สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2551

เมื่อเห็นอย่างนั้น หญิงชุดสีแดงก็โกรธจนตัวสั่น

ชิงหยาอยากจะล้มเลิกการบ่มเพาะพลังของเธอ และทำลายเส้นเลือดมากกว่าที่จะยอมจำนนต่อหญิงชุดแดง

แต่หญิงชุดแดงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาสนใจชิงหยาที่ไร้ประโยชน์แล้ว เธอหันตัวกลับไปจ้องมองรองแม่ทัพจางที่อยู่ในระยะไกลและพูดอย่างเคร่งขรึม: “ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะลงมือเอง!”

หลังจากพูดจบ หญิงชุดแดงก็กระโดดขึ้นกลางอากาศด้วยสายรุ้งยาวเพื่อบินไปทางนั้น

ความเร็วนั้นเร็วมากจนน่าตกใจ ไม่กี่วินาทีก็อยู่ท่ามกลางฝูงชน

เมื่อรับรู้ถึงพลังความแข็งแกร่ง รองแม่ทัพจางก็ตกตะลึงและรีบหันกลับไป

เมื่อเขาเห็นว่าเป็นหญิงชุดแดงที่กำลังจะมาฆ่าเขา รูม่านตาของรองแม่ทัพจางก็เบิกกว้าง การโจมตีหยุดลงอย่างรวดเร็ว เขาจึงรีบถอยหลังไป

เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหญิงชุดสีแดงอย่างแน่นอน ถึงเขาจะต่อสู้ก็คงจะต้องพบกับความตายโดยไม่ต้องสงสัย

“ปกป้องท่านรองแม่ทัพจาง!”

รองแม่ทัพคนอื่นๆที่อยู่โดยรอบก็รีบวิ่งเข้ามาทันที

“มาดูกันว่าจะอยู่หรือจะตาย! ”

หญิงชุดแดงตะคอกอย่างเย็นชา พลังของเธอแผ่กระจายไปทั่วภูเขา

ในพริบตาเดียว เหล่าทหารที่อยู่รอบๆ ก็กระเด็นออกไป ราวกับว่ามีมือใหญ่ที่มองไม่เห็นตบพวกเขาอย่างรุนแรง พวกเขาทั้งหมดล้มลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง บางคนกระอักเลือด บางคนถึงกับตกอยู่ในอาการโคม่า และสูญเสียพลังในการต่อสู้

ปังปังปังปัง…

ทหารบางส่วนสาดกระสุนใส่หญิงชุดแดงอย่างบ้าคลั่ง

แต่มันไม่ได้ช่วยอะไร

หญิงชุดแดงเปล่งพลังคล้ายระลอกคลื่นรอบ ๆ ตัวเธอ เมื่อกระสุนกระทบพลังนั่นก็จะแตกเป็นผง ไม่สามารถเจาะระลอกคลื่นและทำร้ายเธอได้

ผู้คนต่างตกตะลึง

หญิงชุดแดงคนนี้แข็งแกร่งเกินไป!

แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ!

กองกำลังมังกรทำอะไรเธอไม่ได้เลย!

สีหน้าของรองแม่ทัพจางเริ่มตึงเครียด และเขาจ้องมองหญิงชุดแดงอย่างเย็นชาโดยปราศจากความกลัว

“รองแม่ทัพจาง อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาส เป็นเพราะเจ้าไม่รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก ถ้าเจ้าตายที่นี่ ก็อย่าไปโทษคนอื่นแล้วกัน?” หญิงชุดแดงพูดอย่างดุเดือด

“ข้า รองแม่ทัพจางมาที่นี่เพื่อทำภารกิจ ไม่ห่วงว่าจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตกลับไปอยู่แล้ว ถึงเจ้าจะฆ่าข้าได้ แต่เจ้าจงรู้ไว้ว่าพวกเราไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด!” รองแม่ทัพจางคำราม

“เหอะ! งั้นเจ้าก็ตายซะเถอะ!”

หญิงชุดแดงรู้สึกรำคาญ พร้อมกับยกมือขึ้นทันที

ชิ้ง!

ใบมีดอากาศที่น่าสะพรึงกลัวถูกเหวี่ยงออกจากแขนเรียวของเธอ พื้นดินแตกแยกและฟันไปที่รองแม่ทัพจาง

รองแม่ทัพจางหายใจเข้าแน่นและรีบหลบไปด้านข้าง

แต่ในขณะที่เขาหลบใบมีดนั้น หญิงชุดแดงเหยียบไปที่ด้านข้างของเขา และเตะที่ท้องของเขาอย่างแรง

ปึก!!

