สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2827

“ยินดีต้อนรับนักปราชญ์!”

พื้นที่ราบเทียนเสินถูกเผา คนตำหนักเทียนเสินเห็นคนลอยมาแต่ไกล จึงคุกเข่าลงตะโกนขึ้นเสียงดัง

เย่เหยียนไม่สนใจ เขาลอยเข้าไปในตำหนักเทียนเสิน เมื่อมาถึงบนตำหนักจึงไปนั่งบนบัลลังก์สีทองที่ตระหง่านอยู่บนสุด

เขากระแอมไอ สีหน้าซีดเผือด หลังจากกลืนน้ำลายลงคอแล้ว จึงหยิบเข็มเงินออกมาฝังบนร่างกาย

“ท่านนักปราชญ์ ท่านสบายดีใช่ไหม?”

เงาร่างทั้งสี่มาปรากฏตัวอย่างเงียบเชียบบนตำหนัก พวกเขาพากันทยอยคุกเข่าลง ถามขึ้นด้วยความเคารพ

ทั้งหมดนี่คือสี่ราชาแห่งตำหนักเทียนเสิน

ตั่วมิ่ง พั่นกวาน หยิ่นเสว่ จุยหุน!

“สะเพร่าแล้ว!”

เย่เหยียนถอนหายใจออกมาช้าๆ พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า“ตอนแรกนึกว่าคนกระจอกนอกดินแดนธรรมดาๆคนหนึ่ง เลยไม่ได้คิดรอบคอบ ไม่เคยคิดเลยว่าจะเก่งขนาดนี้ ภายใต้สถานการณ์อับจนขนาดนี้แต่ยังไม่ตาย กลับกันเขายังมีพลังมหาศาลอีกมีจังหวะโชคลิขิตที่ดี ถ้าฉันไม่ทะลวงเข้าไปในเทพเซียนแห่งแผ่นดินได้ทันท่วงที เกรงว่าตายในมือเฮ่าเทียนนานแล้ว!”

หลินหยางฆ่าเย่เหยียนไม่ตาย

เฮ่าเทียนอยากฆ่าเย่เหยียน ก็ถือเป็นเรื่องง่ายมาก

แต่ถ้าสองคนร่วมมือกัน ก็ทำให้เย่เหยียนปวดหัวได้

แต่เขาไม่เป็นกังวลใจ

รอหลังจากเทพเซียนแห่งแผ่นดินมั่นคงแล้ว จากนั้นค่อยจัดการแหวนเทพสูงสุดในมือ ส่วนหลินหยางเฮ่าเทียนกระจอกๆก็ไม่ต้องพูดถึง

“ปกป้องฉัน”

เย่เหยียนพูดอย่างราบเรียบ จากนั้นรวบรวมสมาธิเพ่งเข้าไปในแหวนเทพสูงสุด

ชั่วพริบตาเดียว

ฮู!

แหวนเทพสูงสุดเปิดออก

แสงสีทองพุ่งออกมาจากอัญมณีสีทองบนแหวน ราวกับการฉายภาพโฮโลแกรม และด้านบนแหวนมีตัวอักษรสีทองโผล่ขึ้นมา

เย่เหยียนร้อนใจ จ้องมองแต่ละคำพูดอย่างละเอียด

“มหัศจรรย์!”

“ยอดเยี่ยม!”

“นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาคิดออกมาจริงๆนะเหรอ?”

การถ่ายทอดพลังบนแหวนเทพสูงสุด ทำให้เย่เหยียนอดตื่นตะลึงไม่ได้ เขาได้ประโยชน์ไม่น้อยเลยทีเดียว

เขาอยู่ดินแดนแห่งความเงียบและความตายมาตั้งหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวิธีการที่แปลกใหม่มหัศจรรย์แบบนี้

ทุกตัวอักษรล้ำค่าจนไม่สามารถประเมินค่าได้!

“ดูอย่างนี้แล้วตอนเจ้าของสุสานเทพสูงสุดมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยก็เป็นเทพเซียนแห่งแผ่นดินคนหนึ่ง จนกระทั่ง…แข็งแกร่ง!”

