สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2743

เจี่ยนเทาที่ได้รับการเพิ่มพละกำลังอย่างน่าสะพรึงจนไม่อาจเรียกว่ามนุษย์ได้อีกต่อไป

และความคิดของเขาที่ต้องการกำจัดหลินหยางก็พุ่งไปถึงจุดสูงสุดแล้ว

เขาคำรามเสียงดังพร้อมกับพุ่งเข้าใส่หลินหยางด้วยกระบวนท่าที่โหดเหี้ยมอย่างบ้าระห่ำ

ครั้งนี้พลังของเจี่ยนเทาบ้าระห่ำกว่าก่อนหน้านี้มาก ราวกับเป็นสิงโตที่คลุ้มคลั่ง เพียงแค่พลังนี้ก็ทำให้ผู้คนต่างขนหัวลุก

และแม้จะเป็นเช่นนี้ ทว่ากลับไม่สามารถทำอะไรหลินหยางได้แม้แต่นิดเดียว

เขายังคงจ้องมองและรอให้เจี่ยนเทาขยับเข้าใกล้พร้อมกับกำหมัดแน่น

ตู้ม!

จากนั้นหมอกควันดำก็เข้ามาปกคลุมรอบตัวของหลินหยางอีกครั้ง

เจี่ยนเทาสูดหายใจเข้าและรีบหยุดลงทันทีโดยไม่กล้าพุ่งเข้าไปอีก

หมอกควันดำนั้นทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวขึ้นในใจ

แม้ว่าหมอกควันดำนั้นไม่ใหญ่ แต่หากเข้าไปอย่างประมาท ทำให้เขาไม่อาจมองเห็นได้ว่าหลินหยางออกกระบวนท่ายังไง ซึ่งเหมือนคนตาบอดกำลังขี่ม้า

"ทำไม? คุณมีฝีมือแค่นี้เองเหรอ? ถ้าคุณแน่ก็ทำให้หมอกควันดำนี้หายไปแล้วก็มาต่อสู้กับผมอย่างซึ่งหน้าสิ!" เจี่ยนเทากัดฟันกรอด

ทว่าหลินหยางกลับไม่สนใจ

เจี่ยนเทาจ้องมองหมอกควันดำและคำรามออกไปพร้อมกับก้าวเท้าเข้าไปอย่างบ้าคลั่งโดยไม่มีทางเลือกอื่น

ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว

เขาคนนี้ต้องตาย

เขาเปล่งเสียงคำรามออกมาและพุ่งเข้าใส่หมอกควันดำราวกับมังกรผงาด

ทุกคนต่างตกตะลึง

และวินาทีต่อมา

ตู้ม!

เกิดเสียงดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นร่างของเจี่ยนเทาก็กระเด็นลอยออกมาและกระแทกเข้ากับเกราะป้องกันอย่างแรง

เกราะป้องกันสั่นไหวอย่างรุนแรง

เจี่ยนเทาล้มกระแทกพื้นอย่างแรงและอาการสาหัสจนไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก

และบริเวณหน้าอกของเขาก็มีรอยฝ่ามืออันเหี้ยมโหดปรากฏขึ้นอีกและรอยนี้ก็ลึกกว่าเดิมมาก

"อ๋า?"

ผู้คนทั้งหมดต่างเบิกตากว้างและรู้สึกตกใจ

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?" อวี่เจิ้นเทียนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

เจี่ยนเทาเพิ่มระดับพละกำลังของเขาถึงขั้นนี้แล้ว เจี่ยนเทาในตอนนี้แม้แต่เขาเองก็สู้ได้ไม่กี่กระบวนท่า ทว่าหลินหยางกลับถูกหลินหยางจัดการได้?

น่ากลัวเหลือเกิน

"หมอกควันดำนั้นมีอะไรแน่ๆ!"

"นั่นคือหมอกควันพิษเหรอ?"

"ดูไม่เหมือนเลย!"

ผู้คนต่างไม่เข้าใจและต่างจับจ้องไปที่หมอกควันดำด้วยความสับสนงุนงง

เมื่อหมอกควันดำมลายหายไป หลินหยางยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ด้วยท่าทางนิ่งเฉยและแน่วแน่โดยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำอะไรลงไป

บรรยากาศเป็นไปอย่างอึมครึม

ทุกคนต่างมองไปที่เจี่ยนเทาที่นอนดิ้นอยู่กับพื้นอย่างน่าเวทนา และในที่สุดก็ลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"อะแอ่ม แอ่มๆ..." เจี่ยนเทาไออย่างรุนแรงและกระอักเลือดออกมา

"คุณ...คุณลงมือยังไงกันแน่?" เจี่ยนเทากัดฟันคำราม

ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ นานา

ทว่าหลินหยางกลับขมวดคิ้ว "เจี่ยนเทา ผมแนะนำให้คุณรีบหยุดการกระทำของคุณเดี๋ยวนี้ ร่างกายของคุณไม่สามารถรองรับระดับของเพิ่มพละกำลังมากขนาดนั้นได้ หากคุณยังฝืนทำแบบนี้ต่อไปก็มีแต่จะทำให้คุณจบชีวิตลงได้!"

"ให้ผมหยุด? ฮ่าๆๆ คุณกลัวล่ะสิ! คุณกลัวใช่ไหม? ฮ่าๆ ตอนนี้คุณรู้สึกเสียใจแล้วใช่ไหม? แต่ช้าไปเสียแล้ว! ถึงเวลาตายก็ต้องตาย! ฮ่าๆๆ..."

"คุณไม่อาจต้านทานและสู้ผมได้ คุณหลิน คุณเป็นเพียงคนนอก แต่กลับกล้าทำตัวอวดดีในดินแดนแห่งความเงียบและความตายของเรา คุณไม่รู้เหรอว่าตัวเองเป็นใคร?"

"ผมจะสับคุณให้เละ ผมจะกำจัดคุณให้สิ้นซาก ผมจะทำให้คนอย่างคุณเสียใจที่คิดเป็นศัตรูกับผม!"

เจี่ยนเทาหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่งและขณะเดียวกันเขายังคงยัดยาเข้าปากอย่างต่อเนื่อง

เขายังไม่ยอมหยุด

เขายังคิดว่าตัวเองสามารถรับได้

เขาอยากใช้พลังที่เดือดพล่านและพลุ่งพล่านทั้งหมดจัดการหลินหยางให้ราบคาบ

เขาต้องการทำให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคนหวาดกลัว ให้ทุกคนได้เห็นว่าทุกคนไม่สามารถสู้คนอย่างเขาได้

เจี่ยนเทายังคงเพิ่มระดับพละกำลังของตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน

จากที่พลังของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนร่างกายของเขาบวมขนาดเท่าลูกบอลและผิวหนังบางจุดก็แตกร้าว ดวงตาของเขาแดงก่ำและแทบทะลักออกมา

ทว่าเขายังไม่หยุด

ผู้คนต่างพากันตกตะลึง

อวี่เจิ้นเทียนเองรู้สึกได้ถึงความผิดปกติจึงรีบร้องตะโกน "มือเทพเจี่ยน รีบหยุดเดี๋ยวนี้! รีบหยุดเร็วเข้า!"

ทว่าเจี่ยนเทากลับไม่ฟังเสียงเตือนใดๆ

หลินหยางถอนหายใจและส่ายหน้า

ยากที่จะพูดเกลี้ยกล่อมคนที่กำลังถึงจุดจบ

การแข่งขันครั้งนี้ได้จบลงแล้ว

"การแข่งขันรอบต่อไป ใครจะเป็นคนเข้ามา?"