สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2823

เพียงคำพูดของหลินหยางจบลง ทำให้เย่เหยียนรับรู้ได้ถึงความกดดันเล็กน้อย

เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานหลายปีแล้ว

เขาไม่รู้แน่ชัดว่าหลินหยางได้รับโชคลิขิตอะไรในสุสานเทพสูงสุด แต่เนื้อหนังมังสาอันแข็งแกร่งที่ครอบครองอยู่ในปัจจุบัน ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย

บางที คนคนนี้อาจจะมีวิธีการสังหารอะไรก็ได้

เย่เหยียนแอบเผื่อใจเอาไว้บ้าง

แต่หลินหลินหยางยกมือขึ้น และเกิดพายุหมุนสีทองก็พุ่งออกมาจากข้อต่อทั่วร่างกายของเขา แล้วไหลเข้ารวมที่ฝ่ามือของเขาอย่างรวดเร็ว

ชั่วพริบตา ฝ่ามือข้างหนึ่งของเขาก็กลายเป็นสีเหลืองทอง

"พลังแบบนี้.....ดูคุ้นเคยมาก?"

รูม่านตาของเย่เหยียนขยายเล็กน้อย

เขาเป็นคนที่ระมัดระวังตัวรอบคอบเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะทะลวงไปสู่ดินแดนเทพเซียนแห่งแผ่นดินแล้ว แต่ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นดั่งที่ฉางหยากล่าว รากฐานของเขาไม่มั่นคง พลังแห่งสวรรค์ที่สะอาดบริสุทธิ์ภายในร่างกายยังไม่สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ สถานะภาพก็ไม่ดีเท่าไรนัก

เย่เหยียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และกำลังคิดที่จะถอย

"ทุกคน พวกคุณถอยออกจากที่นี่กันไปก่อน!"

ในเวลานี้ หลินหยางที่อยู่บนท้องฟ้าได้เอ่ยปากอย่างนิ่งๆ และตะโกนไปยังฉางหยาและคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านล่าง

ฉางหยาและทุกคนนิ่งอึ้งไป และมองไปที่หลินหยางตามๆ กัน

"คุณหลิน.....ต้องการจะปกป้องให้พวกเราออกไปอย่างนั้นเหรอ?" ฉางหยากล่าวถามด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

"การโจมตีนี้ของฉัน จะต้องทำลายทั้งภูเขาและแม่น้ำ ฟ้าดินจะพังทลายลงมา หากพวกคุณอยู่ที่นี่ มีแต่จะเสียชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์ ได้โปรดออกจากที่นี่ไปเดี๋ยวนี้ มีฉันอยู่ เย่เหยียนทำร้ายพวกคุณไม่ได้หรอก!" หลินหยางกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม

เพียงบรรดาผู้คนได้ฟัง ก็รู้สึกสะเทือนใจ

และมีคนที่อดไม่ได้ที่จะเช็ดน้ำตา

"ก่อนหน้านี้พวกเราปฏิบัติกับคุณหลินเช่นนั้น แต่คุณหลินกลับตอบแทนความแค้นด้วยความเมตตา ช่วยเหลือพวกเราให้ออกไป บุญคุณเช่นนี้ น้ำใจเช่นนี้ พวกเราจะไม่รู้สึกอับอายได้อย่างไร?"

"คุณหลิน มีบุญคุณใหญ่หลวง ฉันจะไม่มีวันลืม! คุณได้โปรดยืนหยัดอีกสักครู่ พอพวกเราออกไปแล้ว พวกเราจะไปพาทหารมาช่วยเหลือคุณอย่างรวดเร็ว!"

คุณหลิน พวกเราจะเดินทางกันไปก่อน ได้โปรดยืนหยัดเอาไว้นะครับ!"

ทุกคนกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ และออกไปตามๆ กัน

พวกเขารู้ว่าหากตนเองอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย ตอนนี้สิ่งที่ควรทำมากที่สุด ก็คือรีบไปหาทหารมาช่วย

ไม่ต้องพูดถึงช่วยหลินหยาง อย่างน้อยก็ไม่สามารถปลีกตัวออกจากเย่เหยียนได้

ต้องเข้าใจว่า ในมือของเขายังมีแหวนเทพสูงสุดอยู่!

บรรดาผู้คนออกไปทั้งหมด

แต่สายตาของเย่เหยียนเคร่งขรึมเล็กน้อย

"ช่างเป็นคนมีน้ำใจจริงๆ คุณเอาฉันมาบังหน้าเพื่อทำเป็นคนมีน้ำใจ ตระกูลเหล่านี้จึงซาบซึ้งในบุญคุณ คุณทำเช่นนี้ คือต้องการจะรวมพวกเขามาจัดการฉันอย่างนั้นเหรอ?" เย่เหยียนกล่าวอย่างนิ่งๆ

"ดูเหมือนว่าทหารที่มาช่วยจะมาถึงแล้ว!"

"ดีมากเลย! ทหารมาช่วยแล้ว!"

ทุกคนดีใจเป็นอย่างมาก

หลินหยางกับเย่เหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกัน

คนที่มา คือบรรดาผู้แข็งแกร่งของหอเหลยเจ๋อเทียน!

ความรู้สึกที่ว่าเหลยหู่และคนอื่นๆ หายไป ก็คือไปนำทหารมาช่วย!

"ดูเหมือนว่าวันนี้คุณจะฆ่าฉันไม่ได้แล้วล่ะ กลับกัน คุณจะต้องติดกับดักเสียเอง!'

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย มองเมฆอันหนาทึบที่อยู่ไกลๆ สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงพลังศักดิ์สิทธิ์สูงสุดที่แผ่ออกมาจากเมฆหนาทึบ

เกรงว่า....ผู้แข็งแกร่งสูงสุดของหอเหลยเจ๋อเทียนก็คงจะอยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน!

ถึงอย่างไรก็คือการจัดการกับเย่เหยียน และเพื่อแย่งชิงแหวนเทพสูงสุด หอเหลยเจ๋อเทียนจะไม่สนใจได้อย่างไรกัน?

ต้องเข้าใจว่า การเดินทางเพื่อมายังสุสานเทพสูงสุดในครั้งนี้ ผู้นำของหอเหลยเจ๋อเทียนต้องเสียเวลาไปหลายสิบปีเพื่อให้หลินหยางกลั่นยาฉลองรัตติกาล

มีผู้นำของหอเหลยเจ๋อเทียนออกหน้า หลินหยางก็ไม่กลัวเย่เหยียนโดยสิ้นเชิง!

วันนี้ เป็นจังหวะโอกาสที่ดีที่สุดในการสังหารเย่เหยียน!

ดวงตาทั้งคู่ของหลินหยางจ้องเขม็ง ในรูม่านตาปรากฏเจตนาสังหารอันไม่มีที่สิ้นสุด