สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2738

เสียงหึ่งๆ…

กลางเวทีมีเสียงเข็มแทงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เต็มไปด้วยลมหายใจที่โกลาหล

พลังป้องกันของหลินหยางได้รับผลกระทบอย่างต่อเนื่องและเกิดรอยร้าว

ภายใต้ผลกระทบที่รุนแรงแบบนี้ถ้าเป็นคนธรรมดาจะกลายเป็นเถ้าถ่านนานแล้วแต่หลินหยางสามารถต้านทานได้และได้พิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาแล้ว

ผู้ชมทั้งหมดสนใจไปที่เขาคนเดียว

“อดทนไว้คุณหลิน!” อ้ายหร่านกระวนกระวายและอดไม่ได้ที่จะตะโกน

“คุณหลิน! อดทนไว้ อดทนไว้ก่อน!” เสินกงชางกําปั้นแน่นและไม่กล้ากระพริบเลย

ทุกคนต่างก็รู้ว่าการโจมตีครั้งนี้เป็นการโจมตีที่แรงที่สุดที่ถามโดยตู๋กูเวิ่นและมันเป็นการโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของเขา

การโจมตีที่โหดร้ายแบบนี้ใช้พลังแค่ของตู๋กูเวิ่นทั้งหมด

หลังจากใช้พลังนี้แล้วตู๋กูเวิ่นดูเหมือนว่าแรงจะหมดลงและไม่มีแรงสู้อีกต่อไป

ดังนั้น ตราบใดที่หลินหยางสามารถผ่านการต่อสู้ครั้งนี้ได้ก็ถือว่าชนะแล้ว

ถ้าทนไม่ได้ หลินหยางจะถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ผู้คนต่างๆของวิหารหยุนเซียวซาน, หนานหลี่เฉิง,สำนักเซียงหยุนและหุบเขาฉีเฟิงล้วนแอบให้กําลังใจหลินหยาง

และนอกจากกลุ่มที่มีอิทธิพลเหล่านี้แล้ว ทุกคนหวังว่าหลินหยางจะถูกทําลายอย่างรวดเร็วและเสียชีวิตทันที

“นายเวิ่นแรงขึ้นอีก! แรงขึ้นอีก! เขาเกือบจะทนไม่ไหวแล้วถ้าสู้แรงขึ้นอีกก็จะชนะแล้ว”

“ต้องอดทนต่อไปนะ!”

“ใช้แรงอีกนิด เขาก็จะแพ้แล้ว”

“นายเวิ่นอดทนไว้นะ”

ผู้คนในเมืองตู๋กูพูดให้กำลังใจลอยมาทีละคน จ้องมองไปที่สนามการแข่งขันไม่กล้าละสายตาราวกับว่าทุกคนมีส่วนร่วมกับสถานการณ์สงครามที่ดุเดือดนี้

แม้แต่เจ้าเมืองตู๋กูตอนนี้ก็นั่งไม่ติดที่นั่งแล้วเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างช้าๆและอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว สายตาของเขาไม่ละออกจากเวทีเลย

“อ๊ะ!”

ในเวลานี้ตู๋กูเวิ่นปล่อยเสียงคํารามออกมาและความโกรธที่ปล่อยออกมาจากร่างแยกบนเวทีก็พลุ่งพล่านมากขึ้น

คลิก!

คลิก!

คลิก...

รอยแตกของพลังป้องกันรอบตัวหลินหยางก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป กลัวว่าภายในสิบวินาทีแรงป้องกันของเขาก็จะแตกทันที

ทำแบบนี้ต่อไปก็ได้แต่นั่งรอความตาย

นี่มันจะสิ้นสุดได้ยังไง

ดวงตาของหลินหยางเย็นชาและสมองทํางานอย่างรวดเร็ว ความคิดและคิดการตอบโต้

แต่อยู่ๆเขาก็คิดถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาทันทีและเขาก็ดึงเข็มที่บางใสออกจากร่างกายของเขาออกมา

“มันเป็นหนามมังกรจ้งหลง!”

