สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2705

“เหรอ?”

หลินหยางยิ้มเล็กน้อยพูดว่า“เมื่อพูดแบบนี้ แสดงว่าเมื่อก่อนคุณไม่เคยใกล้ชิดประลองฝีมือกับคนนอกเลยสิ?”

“คนเดินขึ้นสู่ที่สูง น้ำไหลลงที่ต่ำ คนนอกดินแดนต่ำต้อย ทำไมผมต้องไปใกล้ชิด?”เหวยหว่อมิ่งส่ายหน้าพูดขึ้น

“ดูอย่างนี้แล้วคุณมองท้องฟ้าจากก้นบ่อน้ำ อวดดีจริงๆเลย”

“หวังว่าอีกเดี๋ยวปากคุณจะยังเก่งแบบนี้ด้วยนะ”เหวยหว่อมิ่งพูดอย่างราบเรียบ ตามด้วยเดินมาหาหลินหยาง

ความอดทนของเขาถึงขีดจำกัดแล้ว

เขาอยากจะให้คนผู้นี้คุกเข่าอ้อนวอนเขาใจจะขาดแล้ว ! อยากจะเห็นคนร้องจนจะขาดใจอยู่ตรงหน้าสักที

“จะลงมือแล้ว”

คนที่อยู่ด้านล่างหายใจติดขัด

เมื่อเห็นเหวยหว่อมิ่งเดินมาทางหลินหยาง อีกทั้งพลังรวบรวมเข้าหากัน พลังที่เดือดพล่านราวน้ำร้อนลวกหมุนวนรอบตัว พร้อมมีเสียง“กูลูๆ”ดังมา

จากนั้น

“คุกเข่าให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

สิ่งที่เห็นคือเหวยหว่อมิ่งตะคอกออกมาเสียงดัง และกระทืบเท้า

ครืน! !

สนามประลองกวัดแกว่งสั่นสะเทือน

กำแพงเกิดการสั่นสะเทือน

แม้แต่นอกสนามก็ได้รับผลกระทบสั่นเล็กน้อย

“ว๊าว!”

ทุกคนตื่นเต้น

พลังนี้น่ากลัวมาก!

หลังจากเหวยหว่อมิ่งกระทืบเท้าแล้ว พลังทั้งหมดก็ถาโถมเข้าหาหลินหยาง หมายจะทำให้เขาหมอบลงกับพื้น

แต่….หลังจากพลังนี้ปกคลุมมา คิดไม่ถึง…หลินหยางไม่เป็นไรเลย

เขายังคงยืนอยู่ที่เดิม ร่างกายไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งเสื้อผ้าก็ไม่ไหวติง

“อะไรกัน?”

ทุกคนเบิกตาโพลง ตลึงกันเป็นแถว

“ที่แท้คนผู้นี้ก็มีความสามารถ!”ฝ่ายหญิงฝั่งตระกูลเสินกงมองหลินหยาง ขมวดคิ้วเป็นปมพูดขึ้น

“สามารถรับหนามมังกรจ้งหลงของหุบเขาจ้งหลงกู่ได้ จะสั่นไหวกับพลังเล็กน้อยแค่นี้เหรอ? เหวยหว่อมิ่งประมาทข้าศึกแล้ว”ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่พูดอย่างราบเรียบ

ผู้นำสำนักชิงเซวียน ฉีสุ่ยซิน อ้ายหร่าน ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวตื่นตะลึงมาก แต่พวกเขายังไม่กล้าวางใจ ยังคงจ้องมองหลินหยางต่อ

“ห๊ะ?”

