ทุกคนตะลึงงัน
หลินหยางมองไปทางเหวยหว่อมิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาได้สาวเท้าเดินไปหาฉู่ชิว
“คุณหลิน….”ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวมองหลินหยาง และทำความเคารพเล็กน้อย
ถ้าไม่ใช่เพราะหลินหยางพูด เกรงว่าแม้แต่ร่างที่สมประกอบของฉู่ชิวก็ไม่มีหรอก
แต่หลินหยางไม่มองผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวเลย เขาผลักออกจากผู้คนมากมาย พร้อมกับเอาเข็มมังกรหงออกมา ปักลงบนร่างกายของฉู่ชิวจำนวนหนึ่ง
แต่พลังของปีศาจชั่วร้ายรุนแรงมาก คิดไม่ถึงว่าปักเข็มมังกรลงไปแล้วจะไม่ได้ผลอะไรกับฉู่ชิวเลย
“คุณหลิน ไม่มีประโยชน์หรอก บนร่างกายของฉู่ชิวปกคลุมไปด้วยพลังปีศาจ ถ้าไม่จัดการกับพลังนี้ก่อน ไม่ว่าเข็มหรือยาชนิดไหนก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ ไม่เห็นพวกวิหารหยุนเซียวซานต่างไม่ช่วยอะไรเหรอ?”อ้ายหร่านกับคนของสำนักชิงเซวียนเดินมา อ้ายหร่านจึงพูดอย่างจนปัญญาขึ้นมา
“พลังปีศาจชั่วร้าย มีแค่คนที่มีทักษะทางการแพทย์สูงๆถึงจะฝึกฝนวิชาต้องห้ามแบบนี้ออกมาได้ พลังวิชาต้องห้ามแบบนี้ต่อให้เป็นมือเทพก็ไม่สามารถฝึกฝนออกมาได้ ถึงแม้ดินแดนสุเมรุจะมีคนเยอะ แต่คนที่สามารถยึดกุมพลังปีศาจชั่วร้ายนี้ได้เกรงว่าจะมีไม่กี่คนเอง แม้แต่ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวเองก็ยังไม่เคยเรียนรู้ คุณจัดการไม่ได้หรอก คุณหลิน รีบไปเตรียมตัวเถอะ อีกเดี๋ยวคุณก็จะต้องขึ้นประลองแล้ว”ผู้นำสำนักชิงเซวียนอดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อม
แต่หลินหยางไม่สนใจ เขาจ้องมองบาดแผลของฉู่ชิวอยู่สักพักหนึ่ง จู่ๆเขาก็ล้วงเอาขวดเล็กๆออกมาจากกระเป๋า จากนั้นเทผงมาถูใส่ในมือ ตามด้วยนวดคลึงบนบาดแผลและจุดฝังเข็มบนร่างกายฉู่ชิว
เมื่อมองเห็นฉากนี้ ทุกคนเลยขมวดคิ้วเป็นปม
“คุณหลิน คุณมีพระคุณต่อวิหารหยุนเซียวของเรามาก ฉู่ชิวตายแล้วก็ไม่มีวันลืม แต่เด็กน้อยคนนี้ไม่สามารถช่วยเหลือได้แล้ว การแข่งขันของคุณยังต้องแข่งต่อ อย่าเสียเวลาอยู่ที่นี่เลย ไม่อย่างนั้นการที่คุณออกมาจากสนามแข่งขันนาน จะถือว่าคุณสละสิทธิได้นะ คุณรีบกลับไปเถอะ”ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวเงยหน้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
เป็นอย่างที่คิด การแข่งขันทางด้านนั้นได้พูดออกมาแล้ว
“ผู้เข้าแข่งขันหลินหยาง ขอให้รีบกลับมาบริเวณการแข่งขันด่วน อย่าไปไกลจากสนามแข่ง ไม่อย่างนั้น จะถือว่าคุณสละสิทธิ!”
แต่เมื่อคำพูดนี้เปล่งออกมา หลินหยางยังคงเฉยเมยและจัดการธุระของตัวเองอย่างต่อเนื่อง
“คุณหลิน!”
“หมอเทวดาหลิน!”
