สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2828

คนตระกูลอวี่สีหน้าลำบากใจ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกันดี

เซียนเก้าชีวิตไม่ใช่คนธรรมดา

ถึงแม้เธอจะไม่ได้เป็นตระกูลมีอำนาจอะไร แต่ความสามารถของเธอ ทำให้ตระกูลมีอำนาจเหล่านั้นต่างให้เกียรติ

ตระกูลอวี่เล็กๆตระกูลหนึ่ง จะเป็นอริกับเซียนเก้าชีวิตได้ยังไง?

ไม่ต้องพูดถึงตัวเธอ ต่อให้เป็นลูกศิษย์ลูกหาของเธอ ก็เพียงพอจะเหยียบตระกูลอวี่ให้จมดินแล้ว

“คุณเจี่ยนเซิงพูดถูก ไม่ว่ายังไง มือเทพเจี่ยนเทาก็เป็นตัวแทนของตระกูลอวี่ออกไปสู้รบ เขาตายอยู่ที่สนามการแข่งขัน พวกเรายากที่จะหลีกเลี่ยงความผิด ถ้าคุณต้องการคำอธิบายจากตระกูลอวี่ ตระกูลอวี่ของพวกเราไม่บ่ายเบี่ยงแน่นอน”อวี่เจิ้นเทียนกำหมัดคารวะพูดขึ้น

เวลาแบบนี้ เขาทำได้เพียงก้มหน้า

“ดูอย่างนี้แล้วคุณฉลาดมากเลยนะ!”

เซียนเก้าชีวิตพยักหน้าพูดว่า“แบบนี้ เรื่องราวก็แก้ไขได้ง่ายแล้ว”

“แต่ไม่ทราบว่าเซียนเก้าชีวิตต้องการให้ตระกูลอวี่อธิบายชี้แจงแบบไหนเหรอครับ?”อวี่เจิ้นเทียนถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

“สบายใจได้ อวี่เจิ้นเทียน ฉันไม่ทำคุณลำบากใจหรอก เอางี้ คุณเลือกชายหญิงตระกูลอวี่ออกมาสามร้อยคนเพื่อมอบให้ฉัน แล้วก็เอาลูกสาวของคุณ อวี่อ้ายหร่านมอบให้ฉัน แล้วฉันจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้ คุณว่ายังไง?”เซียนเก้าชีวิตพูดอย่างราบเรียบ

เมื่อได้ยินคำนี้ อวี่เจิ้นเทียนหน้าซีดเผือดทันที

เขาเข้าใจทันที

เซียนเก้าชีวิตมาถามหาความยุติธรรมที่ไหน?

ชัดเจนว่าเธอมาเพื่อต้องการคน

เซียนเก้าชีวิตฝึกฝนวิชาต้องห้าม จึงชอบใช้คนมาฝึกฝนด้วย

ถึงแม้ตระกูลอวี่จะเป็นตระกูลเล็กๆ แต่ทุกคนก็ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ หากใช้สำหรับการฝึกฝนหรือปรุงยา แน่นอนว่าจะเป็นยาที่ดีเลยทีเดียว

ถ้าเอาคนให้สามร้อยคนจริงๆ เกรงว่าทั้งสามร้อยคนนี้ไม่มีชีวิตรอดกลับมาได้หรอก

ถึงแม้อวี่เจิ้นเทียนจะบัดซบ แต่จะทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง?

“เซียนเก้าชีวิต คือ….”อวี่เจิ้นเทียนสีหน้าลำบากใจ

“ยังไง? ไม่ยอม? อวี่เจิ้นเทียน! ฉันเห็นแก่เจี่ยนเทาที่มีสัมพันธ์กับตระกูลอวี่ของคุณนะ เมื่อเกรงใจแบบนี้ ถ้าไม่เอาคนให้ ฉันจะทำลายตระกูลอวี่! คุณจะสละสามร้อยชีวิต หรือจะให้ตระกูลอวี่ราบเป็นหน้ากอง คุณเลือกเองเลย!”เซียนเก้าชีวิตพูดด้วยความไม่พอใจ

อวี่เจิ้นเทียนเบิกตาโพลงกว้าง อ้ำๆอึ้งๆ

เขายืนสั่นเทาอยู่กับที่ พูดไม่ออกชั่วขณะ

“ผู้นำตระกูล อย่าไปยอม สู้กับเธอก็จบ!”

วัยรุ่นตระกูลอวี่ที่มีความฮึกเหิมพูดด้วยความไม่พอใจ

“ไม่ได้! นายท่าน พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียนเก้าชีวิต นอกจากจะเอาคนให้เขา พวกเราไม่มีวิธีอื่นแล้ว ไม่อย่างนั้นตระกูลอวี่พินาศแน่!”

คนวัยกลางคนที่มีความสุขุมเดินขึ้นหน้ามาเกลี้ยกล่อม

ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมถอย

อวี่เจิ้นเทียนทุกข์ใจเป็นอย่างมาก

เอาคนให้เหรอ?

เขาทำไม่ได้

ถ้าเอาให้จริงๆ ตระกูลอวี่ก็กระจัดกระจายแล้ว

ไม่ให้? บนโลกนี้จะมีตระกูลอวี่อยู่ที่ไหนล่ะ?

ทำยังไงดี? ?

อวี่เจิ้นเทียนทุกข์ใจมาก

“พ่อคะ! อย่าเสียใจเลย เอาคนให้เถอะค่ะ!”

เวลานี้จู่ๆอ้ายหร่านก็เดินมาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“เด็กน้อย?”

อวี่เจิ้นเทียนเงยหน้าขึ้น มองเธอด้วยความตะลึง

“สูญเสียสามร้อยคนเพื่อปกป้องตระกูลอวี่ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ถึงแม้มันจะโหดร้าย แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีทางเลือก!”

อ้ายหร่านพูดอย่างราบเรียบว่า”พ่อไม่จำเป็นต้องละอายใจ หนูว่าคนตระกูลอวี่หลายคนยินดีที่จะเสียสละค่ะ!”

“แต่….”

อวี่เจิ้นเทียนเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง

แต่อ้ายหร่านเดินมาข้างหน้าแล้ว

“เซียนเก้าชีวิต ฉันยินดีจะไปกับคุณ!”

“ฉลาดจริงๆ!”

เซียนเก้าชีวิตมองพินิจพิจารณาอ้ายหร่าน ดวงตาเป็นประกาย พร้อมกับพยักหน้า

“ท่านอาหก! ทำไมท่านถึงออกมา? ให้ผมไปเถอะ!”

“ไม่ เด็กน้อยไปไม่ได้หรอก อาหกอายุอานามขนาดนี้แล้ว มีชีวิตได้อีกไม่นาน ตระกูลอวี่ยังต้องพึ่งพาอาศัยลูกหลานรุ่นหลังอย่างพวกหนู พวกหนูเป็นอนาคตของตระกูลอวี่ พวกหนูจะต้องมีชีวิตต่อไป ตายไม่ได้เด็ดขาด ต้องให้คนแก่ๆอย่างพวกเราไปถูกต้องแล้ว!”

“พูดถูก พวกเราไปกันเถอะ ให้เด็กๆอยู่ พวกเขายังสามารถชุบชีวิตตระกูลอวี่ได้”

หลังจากคำพูดเหล่านี้เปล่งออกมา คนอาวุโสและคนวัยกลางคนต่างเดินออกมาข้างหน้า

พวกเขายอมตายโดยไม่ยี่หระใดๆทั้งสิ้น

เพื่อตระกูลอวี่ พวกเขายินดีจะเสียสละ

ไม่นาน คนสามร้อยคนก็รวมตัวกัน

อวี่เจิ้นเทียนคุกเข่าลงบนพื้น ดวงตาแดงก่ำ

คนเหล่านี้ส่วนตัวเป็นผู้อาวุโสของเขา

ถ้าไม่ใช่เขาที่เป็นผู้นำตระกูลไร้ความสามารถ จะเสียสละพลีชีพชีวิตคนเหล่านี้ได้ยังไง?

“คุณอา ให้ผมไปกับพวกคุณเถอะ”

อวี่เจิ้นเทียนพูดด้วยความเศร้าโศก

“เจิ้นเทียน คุณเป็นผู้นำตระกูล จะไปตายกับพวกเราได้ยังไง? ถ้าคุณตาย ตระกูลอวี่จะต้องวุ่นวาย คุณต้องอยู่ต่อ!”อาหกพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ใช่ เจิ้นเทียน คุณไปไม่ได้ ตระกูลอวี่มีพวกเราคนแก่ๆหรือไม่นั้น ไม่สำคัญแล้ว แต่คุณจะต้องดูแลตระกูลอวี่ต่อไป!”

“เจิ้นเทียน อย่าโทษตัวเอง อย่าเสียใจ เรื่องนี้ไม่ใช่ความรับผิดชอบของคุณทั้งหมด”

ทุกคนพูดปลอบประโลม

อวี่เจิ้นเทียนอดทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมา โขกศีรษะคำนับลง

อาหกมองไปทางเซียนเก้าชีวิต ทำความเคารพพูดว่า“เซียนเก้าชีวิต พวกเราเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว พวกเราจะตามคุณไป ขอให้พวกคุณเข้าใจและปล่อยตระกูลอวี่ไปด้วย”

“อ้อ?”เซียนเก้าชีวิตกวาดสายตามองคนที่อยู่ด้านล่าง แต่กลับส่ายหน้าพูดว่า“พวกคุณเล่นตลกกับฉันเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คนตระกูลอวี่ต่างสีหน้าเปลี่ยน

“เซียนเก้าชีวิตพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”อาหกถามด้วยความร้อนใจ

เซียนเก้าชีวิตไม่ได้พูดอะไร แต่เจี่ยนเซิงที่อยู่ด้านข้างพูดว่า”ตระกูลอวี่ของพวกคุณเห็นอาจารย์ผมเป็นอะไร จะเอาคนแก่สภาพอ่อนแอร่างกายปวกเปียกมาให้อาจารย์ผมเหรอ? ตลกสิ้นดี! ฟังนะ พวกเราต้องการชายหญิงวัยรุ่นสามร้อยคน ไม่ใช่คนแก่สามร้อยคน! อายุต้องไม่เกิน50ปี อายุเกินมาปีหนึ่งก็ไม่ได้! !”

ได้ยินคำนี้ คนตระกูลอวี่ตกตะลึงมาก