุด...

ฉึก! ฉึก! ฉก...

ดาบอันแหลมคมของทหารที่อยู่รอบๆ เจาะตรงเข้าไปในรอยแยกที่เปื้อนเลือดบนร่างของชายภูเขาศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นหันหลังกลับมาก็เห็นชายภูเขาศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งถูกแยกชิ้นส่วนและเสียชีวิตโดยตรง

"ดี!"

ฝูงชนโห่ร้อง

ผู้คนมองเห็นความหวังมากขึ้น

หญิงชุดแดงตกตะลึง

"เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง...คนเหล่านี้ที่พึ่งพาค่ายกลเลือดอยู่ ร่างกายและผิวหนังของพวกเขาแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าอะไร พวกเขา...พวกเขาถูกทำลายได้ยังไง?"

"นายท่าน คุณดูถูกความกล้าหาญของพวกเขามากเกินไป"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน