สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2706

เหวยหว่อมิ่งพูดอย่างเย็นชา พลังทั้งร่างกายโจมตีอีกครั้ง

ฟิ้วๆๆๆ….

ภายในเมฆดำนั้น คิดไม่ถึงว่าจะมีเข็มพิษจำนวนมาก มันเหมือนกับสายฝนที่หล่นลงมาใส่หลินหยาง

หลินหยางรีบยกมือขวางกั้น

เขารวบรวมพลังไว้ด้านบน เพื่อขวางกั้นเข็มพิษที่หล่นลงมา

“คุณต้านเหรอ? เหอะ ผมอยากจะดูนัก คุณจะต้านได้นานแค่ไหน!”

เหวยหว่อมิ่งยิ้มอย่างเย็นชา จู่ๆก็โบกมือไปทางเมฆดำ

ฮู!

ฝุ่นผงสีเขียวลอยออกไปจากมือของเขา เข้าไปในเมฆสีดำ

ชั่วพริบตาเดียว เข็มพิษที่อยู่ในเมฆดำก็ลอยออกมาอย่างบ้าคลั่ง กำแพงเกราะป้องกันที่หลินหยางสร้างไว้ถูกทะลวง

“นี่คือความสามารถสูงสุดของคุณเหรอ? ก็งั้นๆแหละ”

เหวยหว่อมิ่งยิ้มจางไ ร่างกายเคลื่อนไหวราวกับพายุลอยมา

ร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยชี่พิษ คนทั้งคนเหมือนวิญญาณที่เข้าใกล้

ชี่พิษน่ากลัวมาก สิ่งของที่สัมผัสล้วนกลายเป็นผุพองเน่าเปื่อย

ถ้าหากหลินหยางถูกชี่พิษมาสัมผัสโดน เกรงว่าคนทั้งคนต้องกลายเป็นน้ำเลือดแน่

“อา!”

คนที่อยู่ด้านล่างพากันตื่นตะลึงอย่างต่อเนื่อง

“หมอเทวดาหลิน ระวัง!”อ้ายหร่านเผลอปากพูดออกมา

ฉีสุ่ยเยว่จ้องมอง จนหัวใจมาแขวนอยู่ที่ลำคอแล้วตอนนี้

จะจบแล้วใช่ไหม?

ในสมองของทุกคนมีความคิดนี้ออกมา

เวลานี้หลินหยางไม่สามารถหลบหลีกได้แล้ว

พอเขาหลบ การป้องกันที่อยู่เหนือศีรษะก็จะถูกเข็มพิษทะลวง ร่างกายก็จะกลายเป็นเม่น

ถ้าไม่หลบก็ยิ่งจะถูกโจมตี

มันเป็นจุดจบแห่งความตายแล้ว

คนไม่น้อยเบนหน้าหนี ทนดูฉากที่จะตามมาไม่ไหว

และผลลัพธ์ก็ไม่น่าแปลกใจ

ปัง!

ร่างกายของหลินหยางรับการโจมตีของเหวยหว่อมิ่งทันที!

เสียงดังอึกทึกไปทั่วสารทิศ

ชี่พิษที่อยู่บนร่างกายของเหวยหว่อมิ่งระเบิดมา กระจายไปโดยรอบ

สนามประลองมืดครึ้มไปชั่วขณะ….

ผู้คนมองเวทีการแข่งขันด้วยความมึนงง แต่ละคนอ้าปากค้าง พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว

“คนผู้นั้น…น่าจะละลายแล้ว?”

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถึงได้มีคนถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

“ละลายแล้วแน่นอน….”

“เกรงว่ากระดูกก็คงไม่เหลือ”

“ไม่จริง ไม่จริงแน่นอน!”

คนจำนวนมากตะโกนขึ้น ไม่สามารถรับความจริงได้

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”

เจี่ยนเทาเดินมาข้างหน้า จ้องมองไปทางบนเวที

อวี่เจิ้นเทียนที่อยู่ด้านข้างสีหน้าซีดเผือด

เขามั่นใจ ถ้าหากเจี่ยนเทาขึ้นเวที ไม่เกินสิบกระบวนท่า ต่อให้มีเซียนเก้าชีวิตช่วยเหลือ ก็อาจจะสามารถสู้ได้แค่ไม่กี่ท่า

พอเป็นแบบนี้ ความสามารถของหลินหยางเกินมือเทพท่านนี้ไปไกลมาก

“ไอ้หยา!”

อวี่เจิ้นเทียนกระทืบเท้า รู้สึกเสียใจภายหลังอย่างมาก

ถ้าตอนแรกเลือกหลินหยาง จะดีแค่ไหนล่ะ?

“ผู้นำตระกูลอวี่ คุณหมายความว่ายังไง?”เจี่ยนเทากัดฟันกรอด หันมาตะคอกถาม

“มือเทพเจี่ยนอย่าเข้าใจผิด ผมแค่เกลียด เกลียดเหวยหว่อมิ่งคนเปล่าประโยชน์ ฆ่าคนนอกดินแดนไม่ได้!”อวี่เจิ้นเทียนรีบพูดอธิบาย

“คุณคงไม่ใช่เสียใจที่เลือกผมหรอกใช่ไหม?”เจี่ยนเทาถามอย่างเย็นชา

“จะเป็นไปได้ยังไง? มือเทพเจี่ยน! คุณคิดมากแล้ว! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตระกูลอวี่ก็จะยืดหยัดเคียงข้างคุณเอง อีกอย่างการแข่งขันนี้ยังไม่จบ คนนอกจะรอดไหมยังไม่รู้ ผมจะเสียใจได้ยังไง?”

“ก็จริง! ถึงแม้คนผู้นี้จะต้านกลอุบายนี้ได้แล้วยังไง? ฝีมือของเหวยหว่อมิ่งไม่ใช่แค่นี้! รอดูเถอะ!”เจี่ยนเทาพูดขึ้น สายตาอำมหิตจ้องเวที

เสียงครึกครื้นดังทั่วสนามไม่หยุด

ทุกคนตะลึงกับฉากนี้

หลินหยางมองเหวยหว่อมิ่งอย่างเฉยชา พูดอย่างราบเรียบว่า“ฝีมือของคุณ แค่นี้เองเหรอ?”