สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2675

ในกลางของดินแดนสุเมรุ มีตึกสูงตั้งตระหง่าน

บนยอดตึกมีระฆังใบหนึ่งแขวนอยู่ เสียงของระฆังใบนี้ที่ส่งของมาเมื่อถูกกระทบสามารถได้ยินไปทั่วทั้งดินแดนสุเมรุ เสียงของระฆังมีมนตร์สะกดเฉพาะตัว ไม่ว่าคนจะกระวนกระวายใจมากแค่ไหน หลังจากที่ได้ยินเสียงระฆังนี้ก็จะสามารถสงบมีสมาธิ กระทั่งสบายใจขึ้นได้

คนแต่ละตระกูลมารวมตัวกันที่พื้นที่ส่วนกลาง

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ พื้นก็สั่นสะเทือนขึ้นมา

คล้ายกับแผ่นดินไหว

"เกิดอะไรขึ้น?"

"เกิดแผ่นดินไหวเหรอ?"

"ทุกคนระวังตัวด้วยนะ!"

คนบางคนที่มาเข้าร่วมการแข่งขันอวี่เจวี๋ยครั้งแรกต่างก็ตื่นตระหนกตกใจ ตะโกนเสียงดังลั่น

แต่คนเหล่านั้นที่เคยมาแล้วต่างก็ใช้สายตากวาดมองไปยังพวกมือใหม่อย่างเหยียดหยาม

"ไอ้โง่เอ๊ย อย่าทำเป็นกระต่ายตื่นตูมไปเลย นี่คือการเริ่มต้นกลไกการแข่งขันอวี่เจวี๋ย!"

"กลไกการแข่งขันอวี่เจวี๋ย?"

"ใช่ พวกคุณมองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้สิ"

บรรดาผู้คนรีบกวาดสายตามองไปยังที่ว่างเปล่าทางทิศตะวันตกเฉียงใต้

เห็นเพียงว่าบนที่ว่างทางด้านนั้น ทั้งผืนดินแยกออกจากกัน จากนั้นก็แยกออกซ้ายขวา เผยให้เห็นเขาวงกตขนาดใหญ่ใต้ดิน

เขาวงกตถูกปกคลุมด้วยกระจก และบรรดาผู้คนสามารถมองเห็นทุกสิ่งในเขาวงกตได้อย่างสมบูรณ์แบบจากด้านบน

"นี่คืออะไรเหรอ?"

"นี่คือกลไกเขาวงกต เป็นสนามการแข่งขันอวี่เจวี๋ยรอบแรก!"

"เหรอ? คนที่เป็นตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันอวี่เจวี๋ยทุกคนจะต้องทำการแข่งขันกันที่นี่เหรอ?"

"ใช่แล้ว เพียงแต่ไม่ได้เข้าไปทุกคนนะ แต่จะต้องแบ่งกลุ่มเข้าไป แต่ละกลุ่มมีสามสิบคน โดยได้รับเลือกจากคนทั้งห้า! ด่านแรกนี้ค่อนข้างยากมาก บางครั้งเข้าไปสามสิบคน ก็ถูกคัดตกรอบทั้งหมด ไม่มีใครออกมาได้แม้แต่คนเดียว!"

"อะไรนะ? เขาวงกตน่ากลัวเช่นนี้เลยเหรอ? หรือว่าด้านในมีกับดักอยู่ทุกหนทุกแห่ง?"

"ไม่ใช่หรอก กับดักกลไกในเขาวงกตมีไม่มากนัก เพียงแต่มันยากเกินไปที่จะออกมาจากด้านในได้! ตามที่ฉันรู้มา เวลาต่อเนื่องของกลไกเขาวงกตในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยคือหนึ่งชั่วโมง กล่าวคือ หลังจากเข้าไปในเขาวงกตแล้วจะต้องออกจากเขาวงกตภายในเวลาหนึ่งชั่วโมง หากหมดเวลาแล้วยังไม่ออกมาจากเขาวงกต ก็จะถูกคัดตกรอบ!"

"ออกจากเขาวงกตภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงมันจะไปยากอะไรล่ะ? เขาวงกตแห่งนี้ใหญ่กว่าสนามฟุตบอลเพียงเล็กน้อย ถ้าเป็นฉัน สิบนาทีก็สามารถออกมาได้แล้ว"

"ถ้าเป็นคุณสิบนาทีก็ออกมาได้แล้วอย่างนั้นเหรอ? หึ คุณฝันไปเถอะ! ฉันจะบอกคุณให้นะ ทุกๆ หนึ่งนาทีเขาวงกตจะเปลี่ยนแปลงครั้งหนึ่ง ทางออกเขาวงกตก็จะเปลี่ยนไปด้วย! กล่าวคือ หลังจากที่เขาวงกตเปลี่ยนแปลงแล้ว คุณจะต้องออกจากเขาวงกตภายในหนึ่งนาที ไม่เช่นนั้นก็จะเปล่าประโยชน์! นอกจากนั้น! ยังมีไข่มุกผ่านด่านห้าเม็ดวางกระจายอยู่ในเขาวงกตด้วย! มีเพียงคนที่ได้ไข่มุกผ่านด่านห้าเม็ดเท่านั้น ที่จะสามารถออกจากเขาวงกตได้ คนที่ออกจากเขาวงกตมาโดยไม่มีไข่มุกก็ถือว่าตกรอบเช่นเดียวกัน!"

สามสิบคนใช้กำลังยื้อแย่งไข่มุกผ่านด่านห้าเม็ด ก็จะต้องสู้กันถึงตายอย่างแน่นอน เช่นนี้อัตราการเสียชีวิตก็จะต้องสูงเป็นธรรมดา ถ้าหากเป็นการแข่งขันทักษะทางการแพทย์โดยบริสุทธิ์ ก็จะต้องมีจุดสิ้นสุด แต่การแข่งขันประเภทนี้ ทำได้เพียงไม่ตายก็ไม่เลิก!

"คุณหลิน การแข่งขันอวี่เจวี๋ยสามารถยอมแพ้ได้นะ ถ้าหากคุณพบเจออุปสรรคในรอบแรก ก็ได้โปรดยอมแพ้ทันที! นี่ไม่เรื่องน่าอาย" ผู้นำสำนักชิงเซวียนกล่าวอย่างจริงจัง: "นอกจากนี้ฉันคิดว่าคนตระกูลอวี่และหุบเขาจ้งหลงกู่จะต้องมุ่งเป้ามายังคุณอย่างแน่นอน คุณจะต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากหน่อยนะ ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยสามารถฆ่าคนได้ อีกทั้งการแข่งขันอวี่เจวี๋ยมีกฎระเบียบอย่างเป็นทางการ หากฆ่าอีกฝ่ายตายในการแข่งขันอวี่เจวี๋ย พลังที่อยู่เบื้องหลังของผู้ตายจะไม่ได้รับอนุญาตให้ถามหาความรับผิดชอบ ไม่เช่นนั้นทางการของการแข่งขันอวี่เจวี๋ยลงสนามด้วยตัวเอง! ต้องระวังตัวให้มากเลยนะ!"

"โอเค" หลินหยางพยักหน้า

เวลานี้ ในสถานที่ก็คึกคักขึ้นมาอีกครั้ง

หลินหยางถูกทุกคนดึงดูดความสนใจ จึงมองไปที่ตึกสูงนั้นตามๆ กัน

แต่ก็เห็นว่าด้านบนตึงมีเงาของคนห้าคนเดินออกมา

ผู้ชายสามผู้หญิงสอง ลักษณะของชายหนึ่งคนหญิงหนึ่งคนในจำนวนนั้นมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี ดูแก่หง่อม ส่วนชายอีกสองคนหญิงอีกหนึ่งคนสวมผ้าคลุม ปิดบังใบหน้า จึงมองไม่เห็นใบหน้าชัดเจน

พวกเขายืนเรียงหน้ากระดาน

ผู้ชรายืนอยู่ตรงกลาง ผมหงอกขาวปลิวไสวไปตามสายลม ใบหน้าอันผ่านร้อนผ่านหนาวมามากปรากฏความเย็นชา

"คนเหล่านี้คือใครเหรอ?"

หลินหยางกล่าวถามด้วยความแปลกใจ

"ผู้จัดกิจกรรมการแข่งขันอวี่เจวี๋ย คนของเหลยเจ๋อ!" อ้ายหร่านกล่าวอย่างเคร่งขรึม