แรงเตะมหาศาลทำให้อวัยวะภายในของรองแม่ทัพจางปั่นป่วนเหมือนคลื่นทะเล ทั้งร่างบอบช้ำปางตาย พร้อมกับอาเจียนออกมาเป็นเลือด

แต่ชัดเจนว่ามันยังไม่จบ

ยังไม่ทันรอให้รองแม่ทัพจางได้ลุกขึ้น หญิงชุดแดงก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เขาและเหยียบหลังเขาให้แนบไปกับพื้นอย่างแรง

ด้วยแรงมหาศาลทำให้รองแม่ทัพจางไม่สามารถลุกขึ้นได้เลย

เขารู้สึกเหมือนหลังของเขาจะถูกเหยียบ

“ท่านรองแม่ทัพจาง!”

ทหารรอบข้างรีบวิ่งเข้ามากันอย่างบ้าคลั่ง

แต่ไม่ว่าจะมีกี่คนที่เข้ามา พวกเขาก็ไม่สามารถสั่นคลอนพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่อยู่รอบๆตัวหญิงชุดแดงได้ ทำให้พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้

มีการยิงใส่หญิงชุดแดงอย่างดุเดือด

แม้ว่ากระสุนจะโหมกระหน่ำเหมือนพายุฝน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

“พวกเจ้าไม่ใช่ต่อสู้กับพวกข้า!”

หญิงชุดแดงจ้องมองรองแม่ทัพจางอย่างเฉยเมย จากนั้นก็เพิ่มแรงที่ฝ่าเท้าเหยียบไปที่หลังของเขาอีกครั้ง

อึก!

หลังของรองแม่ทัพจางถูกเหยียบย่ำไปกับพื้น

ร่างกายสั่นเทา ดวงตาเบิกกว้างและจ้องมองออกไประยะไกล ในที่สุดศีรษะของเขาก็ร่วงหล่นลงพื้นดิน และหมดลมหายใจ

“ไม่!”

ดวงตาของทหารนับพันที่อยู่รอบ ๆ กลายเป็นสีแดง และพวกเขาก็ปล่อยเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนท้องฟ้า

ฆ่าหญิงชุดแดงให้ได้!

“พวกนายจะทำอะไร? ไม่รู้หรือว่าข้าแข็งแกร่งเพียงใด?”

หญิงชุดสีแดงขมวดคิ้ว พร้อมกับกล่าวอย่างเย็นชา

อย่างไรก็ตาม เหล่าทหารที่อยู่รอบๆ ไม่ได้สนใจคำพูดของเธอเลย หลังจากเสียงคำรามของทหาร ทุกคนต่างพุ่งโจมตีเธออย่างบ้าคลั่ง

หญิงชุดแดงปล่อยพลังให้กลายเป็นเกราะคุ้มกันรอบตัวเธอ

ทหารทุกคนที่พุ่งเข้ามาถูกปิดกั้นห่างออกไปหนึ่งเมตร

ไม่ว่าพวกเขาจะโจมตีอย่างไร ก็ไม่สามารถทำลายเกาะคุ้มกันนี้ได้

แม้ว่าหญิงชุดแดงจะตกใจกับความแข็งแกร่งของทหารเหล่านี้ แต่เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถทำลายเกาะป้องกันของเธอได้ เธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก และพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า “ตอนนี้พวกเจ้าควรยอมรับความจริงแล้วใช่ไหม? ความแข็งแกร่งที่พวกเจ้ามีมันเทียบไม่เท่ากับข้าเลยแม้แต่นิดเดียว พวกเจ้ายังทำลายการป้องกันของข้าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ น่าขำสิ้นดี!”

อย่างไรก็ตามเหล่าทหารต่างไม่สนใจคำพูดของหญิงชุดแดง และโจมตีต่ออย่างบ้าคลั่ง

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!…

หมัดเหล็กแต่ละหมัดทุบด้านบนทีละหมัดอย่างดุเดือด

“ตุบ!!”

เหล่าทหารยิงอย่างดุเดือด

ทุกคนทำดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม

บางคนกำหมัดแน่นจนเลือดออกเพราะออกแรงมากเกินไป แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด

บางคนถึงกับเอาหัวโขกสิ่งกีดขวางข้างหน้า

เมื่อเห็นฉากนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสีแดงก็รู้สึกสนุกมากขึ้น

“งี่เง่า โง่เขลา น่าหัวเราะ นี่คือทหารของทางการหรือไง? คนโง่ก็คือคนโง่!” หญิงชุดแดงพูดพร้อมกับหรี่ตา

แต่วินาทีนั้น

แควก!

เสียงแปลกๆก็ดังขึ้นมา

หลังจากนั้นเธอก็เห็นว่าเกาะที่ปกป้องร่างกายของเธอมีรอยแตก!

“อะไรกัน?”

หญิงชุดแดงเปิดตากว้างและเริ่มหายใจแรงขึ้น