สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2742

"เกิดอะไรขึ้น?"

"เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?"

“ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนั้น คนนอกดินแดนคนนั้นยังคงยืดเยื้อดันทุรัง เขาจะตอบโต้กลับได้อย่างไร?"

“คนคนนั้นจะไปทำได้อย่างไร?”

ผู้คนในที่เกิดเหตุร้องออกมา พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ

เสินกงชางจ้องมองที่หมอกสีดำราวกับว่าเขาต้องการจับสำผัสอะไรบางอย่าง เขารู้สึกว่าดูเหมือนจะมีพลังพิเศษที่ลอยอยู่ในหมอกสีดำ แต่พลังนี้ถูกยับยั้งอย่างรวดเร็วและไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป

"ดูเหมือนว่าตู๋กูเวิ่นยังไม่ได้บังคับเอาความแข็งแกร่งที่แท้จริงของบุคคลนี้ออกมา!" เสินกงชางพึมพำอย่างมืดมนด้วยสายตาที่จริงจัง

หมอกสีดำค่อยๆกระจายตัว และหลินหยางก็ออกมา

แต่เมื่อเห็นว่าร่างกายของเขาปลอดภัยดี การโจมตีที่น่ากลัวของเจี่ยนเทาดูเหมือนจะไม่มีผลกับเขาเลย

เกิดเหตุวุ่นวายขึ้นอีกระลอก

"เป็นไปได้ยังไง ไอ ไอ ไอ... ไอ ไอ ไอ ไอ..

เจี่ยนเทาจ้องไปที่หลินหยางด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง หอบหายใจและคำราม

เขาเห็นไม่ชัดเจนว่าหลินหยางเคลื่อนไหวอย่างไรเมื่อครู่นี้ แต่รู้สึกว่าในหมอกสีดำดูเหมือนมีมือที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ปัดเป่าก๊าซพิษของเขาโดยตรง และทะลวงการป้องกันของเขาเอง แม้แต่มือทั้งสองข้างของเขาก็ถูกคู่ต่อสู้ทุบตี และจากนั้นก็ถูกโจมตีอย่างหนัก

เจี่ยนเทายกมือขึ้น

แต่เห็นว่านิ้วมือทั้งสิบนิ้วหักไปหกนิ้ว

ทั้งหมดนี้เกิดจากหมัดของหลินหยาง

เขามองลงไปที่รอยกำปั้นที่น่ากลัวบนหน้าอกของเขา และใบหน้าของเขาก็ซีดมาก

ต้องรู้ว่าเข็มเงินเจ็ดเล่มบนร่างกายของเขานั้นมอบให้โดยปรมาจารย์เซียนเก้าชีวิต และเขาถูกขอให้ใช้เข็มเงินทั้งเจ็ดนี้เพื่อเจาะจุดตายทั้งเจ็ดบนร่างกายเมื่อเขาพบกับศัตรูที่แข็งแกร่ง

แต่หลินหยางต่อยเขาด้วยกำปั้นจนเนื้อตัวเปื้อนเลือด?

ถ้าเขาไม่ได้รับการเสริมพลังจากเข็มเงินเหล่านี้ เขาอาจถูกหลินหยางต่อยจนตายไปแล้วใช่ไหม?

น่ากลัวมาก!

เจี่ยนเทาหายใจเข้าลึกๆ และรีบลุกขึ้นเพื่อรักษาบาดแผลของเขา ในขญะเดียวกันนั้น เขาก็หยิบขวดกระเบื้องขนาดเล็กออกมาเปิดออก และเทยาที่อยู่ภายในเข้าไปในปากของเขา

ในชั่วพริบตาออร่าพลังของเจี่ยนเทาก็พุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง กลายเป็นเดือดพล่านไม่หยุดหย่อน

"โอ้?"

หลินหยางจ้องมองที่ เจี่ยนเทาราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"ดูเหมือนว่าเจ้ายังมีความสามารถในการตอบโต้ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ผีมือของข้า เจ้านึกภาพมันไม่ออกเลย เจ้าต้องเข้าใจว่าตอนนี้เจ้าไม่ได้จัดการกับข้าอยู่ แต่ต่อสู้โดยใช้ฝีมือจากท่านอาจารย์ของข้าเซียนเก้าชีวิต เจ้า เจ้าจะเอาอะไรมาต่อสู้กับข้า?"

เจี่ยนเทาคำรามเสียงต่ำ ดวงตาสีแดงเลือดของเขาเปลี่ยนเป็นสีเข้มและเส้นเลือดที่น่ากลัวปรากฏขึ้นบนผิวหนังของเขา ร่างกายของเขาเหมือนสัตว์ร้ายที่ดุร้ายจนไม่กล้าเข้าใกล้

"อ๊าก!!"

เขาคำรามด้วยความเจ็บปวด ลมหายใจทั่วร่างของเขาหอบถี่ขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ผิวหนังและเนื้อของเขาแยกออกจากกัน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่บวมอยู่ข้างใน

ทุกคนหายใจติดขัด

“เจี่ยนเทาบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”

“โอ้พระเจ้า เขากินยากระตุ้นไปกี่เม็ดน่ะ?”

“ไม่บ้าก็ไม่รอด! ชายผู้นี้ตั้งใจแน่วแน่ที่จะฆ่าคนนอกดินอดนคนนี้!”

ผู้ชมสั่นสะท้าน

หลินหยางมองอย่างเฉยเมย ไม่มีร่องรอยของความกลัวบนใบหน้าของเขา

เขารู้ว่าเขาจะชนะการต่อสู้ครั้งนี้อีกครั้ง

แต่เจี่ยนเทาดูเหมือนจะไม่ตระหนักถึงสิ่งนี้เลย

ในขณะนี้ เขาขยายตัวขึ้นอีกเกือบสองเมตร เนื้อและเลือดของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับสัตว์ประหลาด

“ข้า ข้าสาบานว่า ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เจี่ยนเทาคำรามและเดินไปหา หลินหยางด้วยก้าวที่หนักหน่วง