ทุกคนร้อนใจรีบตะโกนเรียกเขา
ความดื้อดึงของหลินหยางเหนือจินตนาการของทุกคนมาก
แม้แต่ผู้ตัดสินพูดขนาดนี้แล้ว หลินหยางก็ยังทำการรักษาให้ฉู่ชิวอยู่
ภายใต้สถานการณ์ที่ไร้ทางเลือก ผู้นำสำนักชิงเซวียนจึงตะโกนขึ้นเสียงดังว่า“ขอโทษนะครับผู้ตัดสิน อารมณ์ของผู้เข้าแข่งขันหลินหยางค่อนข้างผิดปกติไป ถึงอย่างไรท่านนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของเขา ให้เวลาเขาปรับอารมณ์สักหน่อยได้ไหม ถึงยังไงเวทีประลองที่สี่ก็ยังแข่งไม่เสร็จเลย”
“ไม่ได้ การแข่งขันก็คือการแข่งขัน ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ไม่สามารถหักล้างกฏระเบียบได้ ภายในสิบวินาทีนี้ ผู้เข้าแข่งขันหลินหยางจะต้องกลับมา! ไม่อย่างนั้นจะถือว่าสละสิทธิ! 10! 9! 8…..”
ผู้ตัดสินไม่พอใจและเริ่มทำการนับเวลา
ทุกคนตื่นตะลึงพรึงเพริด
“หมอเทวดาหลิน ! คุณรีบกลับไปเถอะค่ะ!”อ้ายหร่านรีบพูดเร่งเร้า
“คุณหลิน อย่าเสียอนาคตของคุณเพราะพวกเราเลย!”
“รีบกลับไปแข่งขันเถอะ!”
“ถ้าตกรอบเพราะเรื่องนี้ จะทำยังไงกันดี?”
คนของวิหารพากันพูดขึ้น
แต่เวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังมา
“ความจริงคุณหลินไม่ไปก็ดี ไปแล้ว เกรงว่าจะต้องปะทะกันกับเหวยหว่อมิ่ง เมื่อเป็นแบบนี้ คุณหลินไม่ใช่ว่าจะต้องเจอกับฝีมือเหวยหว่อมิ่งเหรอ?”
ทุกคนมองไปทางฉีสุ่ยเยว่ที่นั่งรถเข็นมา
พอได้ฟังคำนี้ ทุกคนถึงกับตะลึง
ใช่สิ เพื่อที่จะช่วยฉู่ชิว แล้วยั่วยุเหวยหว่อมิ่งแบบนี้ เหวยหว่อมิ่งจะต้องโกรธมาก แล้วจะต้องอยากฆ่าหลินหยางแน่นอน ถ้าหลินหยางยังคงขึ้นสังเวียน ถือว่าไม่ราบรื่นและไม่เป็นผลดีกับหลินหยางเลย
พอเป็นแบบนี้ สู้สละสิทธิไปเลยดีกว่า
หลังจากทุกคนคิดรอบคอบแล้ว จึงไม่พากันเกลี้ยกล่อมอีก
“ไม่มีแล้วจริงๆ! ไม่มีจริงๆ!”ผู้อาวุโสคนนั้นตื่นเต้นจนตัวสั่น เขารีบเงยหน้าพูดว่า“ผู้นำหมู่บ้าน! บนตัวของนายน้อยหมู่บ้านไม่มีพลังปีศาจชั่วร้ายแล้ว!”
“อะไรนะ?”
ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวรีบมาตรวจดู หลังจากนั้นเขาก็ดีใจอย่างมาก รีบพูดว่า“เร็ว! รีบรักษาอาชิว!”
“รับทราบ ผู้นำหมู่บ้าน!”
ทุกคนพากันรีบเคลื่อนไหว
คนที่อยู่ไกลๆเห็นแบบนี้ จึงพากันแปลกใจมาก
“คนของวิหารหยุนเซียวซานทำอะไรกัน? ช่วยฉู่ชิวไว้ไม่ได้แล้ว มัวเสียเวลาอะไรกัน?”
“ถึงยังไงก็เป็นลูกชายของผู้นำหมู่บ้าน ต่อให้เสียชีวิตแล้ว พวกเขาก็ต้องทำตามหน้าที่ไหม ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะอธิบายยังไง?”
“ก็จริง”
คนเหล่านี้พากันหัวเราะเยาะ
คนของวิหารหยุนเซียวซานไม่สนใจ
พวกเขาเห็นความหวังแล้ว
พวกเขาก็รู้ นี่คือความหวังที่หลินหยางเป็นคนให้
พวกอ้ายหร่านพากันตื่นเต้นมาก
“คิดไม่ถึงว่าคุณหลินจะจัดการกับพลังปีศาจชั่วร้ายนี้ได้? เขาทำได้ยังไง?”ฉีสุ่ยเยว่ไม่อยากจะเชื่อ จะต้องรู้ว่าแม้แต่เธอที่เคยเป็นอัจฉริยะยังทำไม่ได้เลย
“อาจจะ…เป็นเพราะเข็มเหล่านั้นที่อยู่บนร่างกายของอาชิว”
ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวสงบสติอารมณ์ลง และจ้องมองเข็มมังกรหงเหมิงที่อยู่บนร่างกายของฉู่ชิว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...