มีคนร้องออกมา

“อะไรนะ? คนๆนี้จะใช้หนามมังกรจ้งหลงมาทําลายกลอุบายที่ตู๋กูเวิ่นทำได้ไหม?”

“เป็นพลังที่พิเศษเกรงว่าจะเป็นไปได้!”

“เป็นไปไม่ได้!”

ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่ลุกขึ้นกัดฟันและพูดทันทีว่า “นายคนนี้ไม่เข้าใจวิธีการใช้หนามมังกรจ้งหลงของฉันเลย! เขาทำไม่ได้!”

“อ๊ะ!!!!”

ตู๋กูเวิ่นปล่อยเสียงคํารามตํ่าอีกครั้งพลังทั้งตัวของเขาระบายออกมารวมร่างแยกทั้งหมดในที่เกิดเหตุและรูปร่างของร่างแยกเหล่านี้ถูกขยายให้ใหญ่ขึ้น และความถี่ในการปล่อยเข็มบินไปยังหลินหยางก็เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับ

คลิก!

คลิก!

คลิก...

พลังลมรอบตัวหลินหยางกำลังแตกสลายอย่างต่อเนื่องและพลังลมของตัวป้องกันทั้งหมดกําลังค่อยๆสูบออก

แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอีกและจากนั้นเขาถือหนามมังกรจ้งหลงขึ้นมาด้วยความยากลําบากและย้ายมันไปข้างหน้าเล็กน้อยในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งบีบหนามมังกรจ้งหลงแน่นและเริ่มใส่พลังเข้าไปในมัน

“ฮ่าฮ่า มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่! หนามมังกรจ้งหลงเปิดใช้งานแบบนี้ได้ยังไง? ดูเหมือนว่าคนนี้จะหมดทางเลือกแล้วจริง ๆ” ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่หรี่ตาและยิ้มเยาะ

“ผู้นำหุบเขาจ้งหลงกู่ดูเหมือนว่าคนนี้ดูเหมือนจะต้องแพ้ แต่ถ้าคนนี้แพ้หนามมังกรจ้งหลงจะไม่ตกอยู่ในมือของตระกูลตู๋กูหรอ เราจะเอากลับมาได้ยังไง?” คนในเมืองจ้งหลงก้าวไปข้างหน้าและกอดอก

“ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลตู๋กูกับหุบเขาจ้งหลงกู่ของฉันก็ไม่ได้แย่นัก หลังจากตู๋กูเวิ่นชนะฉันก็จะเดินทางไปหาและพูดกับเจ้าของเมืองตู๋กูดีๆ ฉันคิดว่าเจ้าของเมืองตู๋กูน่าจะละอายใจ” ผู้นำหุบเขาจ้งหลงพูดด้วยรอยยิ้ม

“ใช่”

ที่เกิดเหตุเดือดพล่านทันที

การต่อสู้ของทั้งสองได้มาถึงขั้นรุนแรงแล้ว

ผลแพ้ชนะอยู่ที่หลินหยาง

แต่ในสายตาของหลายคนหลินหยางน่าจะแพ้แล้ว

ไม่จริงหรอก นั่นเป็นอาวุธของหุบเขาจ้งหลงกู่ แม้ว่าหลินหยางจะชนะแต่เขาก็เป็นเพียงคนนอกเมืองคนหนึ่ง เขาจะรู้วิธีใช้สิ่งศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ได้ยังไง?

อย่าบอกว่าเป็นคนนอกเมือง แม้แต่ดินแดนแห่งความเงียบและความตายเมืองก็อาจไม่รู้จักวิธีใช้! ท้ายที่สุดมีเพียงจ้งหลงกู่เท่านั้นที่รู้วิธีใช้มัน

มันจะหักมุมหรือไม่?

แบบนี้เรียกได้ว่าจบแล้ว