สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2779

หนงเทียนห้าว ธิดาสี่สมุทรและกู่ส้าวฉยง...คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลต่อดินแดนแห่งความเงียบและความตายทั้งสิ้น และล้วนเป็นปรมาจารย์ผู้มีความสามารถสูงของแต่ละตระกูล

ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับอัจฉริยะลำดับที่สี่ พวกเขากลับอ่อนแอและไร้วุฒิภาวะขนาดนี้

อันที่จริงไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่สามารถสู้กับตั้งเทียนหยาได้ ทว่าการต่อสู้ก่อนหน้านี้นั้นทำให้พวกเขาสูญเสียแรงและกำลังอย่างมาก ทำให้พวกเขาไร้เรี่ยวแรงเมื่อต้องต่อสู้กับตั้งเทียนหยา

หากยอดฝีมือทั้งหมดมาร่วมมือกัน อาจเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับตั้งเทียนหยาได้

ทว่าเพราะพวกเขาไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่ละฝ่ายต่างไม่เชื่อใจกัน และเมื่อปัญหาอยู่ตรงหน้า ทุกฝ่ายก็ต่างหลบหนีเช่นนี้ แล้วจะต้านทานรับมือได้ยังไง?

หงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยและถอยหลังไปอย่างสั่นสะท้าน

ยอดฝีมือหลายคนต่างล้มตายลงจำนวนมาก เหลือเพียงเธอและผู้เฒ่าร้อยพิษเท่านั้น

ผู้เฒ่าร้อยพิษฉลาดเป็นพิเศษ เขาไม่ได้เลือกที่จะหลบหนีไป ทว่ากลับปลอมแปลงตัวและแอบซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน

สถานการณ์เป็นไปอย่างวุ่นวายโกลาหล ทุกคนต่างพากันหลบหนีและการจะหาผู้เฒ่าร้อยพิษเจอนั้นถือเป็นเรื่องยากมาก

"ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้!"

จากนั้นก็ได้ยินตั้งเทียนหยาตะโกนเสียงดัง

ผู้คนที่พากันวิ่งหลบหนีจำนวนหนึ่งได้หยุดลง

ทว่ายังมีผู้คนจำนวนมากที่พากันวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต

ตั้งเทียนหยาเองก็เหวี่ยงหนามมังกรเงินเพื่อจัดการผู้คนอย่างไม่เกรงใจ

เพียงชั่วพริบตาก็มีผู้คนล้มตายกันจำนวนมาก

เมื่อคนที่เหลือเห็นเข้าก็ต่างพากันหยุดชะงัก

"เชื่อฟังแต่โดยดี ไม่แน่อาจรอดชีวิตไปได้ หากยังกล้าขัดขืนคำสั่งของฉันอีก จุดจบขอคนเหล่านี้ก็คือจุดจบของพวกคุณทุกคน" ตั้งเทียนหยากล่าว

ทุกคนต่างพากันหยุดชะงักและต่างคุกเข่าลงพร้อมกับโขกศีรษะให้ตั้งเทียนหยา

"ผมและทุกคนเชื่อฟังคำสั่งของยอดอัจฉริยะตั้ง!"

"ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย...ไว้ชีวิตเราด้วย..."

น้ำเสียงที่สั่นสะท้านดังระงมไม่ขาดหู

ตั้งเทียนหยาไม่ได้สนใจคนเหล่านี้ เขาเพียงมองไปที่ใครคนหนึ่งที่อยู่บนพื้น

เวลาผ่านไปเหมือนเขานึกอะไรขึ้นมาได้พร้อมกับหัวเราะอย่างเหยียดหยาม "ผู้เฒ่าร้อยพิษ ทักษะการปลอมตัวของคุณน่ารังเกียจเหลือเกิน!"

เมื่อพูดจบก็พุ่งตัวเข้าไปทันที

"อ๊า! !"

เมื่อผู้เฒ่าร้อยพิษที่แอบซ่อนตัวอยู่กลางฝูงชนถูกจับได้ จากนั้นเขาก็ส่งเสียงร้องคำรามด้วยความโกรธและปลดปล่อยหมอกควันพิษจำนวนมากออกมา ท่ามกลางหมอกควันพิษเหล่านี้กลับมีเข็มพิษที่น่ากลัวแอบซ่อนตัวอยู่ ซึ่งยากที่จะมองเห็นทุกอย่างผ่านหมอกควันพิษนี้ได้

ทว่าตั้งเทียนหยากลับไม่เกรงกลัวและพุ่งตัวเข้าใส่หมอกควันพิษทันทีพร้อมกับหนามมังกรเงินที่หมุนอยู่รอบตัวเขาอย่างรวดเร็วได้ทำลายหมอกควันพิษและเข็มพิษเหล่านี้ลง

"ตายซะเถอะ!"

ตั้งเทียนหยากระโดดลงมาพร้อมกับเหวี่ยงแขนจัดการผู้เฒ่าร้อยพิษอย่างโหดเหี้ยม

ผู้เฒ่าร้อยพิษเบิกตากว้างเหมือนตกตะลึงกับการโจมตีครั้งนี้อย่างมากจนทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้

ผัวะ!

เสียงดังกึกก้อง

แขนของตั้งเทียนหยาที่ฟันลงมาทำให้ผู้เฒ่าร้อยพิษแยกเป็นสองส่วน

ทุกคนต่างตกตะลึง

แต่วินาทีต่อมา

ตุ่บ!

ร่างดำร่างหนึ่งก็โผล่ขึ้นมาเบื้องหลังของตั้งเทียนหยาอย่างกะทันหัน พร้อมกับมีดสั้นด้ามหนึ่งได้ทิ่มแทงเข้ามาที่หลังของเขาอย่างโหดเหี้ยม

ทุกคนต่างเบิกตากว้าง

เมื่อมองก็เห็นว่าคือผู้เฒ่าร้อยพิษนั่นเอง!

ที่แท้คนก่อนหน้านี้ก็คือตัวปลอม

"ตกหลุมพรางสินะ? ตั้งเทียนหยา! แม้ว่าคุณจะมีฝีมือที่ไม่ธรรมดา แต่คุณอ่อนเกินไป ผมแค่ออกอุบายนิดหน่อย คุณก็ตกหลุมพรางแล้ว? ฮ่าๆๆ ตายซะเถอะ!"

เมื่อพูดจบผู้เฒ่าร้อยพิษก็หมุนมีดสั้นและจากนั้นก๊าซพิษจำนวนมากในตัวก็ถูกปลดปล่อยออกมาและมุดตัวเข้าไปในร่างกายของตั้งเทียนหยาทันที

เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

หนีตอนนี้ก็เท่ากับตาย!

การขอความเมตตาก็คือความตาย!

ต่อต้าน? นั่นมีแต่จะทำให้แย่ลง!

หงยวนทำได้เพียงถอยห่าง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและสิ้นหวัง

เป็นไปอย่างที่คาดไว้

หลังจากจัดการผู้เฒ่าร้อยพิษได้แล้ว ตั้งเทียนหยาก็จ้องมองเธอทันที

"ไม่...ไม่...อย่า..."

ริมฝีปากของหงยวนสั่นและเธอถอยหนีด้วยความตื่นตระหนก

ยอดอัจฉริยะตั้งยิ้มและเดินไปหาเธอ

หงยวนอดไม่ได้ที่จะถอยห่าง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างอดไม่ได้

เธอไม่สามารถทำอะไรได้ในขณะนี้

เธอทำได้เพียงถูกปกคลุมไปด้วยความสยดสยองของตั้งเทียนหยาและรอความตายอย่างช้าๆ

"เอ๊ะ?"

ทันใดนั้นหงยวนก็เซและล้มลงไปข้างหลังโดยไม่ตั้งใจ

เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอก็รู้ว่ามีชายหนุ่มนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆ เธอ

ดูเหมือนว่าตัวเองจะถอยไปหาชายหนุ่มคนนี้และสะดุดลงเพราะเขา

"หืม?"

ชายหนุ่มคนนั้นคือหลินหยาง เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นและมองไปที่หงยวนอย่างแปลกประหลาด

หงยวนเหมือนจะพูดอะไร