เมื่อเห็นหลินหยางปกติดี เหวยหว่อมิ่งตกใจมาก พูดว่า“ดูอย่างนี้ผมดูถูกคุณแล้วสิ”

“ผมบอกแล้ว คุณมันแค่มองท้องฟ้าที่ก้นบ่อ ยิ่งยโสเท่านั้นเอง ความเป็นจริงฉู่ชิวเอาชนะคุณได้นะ และผมยิ่งเอาชนะคุณได้ง่ายๆ”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“เหอะ คุณพูดซี้ซั้วน้อยๆหน่อย ฉู่ชิวความสามารถแบบไหน ผมตาเดียวก็ดูออก ส่วนคุณ อาจจะดีกว่าฉู่ชิวมาเล็กน้อย”เหวยหว่อมิ่งพูดอย่างเย็นชา

“เหรอ? แบบนี้แล้ว งั้นคุณก็มาเลย ดูว่าผมเก่งกาจกว่าฉู่ชิวเล็กน้อย หรือว่าเก่งกว่าคุณเล็กน้อยกันแน่”หลินหยางพูดขึ้น

“อวดดี!”

เหวยหว่อมิ่งตะคอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมโบกมือ

ฟิ้วๆๆ….

แสงลอยออกมาจากมือของเขา กลายเป็นดาวนักปราชญ์พุ่งไปทางหลินหยาง

หลินหยางรีบยกมือขึ้น ดีดนิ้วเป็นพัลวัน จากนั้นเข็มลมปราณก็ไปกระทบกับดาวนักปราชญ์นั่น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเข็มลมปราณพุ่งขึ้นด้านบน ก็ถูกเข็มดาวนักปราชญ์บดขยี้ทันที แต่เข็มเหล่านี้มันไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เลย และพวกมันยังคงบินไปหาหลินหยาง

“ความสามารถน้อยนิด ยังกล้ามาแสดงความต่ำต้อยต่อหน้าผมเหรอ?”เหวยหว่อมิ่งพูดถากถาง

แต่วินาทีต่อมา

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง….

จู่ๆเข็มดาวนักปราชญ์เหล่านั้นก็ระเบิด เข็มหนึ่งกลายเป็นสองท่อนและหล่นลงบนพื้น

“อะไรกัน?”

แต่เวลานี้ หลินหยางเองก็ยื่นมือออกมา

เขาไม่ได้หลบซ่อน และไม่ได้ป้องกันจุดตายของตัวเองด้วย และเวลาเดียวกันเขาได้ยื่นมือไปกดเงานั้นเช่นกัน

หลินหยางยืนอยู่อย่างนั้น แต่มือที่ยื่นออกไปกลายเป็นเงาฝ่ามือขนาดใหญ่ โจมตีไปทางมือของเหวยหว่อมิ่ง

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง…..

ทั้งสองฝ่ายโจมตีกันอย่างบ้าระห่ำ แต่ละครั้งเปล่งพลังที่น่ากลัวออกมา

โจมตีต่อหน้ากันอยู่อย่างนี้สักพักหนึ่ง

ฟิ้ว!

เหวยหว่อมิ่งถอยกรู หลังจากลงมาบนพื้น แต่กลับไม่หยุดตะคอก ฝ่ามือทั้งสองข้างยกขึ้นสูงไปบนท้องฟ้า

“เมฆสังหาร!”

ฮูๆๆๆ….

และเหนือขึ้นไปไม่กี่สิบเมตร มีเมฆสีดำปรากฏขึ้นจริง ๆ !

เมฆสีดำเคลื่อนตัวเป็นคลื่น ฟ้าร้องและฟ้าแลบขึ้น และหลังจากก่อตัวขึ้น พวกมันก็ลอยไปหาหลินหยางอย่างรวดเร็ว

หลินหยางค่อนข้างแปลกใจ มองไปทางเมฆดำด้วยความสนใจ

เขาไม่เคยเห็นทักษะแบบนี้มาก่อน!

นั่นไม่ใช่แค่พลังกลายเป็นเมฆ ด้านในมันเหมือนมีสิ่งอื่นด้วย

นั่นก็คือพิษ!

หลินหยางมองอย่างระมัดระวัง เขารีบรวบรวมพลังมาเพื่อขจัดเมฆดำทมิลนี้

แต่พอพลังโจมตีออกไป คิดไม่ถึงว่าจะเข้าไปด้านในเมฆดำ ตามด้วยเมฆดำใหญ่ขึ้นอีก

“ถูกกักเก็บ?”

หลินหยางตะลึงงัน

“ดูการโจมตีครั้งนี้ของผม คุณจะต้านได้ไหม!”