สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2676

"เหลยเจ๋ออยู่ที่ไหนเหรอ?" หลินหยางได้ยินชื่อนี่เป็นครั้งแรก จึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม

"ฉันก็ไม่รู้แน่ชัดหรอก รู้แค่ว่าดูเหมือนจะเป็นตระกูลที่อยู่เหลือเจ้าแห่งสำนัก เป็นการมีอยู่ที่มีอำนาจเหนือกว่าสิ่งอื่นใด! ถึงอย่างไรการที่สามารถจัดการแข่งขันอวี่เจวี๋ย อีกทั้งยังสามารถนำรางวัลดีๆ มาทำให้คนจำนวนมากแย่งชิงกันได้ คงจะไม่ใช่คนที่พวกเราสามารถยั่วยุได้อย่างแน่นอน" อ้ายหร่านกล่าว

หลินหยางพยักหน้า ไม่พูดอะไรอีก

"ถึงเวลาแล้ว การแข่งขันอวี่เจวี๋ยกำลังจะเริ่มขึ้น ตอนนี้ ฉันจะประกาศกฎการแข่งขันอวี่เจวี๋ย ทุกท่านโปรดฟังให้ดี!"

ชายชราตะโกนกล่าว เสียงดังไปทั่วดินแดนสุเมรุ

กฎเกณฑ์ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยนั้นง่ายมาก เหมือนกับที่หลินหยางได้ยินจากผู้คนที่เดินผ่านไปมา

ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ย การฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย

และในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยเขาวงกตรอบแรกนี้ จะต้องได้รับไข่มุกผ่านด่านก่อนที่จะออกจากเขาวงกต จึงจะสามารถเข้าสู่รอบสองได้

ผู้ที่จะเข้าไปในเขาวงกตแต่ละครั้งมีสามสิบคน โดยแยกเข้าไปเป็นกลุ่ม และสามสิบคนนี้ จะทำการสุ่มหมายเลขเลือกโดยคนที่อยู่บนตึก

ตอนที่หลินหยางลงชื่ออีกฝ่ายได้ให้หมายเลขป้ายแก่เขา คือเลข219

คิดๆ ดูแล้วคนที่เข้าร่วมการแข่งขันอวี่เจวี๋ยก็มีอย่างน้อยเกือบพันคน หากเป็นการแข่งตามลำดับ ก็คงจะต้องใช้เวลาดำเนินการวันกว่าสำหรับรอบแรกเพียงอย่างเดียว

ดูเหมือนว่ายังมีเวลาพักผ่อนอย่างเพียงพอ

หลินหยางครุ่นคิด

"ตอนนี้ฉันของประกาศอย่างเป็นทางการว่า การแข่งขันอวี่เจวี๋ยรอบแรกได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว! ป้ายที่อยู่บนตึกจะแสดงการคัดเลือกผู้เล่น!" ชายชราตะโกนกล่าว

สายตาของทุกคนที่อยู่โดยรอบต่างก็โฟกัสอยู่บนป้ายที่อยู่บนตึก

ป้ายบนตึกประกอบด้วยไม้ที่หมุนได้หนึ่งร้อยชิ้น ไม้แต่ละชิ้นมีสิบหน้า มีเลข 0 ถึง 9 เมื่อเสียงของชายชราสิ้นสุดลง ไม้ทั้งหมดนี้ก็หมุนขึ้นมา

ไม่นาน สามสิบหมายเลขก็ถูกเลือกออกมา

ทุกคนรีบมองดู

"219? มีคุณหลินหยางด้วยครับ!"

เมื่อคนของสำนักชิงเซวียนเจอตัวเลข ก็ตะโกนขึ้นทันที

"ทำไมรอบแรกก็สุ่มเลือกได้คุณหลินหยางเลยล่ะ?"

"นี่มันบังเอิญเกินไปแล้ว!"

ลูกศิษย์บางคนอดไม่ได้ที่จะบ่น

แต่อ้ายหร่านตระหนักได้ถึงความผิดปกติ จึงกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า: "เกรงว่าจะไม่ใช่ความบังเอิญหรอก! ป้ายการคัดเลือกหมายเลขนี้ มีคนวางแผนการเอาไว้!"

"ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ?" หลินหยางกล่าวถามด้วยความงุนงง

อ้ายหร่านชี้ไปยังทิศทางของจ้งหลงกู่ จึงพบว่าเกิดความวุ่นวายทางด้านของจ้งหลงกู่ หลาวยิงเดินออกจากฝูงชน พร้อมกับป้ายหมายเลขในมือ!

หมายเลขของเขาคือ 006

เขาคาดไม่ถึงว่าจะปรากฏออกมาตั้งแต่รอบแรก!

"นอกจากนี้ หมายเลขของฉีหยางก็มีด้วย 078! หมอเทวดาหลิน รอบแรก คุณ ฉีหยาง และหลาวยิงมีทั้งหมด คุณคิดว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?" อ้ายหร่านกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา

"นี่คือการมุ่งเป้ามาโดยตรง!" หนานเฟิงกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห

"ก่อนหน้านี้ฉันเห็นว่ามีบางคนของจ้งหลงกู่เข้าไปในตึก ไม่รู้ว่าไปทำอะไร หรือว่าพวกเขาทุกคนไปหาคนที่ควบคุมดำเนินการคนนั้นเพื่อวางแผนการ?" เวลานี้ ลูกศิษย์คนหนึ่งได้กล่าวขึ้นมาด้วยความตกตะลึง

"เป็นไปได้สูง!" อ้ายหร่านพยักหน้า

"คงเป็นไปไม่ได้มั้ง? คุณเคยบอกว่าเหลยเจ๋อนั้นคือการมีอยู่ที่เหนือกว่าเจ้าสำนักอีก แล้วจะเห็นแก่ได้กับผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ ของจ้งหลงกู่ได้อย่างไร?" หลินหยางกล่าวถามด้วยความแปลกใจ

"เหลยเจ๋อเป็นการมีอยู่ที่เหนือกว่าเจ้าสำนักก็จริง แต่คนงานเหล่านี้เป็นเพียงผีรับใช้ภายใต้คำสั่งของเหลยเจ๋อเท่านั้น บุคคลที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นของเหลยเจ๋อไม่ได้สนใจผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้หรอก แต่คนที่เป็นลูกน้องของพวกเขาล่ะ? คนธรรมดาๆ จำนวนมากในเหลยเจ๋อมุ่งสร้างความมั่งคั่งร่ำรวยในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยนี้! แล้วพวกเขาจะสามารถไม่ทุจริตได้เหรอ?" อ้ายหร่านส่ายหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึมทันทีว่า: "หมอเทวดาหลิน ถ้าไม่อย่างนั้น.....คุณก็สละสิทธิ์ไปเถอะ"

"สละสิทธิ์?" หลินหยางงุนงง ยิ้มแล้วกล่าวต่อไปว่า: "ไม่จำเป็นหรอก! นี่ยังไม่ทันได้ลงแข่งขันเลยนะ"

"แต่อีกฝ่ายคือเจ็ดอัจฉริยะนะ! ถึงแม้ว่าหลาวยิงจะเป็นตัวสำรองของเจ็ดอัจฉริยะ! แต่ก็ไม่ใช่เล่นๆ เลยนะ พูดตามตรงแล้ว ก่อนหน้านี้ที่สุ่ยเยว่โจมตีหลาวยิงจนล่าถอยได้ในกระบวนท่าเดียว ก็เป็นการซุ่มโจมตีเสีนส่วนใหญ่จริงๆ ถ้าหากหลาวยิงออกแรงอย่างเต็มกำลัง ก็คงจะไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าสุ่ยเยว่เท่าไรนัก! หากคุณต่อสู้เข่นฆ่าโรมรันกับหลาวยิง ฉันกังวลว่าคุณอาจจะไม่มีโอกาสที่จะชนะได้......." อ้ายหร่านกล่าวแล้วกัดริมฝีปากเบาๆ

ถึงแม้หลาวยิงจะคอยตรวจสองเจ็ดอัจฉริยะ แต่ก็จะต้องมีศักยภาพเพียงพอที่จะประคับประคอง และสามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้

