สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 275

หลินหยางยื่นมือออกไปกระชากผมของเขาเอาไว้โดยตรง หลังจากนั้นดึงเขาออกมาแล้วยกเท้าถีบใส่หน้าอกของเขาอย่างแรง

แคระ!

เสียงกระดูกแตกหักดังขึ้นอย่างชัดเจน

ร่างกายของคนคนนั้นลอยกระเด็นออกไปไกลถึงสามเมตร หลังจากนั้นกระแทกใส่บนกำแพงจนเกิดรอยแตกร้าว ร่างกายของเขาตกลงสู่พื้นหมดสติไปโดยตรง ตรงปากเต็มไปด้วยเลือด หน้าอกยุบลงไปเป็นหลุม ไม่รู้ว่าตายหรือเป็น

“หา?”

ทุกคนตกใจจนรีบก้าวถอยหลัง สีหน้าของแต่ละคนซีดขาว

“ไหน? เมื่อกี้คุณว่าผมเป็นลูกสุนัขใช่หรือเปล่า?” หลินหยางชี้ไปที่คนคนหนึ่ง

“ผมไม่ได้พูด! ไม่ใช่ผม!” คนคนนั้นกรีดร้อง

แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นลูกเตะของหลินหยาง ร่างกายของเขาลอยกระเด็นออกไปกระแทกกับพื้นหมดสติไปโดยตรง

แขกที่เหลือหนีกันกระเจิง ภายในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความโกลาหล

“เหวินไห่ ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น? ยังไม่รีบไปจัดการมันอีก!”

เหวินโม่ซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เหวินไห่เหมือนเพิ่งจะตื่นจากความตกใจ เขารีบตะโกนเสียงดัง “ใครก็ได้ จับมันเอาไว้!”

“ครับ!”

ลูกศิษย์ของลัทธิฉงจงที่อยู่โดยรอบรีบพุ่งเข้ามาทันที

คนพวกนี้ล้วนเคยเรียนศิลปะการต่อสู้ ร่างกายของแต่ละคนตัวใหญ่และเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

พวกอาวุโสทยอยพากันลุกขึ้นยืนรักษาความเรียบร้อยของสถานที่

“ทุกคนใจเย็นก่อน ไม่ต้องกังวล พวกเราจะปกป้องความปลอดภัยของทุกคนเอง”

“ก็แค่ปัญหาเล็กน้อยไม่ต้องตื่นตระหนก มีเจ้าลัทธิอยู่ที่นี่ อีกไม่นานเรื่องนี้ก็จบแล้ว”

“ทุกคนช่วยสงบสติอารมณ์ก่อน”

หลังจากพวกอาวุโสของลัทธิตะโกน ลูกศิษย์ที่อยู่โดยรอบพุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยาง

เฟิงเลี่ยและคนของสำนักหวู่ฉางมองด้วยความตื่นตระหนก

ทุกคนล้วนแต่ตกตะลึงกับความดุร้ายของหลินหยาง

แต่ตอนนี้ทางลัทธิฉงจงกำลังจะเอาจริงแล้ว เขาจะเอาอะไรไปสู้?

“ผมไม่เชื่อหรอกว่าหมอนี่จะรับมือยอดฝีมือของลัทธิฉงจงไว้” ฮั่วอ้าวดึงสติกลับมาจากความตกใจก่อนหน้านี้ เขากัดฟันแน่นแล้วพูด

ความสามารถของหลินหยางเกินกว่าที่เขาประเมินเอาไว้ แต่ในมุมมองของเขา ถึงคนคนหนึ่งจะเก่งแค่ไหน แต่จะสู้คนทั้งลัทธิฉงจงได้เหรอ?

เพียงแต่ว่า…ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่มีใครรู้จักหลินหยาง

ลืมแม้กระทั่งหลิวหรูซือที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู

เธอกำลังมองหลินหยางด้วยความตกตะลึง

เห็นเพียงหลินหยางทั้งชกทั้งเตะ มือและเท้าของเขารวดเร็วมากแต่ไม่ได้มีลูกเล่นพิเศษอะไร ล้วนแต่อาศัยพละกำลังอย่างเดียว

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!...

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ผ่านไปเพียงแค่ครู่เดียว คนของลัทธิฉงจงที่พุ่งเข้ามาลอยกระเด็นออกไปกองอยู่บนพื้นจนหมด แต่ละคนใบหน้าฟกช้ำนอนกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น

หนึ่งหมัดจัดการคนหนึ่งคน…

ผู้คนที่อยู่โดยรอบเงียบลงอีกครั้ง

แต่ละคนเบิกตากว้างอ้าปากค้าง

วินาทีนี้ แม้แต่เหวินโม่ซิน ราชากระบี่ หมิงหยู คนทั้งสามวางแก้วที่อยู่ในมือลงและหันไปมองโดยไม่รู้ตัว

“นี่ก็คือหมอเทวดาหลินเหรอ?” หญิงชราที่อยู่ด้านข้างพูดพึมพำ

“ใช่…และไม่ใช่…หรูซือก็มองคนคนนี้ไม่ออกเหมือนกัน” หลิวหรูซือถอนหายใจ แววตาที่ลุกวาวเป็นประกายจ้องมองมาที่ตัวหลินหยางไม่สามารถละสายตาไปไหน

“ดูเหมือนวันนี้ลัทธิฉงจงจะเจอปัญหาที่ค่อนข้างยุ่งยากแล้ว!”

ยิงโพหล้างดื่มเหล้าต่อ เขาพูดเองเออเองด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

“ไร้ประโยชน์ทั้งนั้น!” เหวินไห่รู้สึกโกรธมาก เขาหันไปตะคอกใส่ลูกศิษย์ที่ล้มอยู่บนพื้น

“คุณชาย พวก…พวกเรา…”

ลูกศิษย์กลุ่มนั้นอ้าปาก แต่กลับไม่รู้ควรจะอธิบายยังไง

พวกเขาถึงขั้นมองไม่เห็นหมัดและเท้าของหลินหยางด้วยซ้ำ ยังมีอะไรให้พูดอีก? คนคนนี้ใช่คนธรรมดาที่ไหนกัน?

แต่ในมุมมองของเหวินไห่คิดแต่กลัวจะเสียหน้า กลัวจะกลายเป็นตัวตลกของลัทธิฉงจง!

“ไปเรียกคนมาอีก! กระทืบจนกว่ามันจะตาย ฉันไม่สนว่าคนคนนี้เป็นใคร กล้ามาก่อเรื่องในงานแต่งของฉัน ฉันจะทำให้มันตายอยู่ที่นี่ จัดการมัน!” เหวินไห่เริ่มหัวเสียแล้ว

โดยรอบมีคนของลัทธิฉงจงจำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

แต่ในตอนนั้นเอง ทางด้านของเหวินโม่ซินลุกขึ้นยืน

“เหวินไห่ หยุดก่อน!”

“พ่อ!” เหวินไห่หันไปมองพ่อตัวเองอย่างไม่เข้าใจ