สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2740

ที่เกิดเหตุเงียบกริบ

ผู้คนมองการไปที่การพลิกกลับอย่าง งงงวยใบหน้าเต็มไปด้วยความเฉื่อยชาและว่างเปล่า

นี่มีไว้เพื่ออะไร?

คนนอกเมืองนี้ทําไมต้องช่วยตู๋กูเวิ่น

ต้องรู้ว่านี่เป็นการตัดสินของคนนอกนะฆ่าคนของตระกูลตู๋กูและพวกเขากลับไม่กล้าเอาเรื่องไม่อย่างนั้นก็เหมือนตบหน้าเหลยเจ๋อ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เพียงแต่ไม่ฆ่าตู๋กูเวิ่นเท่านั้นแต่ยังเสียสละโอกาสเพียงครั้งเดียวของเขาในการพลิกกลับครั้งใหญ่ให้กับเขาด้วย

เขาโง่หรือเปล่า?

การพลิกกลับขนาดใหญ่ค่อยๆหมุนและมันก็เรืองแสงออกมา

ไม่นานหลังจากนั้นเงาร่างหนึ่งก็เดินมาอย่างช้าๆจากในแสงสีขาวนั้น

นั่นตู๋กูเวิ่น!

ในเวลานี้เขาได้ฟื้นตัวเหมือนเดิมแล้ว

ตามลำตัวเขามองไม่เห็นบาดแผลแม้แต่นิดเดียว

“นี่ฉันเองหรอ?”

ใบหน้าตู๋กูเวิ่นว่างเปล่ามองตัวเองอย่างตกตะลึง และมองการพลิกกลับที่อยู่ข้างหลังเป็นระยะ ๆ

“ขอบคุณคุณหลิน! เจ้าเมืองตู๋กูจะไม่มีวันลืมบุญคุณ!”

เจ้าแห่งตระกูลตู๋กูไม่สามารถระงับความตื่นเต้นได้อีกและคุกเข่าลงตรงต่อหลินหยาง

ตู๋กูเวิ่นเป็นความพยายามที่สุดของตระกูลตู๋กู เป็นคนที่พวกเขาทุ่มเทแรงกายแรงใจในการฝึกฝนและเป็นความหวังของตระกูลตู๋กู

ถ้าหลินหยางฆ่าตู๋กูเวิ่น ความหวังของตระกูลตู๋กูจะพังทลายลงอย่างไม่มีทางเลือก

แต่ตอนนี้ เขาไม่เพียงแต่ไม่ฆ่าแต่เขายังช่วยชีวิตเขาอีก พระคุณขนาดนี้ยิ่งใหญ่กว่าท้องฟ้ามาก

“ขอบคุณคุณหลินที่ไม่ฆ่าเขา!”

ชาวเมืองตู๋กูก็พากันคุกเข่าและตะโกนเรียกหลินหยาง

ตู๋กูเวิ่นเข้าใจทุกอย่างทันที

“คุณหลินเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทําไมต้องเสียโอกาสที่จะพลิกกลับครั้งใหญ่นี้เพื่อช่วยฉันด้วย?” ตู๋กูเวิ่นถามด้วยความอึ้งหน่อยๆ

“แม้ว่าคุณและฉันจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่ฉันชื่นชมบุคลิกและพลังของคุณมากและมันก็เหมาะกับการช่วยชีวิตคุณ” หลินหยางยิ้มเบา ๆ

ม่านตาตู๋กูเวิ่นสั่นเล็กน้อยเขาเม้มริมฝีปากและไม่รู้จะพูดอะไรดี

หลังจากนั้นเขาโค้งคำนับกับหลินหยาง: “ขอบคุณคุณหลินที่มีความเมตตาให้การช่วยเหลือฉันในวันนี้ และตู๋กูเวิ่นคนนี้สัญญาว่าวันหน้าต้องตอบแทนคุณ!”

“ไม่เป็นไร”

“แต่คุณหลิน รอบต่อไปคุณจะรับมือยังไง?” ตู๋กูเวิ่นกระซิบถาม

แม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้ให้กับหลินหยางแต่เขาเชื่อว่าหลินหยางจะต้องใช้กําลังอย่างมากอย่างแน่นอน หากไม่ใช้การพลิกกลับครั้งใหญ่และเมื่อผู้แข็งแกร่งในระดับเสินกงชางขึ้นเวที หลินหยางจะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลฉันจะรับมือเอง” หลินหยางพูด

“งั้นขอให้คุณหลินดูแลตัวเองด้วย”

ตู๋กูเวิ่นพูดแล้วเดินออกไปนอกสนาม

เมื่อเห็นสิ่งนี้เจี่ยนเทาอยู่นอกสนาม ดวงตาของเขาก็เฉียบคมขึ้น

“ท่านเจี่ยนเทา! ขึ้นเวทีเร็ว!”

เจ้าตระกูลอวี่ตะโกนออกมา

เจี่ยนเทาได้ยินเสียงและไม่ลังเลที่จะวิ่งออกจากตรงนี้และวิ่งไปที่สนามแข่งทันที

เจี่ยนเทาเข้าใจว่าเขาไม่มีทางเลือก

การที่จะสามารถเอาชนะตู๋กูเวิ่นนั้นยากแค่ไหนถ้าเขาเล่นแบบตัวต่อตัวจริงๆเขาไม่มีโอกาสชนะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน