สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2709

“คุณอ้ายหร่าน ท่านหลินหยางผู้นี้เป็นเพื่อนคุณใช่ไหม?”

ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวได้สติกลับมา รีบหันไปถามอ้ายหร่าน

อ้ายหร่านพยักหน้า ถึงแม้จะตื่นตะลึง แต่ชัดเจนแล้วว่าเธอไม่รู้จักกระบวนท่านี้

อย่าว่าแต่เธอเลย แม้แต่อวี่เจิ้นเทียนกับเจี่ยนเทาเองก็ยังไม่เคยเห็น ไม่รู้ประวัติความเป็นมาด้วย

แต่ฝ่ามือนี้ตัดแขนของเหวยหว่อมิ่งขาด ก็ชัดเจนถึงพลานุภาพมันแล้ว

“ก็นับว่าเพื่อนค่ะ”อ้ายหร่านพูดขึ้น

ความเป็นจริงหลินหยางคือตัวแทนที่เธอเชิญมา แต่สุดท้ายตระกูลอวี่ก็เลือกเจี่ยนเทา

ไม่รู้ว่าตระกูลอวี่เห็นฉากนี้แล้ว จะคิดยังไงกัน

อ้ายหร่านมองไปทางตระกูลอวี่ เป็นอย่างที่คิด คนของตระกูลอวี่ตื่นตะลึง ทั้งหมดพากันมองไปทางเวทีด้วยความตื่นตะลึง แต่ละคนเหมือนวิญญาณหลุดลอย

“คุณหลินเป็นคนที่ไหน?”ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวถาม

“คนเมืองเจียงเฉิน”อ้ายหร่านมองผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวด้วยความลังเลอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นพูดอธิบาย

หลินหยางแสดงออกถึงฝีมือที่แท้จริง คิดว่าผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวอยากดึงหลินหยางมาเป็นพวกอย่างชัดเจนแล้ว

แต่เธอไม่รู้ ตอนนี้ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวจะมีกระจิตกระใจมาสบคบคิดกับหลินหยางที่ไหนกัน? เขากำลังคิดว่าหลินหยางเป็นคนใหญ่โตมาจากที่ไหนหรือเปล่า?

ไม่อย่างนั้น เขาจะรู้ทักษะโบราณได้ยังไง?

“คนเมืองเจียงเฉินเหรอ? อย่างนี้ต้องหาเวลาไปเคารพละ!”ผู้นำหมู่บ้านยวินเสี้ยวพูดพำขึ้น เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

ส่วนทางด้านตระกูลเสินกง

“ทำยังไงดี?”

เสินกงชางขมวดคิ้วเป็นปมเดินออกมาจากจุดพักผ่อน

เขาไม่ชอบให้คนมารบกวนตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่คนที่ส่งข่าวบอกเขาว่าหยวนเฉวียนชินเรียกมา อีกทั้งสถานการณ์คับขัน เขาเลยจำใจต้องมา

หยวนเฉวียนชินไม่ตอบเสินกงชาง เขามองเวทีเงียบๆด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“หืม?”

เสินกงชางขมวดคิ้วเป็นปมแน่น เขามองไปทางเวทีด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“พลังฝ่ามือดอกบัวโลหิตโบราณ?”

“มองดูแล้วเหมือน….แต่พูดตามความจริง คนที่เคยเห็นฝ่ามือนี้น้อยคนมาก ฉันก็ไม่กล้าฟันธง”

“ไม่กล้าฟันธง งั้นก็จบ!”

“อัจฉริยะชาง ดูอย่างนี้รับมือได้ยากนะ! คนนอกดินแดนผู้นี้เหมือนไม่ได้อ่อนแออย่างที่เราคิด”หยวนเฉวียนชินพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“น่าสนใจ”

เสินกงชางพยักหน้า“ดูอย่างนี้เหวยหว่อมิ่งก็ใช้ได้อยู่บ้าง อย่างน้อยก็ช่วยฉันทดสอบคู่ต่อสู้ แบบนี้การมาแข่งขันก็ไม่ถือว่าสูญเปล่า”

“อัจฉริยะชางเหมือนมีความมั่นใจ คนคนนี้ คุณมั่นใจว่าสู้ได้ใช่ไหม?”หยวนเฉวียนชินยิ้มเล็กน้อยถามขึ้น

“พลังฝ่ามือดอกบัวโลหิตโบราณไม่ได้ไร้การสืบทอด ถ้ามีคนถ่ายทอดความรู้ อยากจะเรียนคิดว่าไม่ยากหรอก”

“แต่ได้ยินว่าถ้าอยากจะเรียน ก็ต้องมีพรสวรรค์เพียงพอ คนผู้นี้พรสวรรค์น่าจะไม่ธรรมดา”

แต่ในสายตาผม ยังคงอ่อนแออยู่!”

เสินกงชางส่ายหน้า หันหลังเดินกลับไปตรงจุดพักอีกครั้ง

หยวนเฉวียนชินมองเขาอย่างเฉยชา ไม่ได้พูดอะไร เขายังคงจ้องมองไปทางหลินหยางอยู่

ตอนนี้สนามครึกครื้นมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน