สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2690

คนของสำนักเซียงหยุนใช้เวลาอยู่นานกว่าที่จางเจิ้งเฟิงฟื้นขึ้นมา

"เจ้าสำนัก คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

ผู้คนกลุ่มหนึ่งยืนล้อมจางเจิ้งเฟิงเพื่อฝังเข็มและคอยถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

จางเจิ้งเฟิงค่อยๆ ลืมตาขึ้น

จางฉีได้นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเขาก่อนหน้านี้แล้ว

"ท่านพ่อ ขอโทษครับ..." จางฉีกล่าวออกมาอย่างขมขื่นใจ

จางเจิ้งเฟิงมองไปที่จางฉีเหมือนจะพูดอะไร เวลาผ่านไปก็ถอนหายใจ "ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ลงทุนมากหน่อยก็ช่างเถอะ ลูกสามารถพัฒนาระดับความสามารถได้พ่อก็ดีใจมากแล้ว ลูกต้องอย่าปล่อยให้โอกาสดีๆ นี้หลุดมือไปได้ง่ายๆ"

"ท่านพ่อวางใจได้ ผมจะพยายามตั้งใจอย่างดีเพื่อให้ได้ชื่อเสียงและอันดับที่ดีกลับมาอย่างแน่นอน"

"ดี! ดีมาก!"

จางเจิ้งเฟิงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

แม้ข้างในจะรู้สึกเจ็บปวด แต่อย่างน้อยลูกชายของเราก็พยายามเข้าไปได้ถึงรอบถัดไป

หากเข้าสู่รอบหนึ่งร้อยคนสุดท้ายได้ก็ไม่ได้นับว่าเสียหายมากเกินไป และหากเข้าไปได้ถึงรอบห้าสิบคนสุดท้าย...ยาอายุวัฒนะล้ำค่าแปดพันเม็ดนี้ก็ถือว่าคุ้มค่ายอ่างมาก

ทว่าผู้ที่สามารถผ่านเข้าสู่รอบห้าสิบคนสุดท้ายได้นั้นล้วนเป็นคนที่มีพรสวรรค์อันน่าทึ่ง เพียงความสามารถเล็กน้อยของลูกชายเขานั้นแทบสู้ไม่ได้เลยสักนิดเดียว

"เจ้าสำนัก อย่างน้อยอาฉีก็ผ่านเข้ารอบแล้ว ยาอายุวัฒนะนี้เราสามารถตัดสินใจได้ว่าเราจะมอบหรือไม่มอบไม่ใช่เหรอ? ผมคิดว่าเราไม่ต้องมอบของเหล่านี้ให้หรอก กำจัดเขาซะ เขาเป็นเพียงตัวแทนของสำนักชิงเซวียนคนเดียว เขาจะทำอะไรเราได้?" ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินเข้ามากล่าวกระซิบ

"จริงด้วยเจ้าสำนัก เขาร้องขอจากเรามากขนาดนี้ เราไม่ต้องให้เขาหรอก!"

"อายุวัฒนะล้ำค่าจำนวนแปดพันเม็ดเชียวนะ หากเรามอบให้เขาไปสำนักของเราต้องแย่แน่ แบบนี้จะทำยังไงกันดี?"

คนอื่นต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันระงม

ทว่าสีหน้าของจางเจิ้งเฟิงกลับเคร่งขรึมและกล่าวเพียง "ได้ยังไงกัน? ในเมื่ออาฉีได้รับปากเขาไปแล้ว เราจะผิดคำพูดได้ยังไง! อีกอย่างพวกคุณไม่เห็นสถานการณ์ในเขาวงกตเมื่อสักครู่เหรอ? เขาอุตส่าห์ไว้ชีวิตอาฉี เดิมทีเขาสามารถฆ่าอาฉี แต่เขากลับปล่อยอาฉีและยังมอบไข่มุกผ่านด่านให้ เขามีบุญคุณกับเราขนาดนี้ เราจะตอบแทนเขาด้วยการผิดคำพูดอย่างนั้นเหรอ? หากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของสำนักเซียงหยุนของเราจะไม่ป่นปี้ย่อยยับหรอกเหรอ?"

"แต่..."

คนเหล่านั้นเหมือนจะพูดอะไรอีก ทว่าจางฉีก็พูดแทรกขึ้นมา "ท่านพ่อ ผู้อาวุโสทุกท่าน อันที่จริงยาอายุวัฒนะนี้ ยังไงเราก็ต้องมอบให้เขาไป"

"ทำไม?"

