สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2822

"ยังเหลือศพอีกเหรอ?"

ทุกคนตะโกนอย่างตกตะลึง

ถ้าหากเป็นพวกเขา เกรงว่ากระทั่งเศษเสี้ยวก็คงไม่เหลือ

"เนื้อหนังมังสาของคนนอกดินแดนคนนี้ค่อนข้างแข็งแกร่งอย่างมาก"

"ระดับความแข็งแกร่งของร่างกายเขา เกรงว่าจะมากกว่าพวกเรา ถ้าหากเขาจัดการกับคนอื่น ก็คงจะพิเศษอย่างมาก เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาต้องพบกับเย่เหยียน เป็นการมีอยู่ที่ชั่วร้ายและน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าเขา" ฉางหยากล่าวด้วยเสียงแหบพร่า ในดวงตาปรากฏความเสียดาย

แต่ทว่าในเวลานี้ จู่ๆ เสียงของบรรดาผู้คนก็หายไป กระทั่งลมหายใจก็หยุดชะงักลง

แต่เห็นคนว่าคนเบิกตาโพลง จ้องเขม็งมองไปยังใจกลางพื้นที่ที่แหลกสลายนั้น

เห็นเพียงคนที่นอนอยู่บนพื้น จู่ๆ ก็ขยับตัวเล็กน้อย จากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

คาดไม่ถึงว่าเขาจะไม่ตาย!

"เป็นไปไม่ได้....เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!!"

อารมณ์ความรู้สึกของฉางหยาสูญเสียการควบคุม

อย่าว่าแต่หลินหยางไม่ตาย คาดไม่ถึงว่าเขาจะลุกขึ้นยืนได้อีกด้วย?

นี่มันหมายความว่าอะไรกัน?

หรือว่า การโจมตีเพียงหนึ่งครั้งของเทพเซียนแห่งแผ่นดิน ไม่สามารถทำอะไรเขาที่บาดเจ็บสาหัสได้?

เนื้อหนังมังสาของเขา? สรุปว่ามันแข็งแกร่งไปถึงระดับไหนแล้ว?

ทุกคนต่างก็คลุ้มคลั่ง

กระทั่งเย่เหยียนก็ไม่อาจควบคุมได้

เขาจ้องมอง จับจ้องไปที่หลินหยางอยู่ครึ่ง แล้วจึงกล่าวด้วยเสียงแหบพร่าว่า: "เนื้อหนังมังสาของคุณ.....คาดไม่ถึงว่าจะบรรลุแล้วอย่างนั้นเหรอ?"

"ฉันเคยบอกแล้วว่า ไม่นานคุณก็จะได้รู้โชคลิขิตที่ฉันได้รับ และฉันจะต้องบอกคุณเลยว่า เกรงว่าคุณ จะไม่อาจชิงโชคลิขิตไปจากฉันได้"

หลินหยางตบเบาๆ ที่หน้าอก แล้วกล่าวสงบนิ่ง

"หึ!"

สีหน้าของเย่เหยียนเยือกเย็น และเร่งโจมตีอีกครั้ง

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ ดวงตาของหลินหยางก็แดงก่ำ กระโดดขึ้นไปในอากาศ และเริ่มการจู่โจมสังหารไปยังเย่เหยียน!

"ร่างกายของคนธรรมดา ต้องการจะท้าประลองกับเทพเจ้าอย่างนั้นเหรอ?"

ในสายตาของทุกคน เย่เหยียนคือการมีอยู่ที่ไร้เทียมทาน เป็นสัจจเทพของโลก

คนแบบนี้ ถ้าไม่หลีกเลี่ยงอยู่ห่างๆ ก็ต้องก้มหัวยอมเป็นทาส

เหล่านี้ที่อยู่ในที่เกิดเหตุไม่มีทางเลือก ไม่เช่นนั้น ใครจะกล้าเป็นศัตรูกับเทพเซียนแห่งแผ่นดิน?

แต่คนนอกดินแดนคนนี้ กลับอวดดีบ้าระห่ำ กล้าท้าประลองกับเทพเจ้า

อีกทั้ง เขาไม่เพียงแต่รับการโจมตีของเทพเซียนแห่งดินแดนได้เท่านั้น แต่เขายังเริ่มที่จะต่อสู้กลับด้วย?

บ้าเกินไปแล้ว!

บรรดาผู้คนเบิกตาโพลง หัวใจสั่นไหว คล้ายกับว่าในเวลานี้จิตวิญญาณได้ล่องลอยไปในอากาศ และสายตาทั้งหมดต่างก็จับจ้องไปที่หลินหยาง

หลินหยางรวดเร็วอย่างมาก

หมัดนี้ก็นับว่าทรงพลังอย่างมาก

เพียงแต่เทพเซียนแห่งแผ่นดินจะท้าประลองง่ายๆ เช่นนั้นได้อย่างไรกัน?

เขายังไม่ทันได้เข้าใกล้ เย่เหยียนก็เคลื่อนไหวโจมตี

"ไม่เจียมตัว!"

คาดว่าถูกการกระทำนี้ของหลินหยางกระตุ้นความโมโห เย่เหยียนจึงแสดงความไม่พอใจ และขยับปลายนิ้วเบาๆ

พลังแห่งสวรรค์ที่ซัดสาดเข้ามาราวกับคลื่อนลูกใหญ่กระแทกเข้ามาที่เขา

ตึง!

ร่างของหลินหยางปะทะเข้าอย่างแรงกับพลังแห่งสวรรค์ที่ราวกับคลื่นยักษ์ ถึงแม้ว่าเขาจะมุทะลุดุดัน แต่พลังของเย่เหยียนนั้นน่าหวาดกลัวยิ่งกว่า คนจึงถูกปิดกั้นโดยสมบูรณ์

"ไม่ว่าคุณจะได้รับโชคลิขิตอย่างไร แต่เมื่อคุณอยู่ต่อหน้าฉัน สุดท้ายก็คือคนธรรมดา! ฉันจะฆ่าคุณให้ตาย ก็ง่ายดายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก!"

เย่เหยียนกล่าวอย่างเยือกเย็น แล้วคว้าไปในอากาศอีกครั้ง

ฮูๆๆ .....

พลังที่พุ่งทะยานราวกับฝ่ามือขนาดใหญ่ โอบล้อมหลินหยางเอาไว้อย่างแน่นหนา จากนั้นก็สะบัดเขาลงไปกับพื้นอย่างแรง

โครม!

แผ่นดินสั่นสะเทือน

พื้นถูกหลินหยางกระแทกจนแตกอีกครั้ง

แต่นี่ไม่ได้จบสิ้น

พลังที่โอบล้อมหลินหยางนั้นไม่ได้หายไป เขายังคงโอบล้อมหลินหยาง และสะบัดเขาไปในอากาศอีกครั้ง

ครืน!

ทันใดก็บนท้องฟ้าก็มีสายฟ้าที่ดูแข็งแกร่งและมีพลังก็ฟาดลงมาสองสามครั้ง และลงบนตัวของเขาอย่างโหดเหี้ยม

ชั่วพริบตาแสงของสายฟ้าก็แลบไปทั่วทุกสารทิศ ดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

"เป็นไปไม่ได้!"

ทุกคนแข็งทื่อกลายเป็นหิน

แม้แต่เย่เหยียนก็มีสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

"คาดไม่ถึงว่าคุณ.....จะปลอดภัยไม่ได้รับความสูญเสียอย่างนั้นเหรอ? ?"

เขาบ่นพึมพำ คิดแล้วก็ไม่เข้าใจ

เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าพลังทำลายล้างในปัจจุบันของตนเองน่ากลัวเพียงใด สามารถพูดอย่างไม่เกินจริงได้ว่า พลังการโจมตีของเขา สามารถสั่นคลอนดินแดนแห่งความเงียบและความตายได้

แต่ปัจจุบันนี้ .....แค่หลินหยางคนเดียวกลับสังหารไม่ตาย!

เป็นไปไม่ได้!

มันไม่มีเหตุผลแม้แต่น้อย!

ถึงแม้หลินหยางจะได้รับโชคลิขิต ก็ไม่อาจอยู่เหนือตนเองในตอนนี้ได้

เย่เหยียนจ้องเขม็งมองหลินหยาง ชั่วพริบตาก็คาดเดาอะไรไม่ถูก

"เย่เหยียน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่อาจแก้แค้นแทนหลงเทียนจื่อได้หรอก คุณ ไม่อาจสังหารฉันได้!"

หลินหยางยืนขึ้นในอากาศ และจ้องมองเทพเซียนแห่งแผ่นดินที่อยู่ตรงหน้า แล้วกล่าวอย่างนิ่งๆ

"หลินหยาง ไม่ต้องมาวางมาดใหญ่โตตบตาผู้คนตรงนี้หรอก คุณแค่พยายามกดดันการเคลื่อนไหวของฉัน เพียงแค่ต้องการจะสร้างความกดดันให้แก่ฉัน ในความเป็นจริงคุณสูญเสียพลังงานในร่างกายไปอย่างมาก หากโจมตีต่อไป คุณก็จะต้องหมดแรงอย่างแน่นอน"

"ในทางกลับกัน ถึงแม้เนื้อหนังมังสาของคุณจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่อาจทำร้ายฉันได้ ถ้าหากฉันคาดเดาไม่ผิด ผลประโยชน์ที่คุณได้รับจากในสุสานเทพสูงสุด เป็นเพียงแค่ร่างกายอันแข็งแกร่งเท่านั้น วิธีการสังหารไม่มี ฉะนั้นคุณในตอนนี้ ต้องการจะสังหารฉันที่เป็นเทพเซียนแห่งแผ่นดิน ก็คงเป็นแค่จินตนาการ"

"ด้วยเหตุนี้จะเห็นได้ว่า คุณในสายตาของฉัน เป็นเพียงแค่เป้าหมัดเท่านั้น ถึงแม้จะแข็งแกร่ง แต่ไม่อาจตอบโต้ได้!"

"นี่คน ยังมีประโยชน์อีเหรอ?"

เย่เหยียนกล่าวอย่างนิ่งๆ

"เป้าหมัด?"

ทันใดดวงตาทั้งคู่ก็เปลี่ยนเป็นน่าสะพรึงกลัวขึ้นมา

"นี่คุณมีความมั่นใจเหรอ?"

เย่เหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่ก็เห็นหลินหยางยกมือขึ้น เข็มมังกรหงเหมิงที่อยู่บนตัวก็ลอยออกมา เข็มแต่ละเล่มเข้าสู่ในข้อต่อแต่ละข้อบนร่างกายของเขา

"เช่นนี้ เย่เหยียน! คุณต้องการจะลองวิธีการของฉันไหมล่ะ?"

หลินหยางกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า