สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2708

ดอกบัวที่งดงามและโหดร้ายนั่น ในขณะที่หลินหยางยกฝ่ามือขึ้น โจมตีไปทางหมัดน่ากลัวนั้นโดยตรง

ฝุ่นผงที่ดอกบัวปล่อยออกมาเป็นสีแดง ปลิวว่อนเต็มท้องฟ้างดงามตระการตา

มันไม่มีกลิ่นอายความดุร้ายเลยแม้แต่น้อย ลอยไปทางหมัดของเหวยหว่อมิ่ง จากนั้นล้อมรอบไว้ให้มันหยุดเหมือนรอดอกบัวสวยงามมาถึง

เหวยหว่อมิ่งเบิกตาโพลงกว้าง

วินาทีนี้ เขารู้สึกว่าเวลาหยุดนิ่ง

เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้

เหมือนตัวเองกำลังเข้าไปอยู่ในท่วงทำนองหนึ่ง

และท่วงทำนองนี้ หลินหยางเป็นคนปล่อยออกมา

หัวใจเหวยหว่อมิ่งเต้นระรัว สมองรู้สึกสั่นไหว

ความจริงเป็นพลังอะไรกัน? และเป็นฝีมือแบบไหน?

ทำไมคนนอกดินแดนถึงได้มีพลังเก่งกาจแบบนี้?

เขารู้ เขาแพ้แล้ว!

กลยุทธ์นี้เหนือความคาดหมายของเขา

หลังจากฝุ่นผงสีแดงปกคลุม พลังของเหวยหว่อมิ่งก็สลาย

เหมือนถูกกัดเซาะ ถูกดูดซึมอย่างไรอย่างนั้น ทยอยไร้ร่องรอยและไร้เงา

ส่วนหมัดดุร้ายนั้นของเขาได้ถูกดอกบัวล้อมรอบไว้แล้ว

จากนั้น ดอกบัวสีแดงเลือดก็ปิดลงช้าๆ

ใช่ มันช้ามาก

จากมุมมองเหวยหว่อมิ่ง มันช้ามาก แต่ทั้งหมดเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว

วินาทีที่ดอกบัวแดงหุบลง เหมือนมีสายฟ้าสีแดงแทรกซึมไปทั่วร่างกายของเหวยหว่อมิ่งในทันที

ตามด้วย…

ตึง!

บนเวทีมีเสียงระเบิดดังขึ้น

คนที่อยู่ด้านล่างใจสั่น

ในเวทีขนาดใหญ่ ดอกบัวหมอกสีแดงก่อตัวขึ้น จากนั้นค่อยๆ สลายและหายไป

ส่วนเหวยหว่อมิ่งลอยออกไปและกระแทกอยู่บนพื้นนานแล้ว

มือข้างนั้นของเขาที่ปล่อยหมัดออกมาหายไป เหมือนว่าแขนทั้งแขนถูกตัดออกจากไหล่ และบาดแผลได้สัดส่วนดีมาก อย่างน้อยที่สุดก็เป็นบาดแผลจากการผ่าตัด!

ไม่เพียงเท่านี้ ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยร่องลึกสีแดง เหมือนคราบเลือดที่ปรากฏขึ้นเมื่อแส้ถูกเฆี่ยน แต่เลือดไม่ไหล รอยเหล่านี้ประทับบนร่างกายของเหวยหว่อมิ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นรูปแบบที่ไม่เหมือนใคร

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนเบิกตาโพลงกว้าง อ้ำๆอึ้งๆ ด้านล่างเวทีเงียบสงัดอยู่สักพักหนึ่ง…..

เหวยหว่อมิ่งปีนป่ายขึ้นมาอย่างยากลำบาก หลังจากพบว่าแขนข้างหนึ่งของตัวเองขาดไปข้างหนึ่ง สีหน้าก็ซีดเผือดทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน