สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2811

ทุกคนต่างพูดไม่มองออกไปอย่างว่างเปล่า

เกิดอะไรขึ้น?

แขนสองข้างนั้นคืออะไรกันแน่?

และทำไมเข็มเงินของเย่เหยียนถึงสามารถทิ่มแทงเข้าไปในตัวของผู้สังเวยชีวิตให้ความตาย? ?

เขาทำได้ยังไง?

ทุกคนต่างสับสนงุนงง

ยกเว้นเพียงเหยียนยิ่นที่สังเกตอะไรบางอย่างได้

"ไม่แปลกใจเลยที่เป็นคุณเย่เหยียน เขาเห็นจุดอ่อนของผู้สังเวยชีวิตให้ความตายได้ในระยะอันสั้นมากเช่นนี้ได้ ยอดเยี่ยมมากจริงๆ!" เหยียนยิ่นสูดหายใจเข้าและกล่าวพึมพำ

"เขาพบจุดอ่อน?" เทียนชูที่อยู่ข้างๆ ถามขึ้นด้วยความตกใจ

"ใช่ คิดว่าก่อนหน้านี้ที่คุณเย่เหยียนพลาดท่าไปก็เป็นเพราะกำลังหาจุดอ่อนของผู้สังเวยชีวิตให้ความตายเท่านั้น!"

"แล้วแขนสองข้างที่อยู่ข้างหลังเขาล่ะ...เกิดอะไรขึ้น?" เทียนชูเบิกตากว้างและแสดงสีหน้าซีดเผือด

เหยียนยิ่นเม้มริมฝีปากและกระซิบ "พูดเรื่องนี้ออกไปไม่ได้! คุณไม่เคยได้ยินข่าวลือตำนานอะไรบางอย่างเหรอ? อย่าพูดอีก! อย่าพูดเรื่องนี้อีก..."

เทียนชูตัวสั่นและเข้าใจความหมายของเหยียนยิ่นได้ทันที

แน่นอนว่านี่คือวิชาอาคมต้องห้าม

วิชาอาคมต้องห้ามของตำหนักเทียนเสิน

อันที่จริงดินแดนแห่งนี้มีข่าวลือที่เล่าต่อๆ กันมานานแล้วว่าที่นักปราชญ์เย่เหยียนวิชาอาคมต้องห้ามจำนวนมากในการเพิ่มพัฒนาระดับความสามารถของตัวเอง

ตอนแรกนั้นเทียนชูก็ยังไม่เชื่อ แต่วันนี้เมื่อได้มาเห็นกับตาตัวเอง ทำให้เขาเชื่ออย่างสนิทใจ

แขนสองข้างนั้นไม่ได้เป็นมือของนักปราชญ์เย่เหยียนเอง ทว่าต้องเป็นมือของคนอื่นที่ถูกปลูกถ่ายเข้ามาในร่างกายของเขา....

การลงมือของเขาคนนี้แปลกประหลาดอย่างมาก...

เย่เหยียนเดินเข้าหาผู้สังเวยชีวิตให้ความตาย

ดวงตาของเขาเปิดอยู่ ร่างกายของเขายังคงกระตุก ดูเหมือนเขาต้องการที่จะลุกขึ้นยืน แต่เข็มเลือดบนศีรษะของเขาทำให้เขาไร้เรี่ยวแรง

เข็มเลือดค่อยๆ หลอมละลายทีละน้อยและค่อยๆ เจาะเข้าไปในศีรษะของเขา

เย่เหยียนหยิบกริชออกมาจากเอวของเขา และแทงอย่างโหดเหี้ยมที่ศีรษะของผู้สังเวยชีวิตให้ความตาย

ฉึก!

กริชทิ่มแทงเข้าไปได้ไม่ถึงหนึ่งนิ้ว

เย่เหยียนจับกริชแน่นและคำรามออกมาพร้อมกับออกแรง

กริชเคลื่อนที่เข้าไปผ่าศีรษะของอีกฝ่ายจนเปิดออก

วินาทีนั้น ศีรษะที่ดูมีชีวิตก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าสายตาทุกคน

"นี่คือที่มาของผู้สังเวยชีวิตให้ความตายเหรอ?"

เย่เหยียนจ้องมองไปที่ศีรษะนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย และจากนั้นก็ยื่นมือไปคว้าศีรษะนั้นมา

"ถูกเทพสูงสุดนำศีรษะมาใช้เป็นเครื่องสังเวยได้ขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องธรรมดา? แต่น่าเสียดายที่สิ่งนี้ไม่สามารถปลูกถ่ายมายังร่างกายของฉันได้ ไม่งั้นจิตสำนึกของมันจะครอบงำร่างกายของฉัน!"

"แต่มูลค่าของมันต้องสูงมากแน่ๆ นับว่าครั้งนี้ไม่ได้มาเสียเที่ยวเลย!"

เย่เหยียนกล่าวและเก็บศีรษะนั้นไว้อย่างดีพร้อมกับเดินไปหาเทียนชู

ทุกคนต่างตกใจจนสติแทบหลุดพร้อมกับรีบคุกเข่าลงกับพื้น

"นักปราชญ์มีความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้ เราทุกคนชื่นชมและนับถือคุณมาก!"

ทุกคนต่างตัวสั่นสะท้าน

"ผู้สังเวยชีวิตให้ความตายได้ถูกจัดการแล้ว ผมคิดว่ากับดักในหลุมฝังศพเองก็น่าจะใช้การไม่ได้อีกต่อไปแล้ว รีบแยกย้ายกันออกไปตามหาแหวนเทพสูงสุดเร็วเข้า!" เย่เหยียนกล่าว

"ครับ...ครับ..."

"รับทราบ...."

ทุกคนต่างรีบขานรับและจากนั้นก็ลงมือทันที

เป็นอย่างที่เย่เหยียนกล่าวไว้จริงๆ หลังจากที่ผู้สังเวยชีวิตให้ความตายได้ถูกกำจัดลง กับดักทุกอย่างที่อยู่รอบๆ โลงศพไม้ก็ใช้การไม่ได้ ระหว่างที่ทุกคนเดินเข้าไปหาโลงศพไม้นั้นกลับไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

เมื่อรู้ข่าวนี้ ทุกคนก็ต่างพุ่งไปที่ตรงกลางของโลงศพเพื่อจะดูว่าข้างในมีสมบัติจำนวนมากแอบซ่อนอยู่ไหม

ทว่าขณะที่ทุกคนต่างเข้าไปรายล้อมนั้น ทุกคนกลับยืนตกตะลึงอยู่กับที่

และเห็นว่าภายในโลงศพกลับว่างเปล่าไม่มีอะไร

อย่าว่าแต่แหวนเทพสูงสุดเลย แม้แต่เส้นผมสักเส้นก็ไม่มีเลยด้วยซ้ำ....

"นักปราชญ์ ภายในโลงศพว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย..." เทียนชูกล่าวเสียงสั่น

"ที่อื่นก็ไม่เจอแหวนเทพสูงสุดเลย..."

"ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่มีอะไรเลย..."

ทุกคนต่างกล่าวออกมา

เย่เหยียนกล่าวและคอยจ้องมองบริเวณพื้นอย่างจดจ่อ

ทันใดนั้นเอง

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ช่องลับที่แอบซ่อนของกับดักกลไก เขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกบหมอบลงและตรวจสอบบางสิ่งที่อยู่ด้านหน้าช่องลับอย่างระมัดระวัง

ผู้คนรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

เย่เหยียนกำลังทำอะไรของเขากันแน่นะ?

เย่เหยียนเอื้อมมือไปจับช่องลับนั้นและค่อยๆ กดลง

ช่องลับมีเสียงดังขึ้นเล็กน้อย

จากนั้นเขาก็แนบหูกับพื้นเพื่อตรวจสอบช่องว่างบริเวณช่องลับ

เวลาผ่านไปเขาก็กระตุ้นพลังปราณและปล่อยพลังไปยังช่องลับ

"คุณเย่เหยียน คุณพบความผิดปกติอะไรเหรอ?" เหยียนยิ่นถามอย่างระมัดระวัง

"มีเฉียนคุนอยู่ใต้ช่องลับ" เย่เหยียนกล่าวเสียงแหบแห้ง

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างตกตะลึง

"อีกอย่าง คนนอกดินแดนได้ค้นพบเฉียนคุนที่อยู่ข้างใต้นี้แล้วด้วย"

"เขา...เขารู้ได้ยังไงว่าข้างใต้นี้มีเฉียนคุนอยู่?" เทียนชูถามอย่างตกใจ

"เขาเป็นคนละเอียดรอบคอบมาก แต่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเขารู้ได้ยังไง"

"แล้วข้างใต้มีอะไร?"

"ผมคิดว่าน่าจะมีแก่นแท้ของค่ายกลสังหารเจ็ดประการ"

เย่เหยียนยื่นมือไปจับบริเวณช่องว่างและยกขึ้นมาดมพร้อมกับกล่าว "เหมือนจะเป็นชิ้นส่วนของศพหรือเป็นอวัยวะชิ้นหนึ่ง หรืออาจเป็นศพๆ หนึ่ง!"

"ช่องว่างของช่องลับนั้นแคบมาก ถ้าเป็นศพหรือชิ้นส่วนใดชิ้นส่วนหนึ่งก็คงยังอยู่ข้างใน เรามาคิดหาวิธีเอาสิ่งนั้นออกมาอีกว่า มาดูกันว่าศพหรืออวัยวะนั้นจะมีสมบัติอะไรซ่อนอยู่ไหม!" เหยียนยิ่นกล่าว

"ไม่ต้อง ตอนนี้ข้างในไม่มีอะไรเลย เกรงว่าคงถูกคนนอกดินแดนคนนั้นเอาไปหมดแล้ว" เย่เหยียนกล่าว

"อ๋า?"

"นี่...เป็นไปได้ยังไง? ช่องลับมีขนาดเล็กนิดเดียวเท่านั้น เขาจะเอาไปได้ยังไง?"

ใครก็ไม่เชื่อ