ทุกคนต่างมองไปที่จางฉี

"เพราะคุณหลินกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจกลับคำพูด เขาจึงให้พวกผมกินยาพิษเข้าไป! หากไม่ให้ก็จะไม่ได้ยาถอนพิษ" จางฉียิ้มอย่างขมขื่น

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

สำนักเซียงหยุนก็ยังพอเข้าใจได้

หลินหยางลืมตาขึ้นและลุกขึ้นยืนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"สวัสดีครับคุณหลิน คุณหลินพูดไม่ผิด ผมมาเพราะเรื่องยาอายุวัฒนะ แน่นอนว่าครั้งนี้ผมต้องขอบคุณคุณหลินแทนลูกชายของผมด้วย หากไม่มีคุณหลิน ลูกชายของผมคงแย่แน่และอาจไม่สามารถผ่านเข้ารอบไปได้แน่นอน" จางเจิ้งเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก ผมและจางฉีถือว่าเราได้มีข้อแลกเปลี่ยนกัน"

หลินหยางหยิบห่อยาผงห่อหนึ่งออกมาพร้อมกับกล่าว "นำสิ่งนี้ไปผสมกับน้ำเปล่าแล้วดื่ม จากนั้นนั่งสมาธิครึ่งชั่วโมงก็สามารถกำจัดพิษที่อยู่ในร่างกายได้!"

"แต่เราไม่ได้เอายาอายุวัฒนะจำนวนมากขนาดนั้นมาด้วย คุณหลิน คุณเองก็น่าจะรู้ว่ายาอายุวัฒนะจำนวนแปดพันเม็ดไม่ใช่น้อยๆ เลย เราจำเป็นต้องกลับไปเอามาจากสำนัก"

"เรื่องนี้ไม่เป็นไร ผมมอบยาถอนพิษให้พวกคุณก่อนได้ แต่พวกคุณต้องทำเอกสารฉบับหนึ่งขึ้นมาเพื่อขอให้เจ้าหน้าที่ในการแข่งขันอวี่เจวี๋ยเป็นพยาน! ผมคิดว่าหากมีเจ้าหน้าที่ผู้จัดการแข่งขันเป็นพยาน พวกคุณคงไม่มีทางผิดคำพูด" หลินหยางกล่าว

"ฮ่าๆ เรื่องนี้คุณหลินวางใจได้ แม้ว่าสำนักเซียงหยุนของเราจะไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่เราไม่มีทางผิดคำพูดอย่างแน่นอน ในเมื่อเรารับปากคุณไปแล้ว เราไม่มีทางผิดคำพูดแน่นอน ส่วนเรื่องจำนวนเองก็ไม่มีปัญหา เดี๋ยวผมจะเดินทางไปที่หอเหลยเจ๋อเพื่อให้ผู้มีอำนาจออกหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษร!" จางเจิ้งเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"อืม!"

สำหรับเรื่องนี้ ผู้มีอำนาจของเหลยเจ๋อไม่มีทางออกหน้าด้วยตัวเอง แต่เพียงส่งตัวแทนระดับล่างมาเท่านั้น หลินหยางรับปากว่าจะมอบยาอายุวัฒนะจำนวนห้าร้อยเม็ดเป็นค่าใช้จ่าย โดยเสนอว่าราคาแผ่นละห้าร้อยเม็ด สิ่งนี้ทำให้ตัวแทนคนนั้นรู้สึกดีอกดีใจอย่างมากพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม "หากใครกล้าผิดคำพูดและไม่ยอมจ่ายตามที่รับปากคุณหลินละก็ คุณหลินมาหาผมได้ทุกเมื่อ คนของเหลยเจ๋อจะจัดการสั่งสอนพวกเขาเอง! เพราะนี่ส่งผลกระทบถึงชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือของเหลยเจ๋อ!"

มีคนของเหลยเจ๋อคอยออกหน้าแทนแบบนี้ ทำให้เรื่องนี้ง่ายขึ้นอย่างมาก

หลังจากที่คนของสำนักเซียงหยุนกลับไป คนของวิหารหยุนเซียวซานก็เดินทางมาถึง

และสิ่งที่ทำให้หลินหยางประหลาดใจคือ เมื่อเทียบกับสำนักเซียงหยุนแล้ว ท่าทีของวิหารหยุนเซียวกลับดูเคารพนอบน้อมและเป็นกันเองกว่ามาก

"คุณหลิน เอกสารลายลักษณ์อักษรอะไรนั่นไม่จำเป็นต้องเขียนขึ้นแล้ว ผมได้ส่งให้คนกลับไปเอายาอายุวัฒนะมาแล้ว วิหารหยุนเซียวซานของเราอยู่ไม่ไกล เชื่อว่าคงไม่เกินครึ่งชั่วโมงยาอายุวัฒนะที่คุณต้องการก็จะเดินทางมาถึงแล้ว" ผู้นำของวิหารหยุนเซียวกล่าวด้วยรอยยิ้ม