อ้ายหร่านรู้ว่าศักยภาพของหลินหยางก็ล้ำเลิศเป็นอย่างมาก แต่เบื้องหลังของหลาวยิงมีจ้งหลงกูยืนอยู่ การแข่งขันอวี่เจวี๋ยในรอบแรกนี้ หลาวยิงจะต้องมียาขนานวิเศษหาได้ยากที่จ้งหลงกู่เตรียมให้อย่างแน่นอน

หากหลินหยางปะทะด้วย อ้ายหร่านก็ไม่กล้าจะจินตนาการจริงๆ

"จะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้! ที่พวกเรามาเข้าร่วมการแข่งขันอวี่เจวี๋ย ก็เพื่อต้องการหาทางขจัดการใช้อำนาจคุกคามของตำหนักเทียนเสิน ในขณะนี้พวกเราทำอะไรตำหนักเทียนเสินไม่ได้ ถ้าหากเจอปัญหาเพียงเล็กน้อยก็ถอนตัวแล้ว เช่นนั้นฉันก็กลับเมืองเจียงเฉินไปนั่งรอความตายเสียดีกว่า" หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ

อ้ายหร่านอ้าปากเล็กน้อย แล้วทอดถอนใจเบาๆ

เมื่อหินหยางตอบสนองขึ้นมา คนก็ลื่นไถลเข้าไปในเขาวงกตแล้ว

แต่ในเวลานี้ เขาวงกตก็เริ่มเปลี่ยนไป

กำแพงโดยรอบเคลื่อนไหวตลอดเวลาราวกับมีชีวิต เดิมทีถนนหนทางที่ทะลุปรุโปร่งจู่ๆ ก็กลายเป็นทางตัน และทันใดกำแพงที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดเป็นอีกเส้นทางหนึ่ง

"คาดไม่ถึงว่าใครกันที่สร้างเขาวงกตอันชาญฉลาดเช่นนี้ขึ้นมา?

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ

ต้องเข้าใจว่า ทั้งเขาวงกตใช้กลไกดั้งเดิมที่สุดในการสร้าง ไม่มีกำลังไฟฟ้าช่วยเหลือ นี่คือเครื่องจักรทุกกระเบียดนิ้ว!

ในสังคมโลกทั่วไป ถึงแม้จะใช้เทคโนโลยีระดับสูง ก็ยากที่จะบรรลุสิ่งนี้ได้

ดินแดนแห่งความเงียบและความตายล้ำลึกไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ

เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะรู้สึกหดหู่

หลินหยางมองขึ้นไปด้านบน

ด้านบนของเขาวงกตเป็นชั้นของกระจกใส ซึ่งทำจากวัสดุพิเศษ ไม่สามารถแตกหักได้โดยสิ้นเชิง หากคุณต้องการออกไป ทำได้เพียงหาไข่มุกผ่านด่านให้พบ จากนั้นก็เดินออกไปยังทางออก

สามารถดูภาพเงานับไม่ถ้วนด้านนอก ผ่านทางกระจกได้

พวกเขาทุกคนจับตามองเขาวงกต แน่นอนว่า ที่พวกเขากำลังจ้องมอง ล้วนเป็นตัวแทนของตนเอง เพียงแต่เขาวงกตกว้างใหญ่เกินไป ผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนจะถูกสุ่มเลือกมา ฉะนั้นหากต้องการมองหาตัวแทนของพวกเขาก็จะต้องใช้เวลาสักครู่หนึ่ง

อีกทั้งกระจกยังมีฉนวนกันเสียงด้วย ข้างนอกเสียงดัง แต่ข้างในเงียบเป็นอย่างมาก จนไม่ได้ยินอะไรเลย

"จะต้องหาไข่มุกผ่านด่านก่อน"

หลินหยางพูดพึมพำ แล้วเดินไปข้างหน้า

แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วหยุดเดินทันที

แต่ในเวลานี้ เสียงฝีเท้านั้นก็หยุดลงเหมือนกัน

ชัดเจนว่า อีกฝ่ายก็สังเกตเห็นการมีอยู่ของหลินหยางเหมือนกัน!