สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2620

หลินหยางเอียงศีรษะเล็กน้อย มองไปที่เย่เหยียน ส่วนอีกฝ่ายไม่ได้คิดจะพูดคุยกับเขาอีกต่อไป

หลินหยางเพ่งดวงตามองไปที่หินธรณีประตูใต้ฝ่าเท้า แอบกำหมัดแน่นแล้วเดินไปข้างหน้า

วินาทีเดียวกับที่เขาเหยียบหินธรณีประตูนั้น

ฟ้าว!

จู่ๆ กลิ่นอายของการฆ่าฟันก็เพิ่มขึ้น

อุณหภูมิรอบๆหลินหยางลดลงฮวบฮาบทันที ร่างทั้งร่างก็เหมือนตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง

ในขณะนี้ หลินหยางตกเป็นเป้าหมายการฆ่าอย่างน้อยร้อยครั้ง

เขามองไปที่ประตูของ วิหารความเป็นความตายด้วยสีหน้าว่างเปล่าและก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง

แต่เมื่อเขากำลังจะเข้าใกล้ประตูของวิหารความเป็นความตายหลินหยางก็ค้นพบว่าจิตอาฆาตทั้งหมดรวมตัวกันอยู่นอกห้องโถง

หลินหยางหายใจแน่น เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

อย่างที่คาดไว้

เมื่อ หลินหยางเดินออกจากประตู เขาเห็นผู้แข็งแกร่งมากมายจากวิหารความเป็นความตาย ยืนรออยู่ข้างนอก

พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่นอกห้องโถง ไม่ขยับเขยื้อน ก้มหัวลงเหมือนรูปปั้น

คนเหล่านี้ล้วนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีดำลายทอง

มีลมและทรายมากมายบนเสื้อผ้า

ลมกระโชกแรงพัดเสื้อผ้าของพวกเขาให้ยกขึ้น และจิตสังหารของพวกเขาก็แผ่กระจายออกมาอย่างรุนแรง

หลินหยางยืนอยู่ที่ประตู มองดูเงียบๆ

ในขณะนี้ ทุกคนเงยหน้าขึ้น และรูม่านตาเย็นชาคู่หนึ่งมองตรงมาที่เขา

อยู่ที่่นี่นานไม่ได้แล้ว!

ดวงตาของหลินหยาง แข็งทื่อ และเขาก็รีบวิ่งไปที่ห้องโถงด้านหน้าทันที

แต่ในตอนที่เขากำลังเคลื่อนไหวนั้นเอง

ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง....

เสียงบางอย่างที่สั่นรุนแรงดังก้อง

จากนั้นเข็มเงินนับหมื่นก็ปรากฏขึ้นในทุกทิศทางรอบตัวหลินหยาง

เข็มเงินทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่หลินหยางและก็พุ่งไปอย่างบ้าคลั่ง

เข็มเงินแต่ละเล่มถูกห่อหุ้มด้วยพลังงานที่บริสุทธิ์ที่สุด พวกมันสามารถเจาะร่างกายภายใต้เกราะทองแดงได้อย่างง่ายดาย

หากร่างกายของหลินหยาง ไม่แข็งแรงพอ แม้ว่าพิษบนเข็มเงินและประสิทธิภาพของเข็มเงินจะไม่สามารถฆ่าเขาได้ เขาจะถูกแทงด้วยเข็มนับพันจนตาย

แต่หลินหยางก็ไม่ใช่พวกไก่ก่อน

ตรงกันข้าม ในดวงตาของเขามีวี่แววของความตื่นเต้น

เขาบิดตัว หมุนตัวและปล่อยเข็มปราณจำนวนมาก

อย่างไรก็ตาม จำนวนของเข็มปราณของเขาเห็นได้ชัดว่าไม่เทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งของตำหนักเทียนเสินเหล่านั้นทว่าเข็มปราณทำให้เข็มเงินธรรมดาหลุดออกไปเท่านั้นและเข็มเงินที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งก็เจาะเข้าไปในร่างกายของ หลินหยาง

ทันใดนั้น หลินหยางก็หยุดฝีเท้าและหยุดนิ่งอยู่กับที่ ราวกับว่าตายไปแล้ว

และในตอนนี้ ร่างของเขาถูกแทงด้วยเข็มเงินนับพันเหมือนเม่น

ภายใต้แสงอาทิตย์ เข็มสีเงินยาวส่องแสงประหลาด ซึ่งดูน่ากลัวมากเป็นพิเศษ

คนจากตำหนักเทียนเสินกล่าวอย่างเย็นชา

“คนๆ นี้พลิกเข็มโจมตีของเราและใช้เข็มของเราเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา!”

"ฆ่ามัน!"

ผู้คนจากตำหนักเทียนเสินโจมตีอีกครั้ง

หลินหยางขมวดคิ้ว สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชายคนหนึ่งจากตำหนักเทียนเสินซึ่งถูกเขาล้มทับ

พูดตามเหตุผล หมัดในตอนนี้ก็เพียงพอที่จะต่อยทุกสิ่ง แต่วันนี้ ประมุขแห่งหอฟ้าเทียนถานสามารถต้านทานการโจมตีที่รุนแรงของเขาได้ และไม่ตายหลังจากใช้เข็มเงินเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย...

ตำหนักเทียนเสินก็ยังเป็นตำหนักเทียนเสินที่มีชื่อเสียงอย่างแท้จริง

มันไม่ง่ายเลยที่จะฆ่าคนของตำหนักเทียนเสินทั้งหมด และประมาทเพียงเล็กน้อย ก็จะถูกคู่ต่อสู้เข้ามาพัวพัน และโอกาสหมดแรงก็สูงมาก

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้หลินหยางก็ไม่ลังเลอีกต่อไป และรีบเร่งไปข้างหน้าทันที

ในขณะนี้ ร่างกายของเขาเหมือนเหล็กกล้า แรงผลักดันของเขาเหมือนวัวกระทิง และเขาไม่สามารถหยุดยั้งได้ พุ่งเขากระแทกเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งของตำหนักเทียนเสินตรงหน้าโดยตรง

พื้นดินถูกเขาเหยียบย่ำอย่างรุนแรง ราวกับเรือแบนท่ามกลางพายุ พลังอันทรงพลังกระจายไปทุกทิศทุกทาง ก่อนที่เข็มสีเงินจะพุ่งเข้ามาในทุกทิศทุกทาง พวกมันก็ถูกพัดหายไปจากกระแสอากาศอันรุนแรง

แต่ผู้คนของตำหนักเทียนเสินไม่รีบร้อน แต่จ้องมองที่หลินหยาง หยิบเข็มออกจากร่างกายของเขาทีละคน

คราวนี้แทนที่จะแทงหลินหยาง พวกเขากลับแทงไปที่ชายร่างผอมเตี้ยในฝูงชน

ปัก! ปัก! ปัก! ปัก...

ในพริบตา เข็มเงินเกือบพันเล่มแทงลงบนร่างของชายคนนั้น

หลังจากที่เข็มเงินเข้าสู่ร่างกาย ฉากที่น่าอัศจรรย์ก็ปรากฎขึ้นในสายตาของหลินหยาง