เย่เหยียนพูดพึมพำ แล้วจ้องมองอย่างต่อเนื่อง

แต่จู่ๆเวลานี้ เขาก็ขมวดคิ้วเป็นปม

สิ่งที่เห็นคือตัวอักษรที่อยู่ด้านล่างกลายเป็นเลือนลาง มองไปเรื่อยๆมันก็ขมุกขมัว มองไม่ชัดเลย

“อะไรกัน?”

เย่เหยียนสีหน้าตึงเครียด รีบตรวจสอบทันที

หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง สีหน้าเขายิ่งตึงเครียด

“แหวนเทพสูงสุด….เสียหายเหรอ?”

“ไม่สิ! กลไกด้านในแหวนเทพสูงสุดปกติดีหมดทุกอย่าง ไม่ได้มีความเสียหายเลย!”

“แต่ทำไมการถ่ายทอด….ถึงเกิดข้อบกพร่อง?”

เย่เหยียนขมวดคิ้วเป็นปม ก้มหน้าคิดพิจารณา

แต่แล้วเวลานี้ มีประโยคหนึ่งแล่นออกมาจากสมองเขา

“ผมได้รับโชคลิขิตอะไร คุณจะรู้เอง!”

นี่คือคำพูดของหลินหยาง!

เย่เหยียนเข้าใจได้ทันที

เขามองไปที่แหวนอีกครั้ง สายตาค่อยๆเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย…เฉยชา

“ที่แท้แหวนเทพสูงสุดไม่ได้เป็นเพียงหนึ่ง! ยังมีอีกสิ่งหนึ่งคู่กับมัน”

“มีแต่ต้องเอาของชิ้นนั้นกับแหวนเทพสูงสุดมาให้ได้ ถึงจะสืบทอดทุกอย่างของเจ้าของสุสานเทพสูงสุดได้!”

“หลินหยางพูดคำนั้นออกมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาได้สิ่งมหัศจรรย์ที่เข้าคู่กับแหวนเทพสูงสุดไป!”

“หลินหยาง….”

เย่เหยียนกำแหวนไว้แน่น เงยหน้าพูดอย่างอึมครึมว่า”รีบให้เจ็ดอสูรกับเจ้าหน้าที่สามร้อยคนติดตามที่อยู่ของหลินหยางอย่างใกล้ชิด ! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ให้จัดหลินหยางอยู่ในบัญชีดำที่สูงที่สุดของตำหนักเทียนเสิน!”

สี่ราชาแห่งสวรรค์เงยหน้าขึ้น มองเย่เหยียนด้วยความตื่นตะลึง

บัญชีดำสูงสุดเหรอ?

นี่คือสิ่งที่เย่เหยียนตั้งขึ้น ไม่เคยมีใครได้เข้าไปอยู่ในบัญชีรายชื่อนี้เลย….

ท่านนักปราชญ์….โกรธจริงๆใช่ไหม?

คนของสำนักเฉียนคุนเทียนตี้ส่งหลินหยางออกไปห่างถึงหนึ่งร้อยไมล์ เมื่อมั่นใจว่าบริเวณโดยรอบไม่มีคนแล้วถึงได้พากันกลับ

หลินหยางเองก็ไม่กล้าลังเลใจ เขาจึงรีบมุ่งหน้าไปทางตระกูลอวี่

ทุกคนสีหน้าเปลี่ยน

คนสูงศักดิ์ของตระกูลอวี่เข้ามาด้านในบ้าน

สิ่งที่เห็นคือก้อนเมฆกดทับลงมาทางนี้ จากนั้นเมฆก็สลาย เงาร่างจำนวนมากก็ลงมาบนกระเบื้องหลังคาบ้านตระกูลอวี่

คนเหล่านี้คลุมด้วยชุดคลุมสีเขียว ข้างเอวมีเข็มเงินกลิ่นอายน่ากลัวมาก

คนที่เป็นผู้นำ เป็นหญิงวัยกลางคนถือแส้หางม้าอยู่ในมือ

“เซียนเก้าชีวิต? ?”

ผู้นำสำนักชิงเซวียนพลั้งปากพูดออกมา

“อะไรนะ? คน…คนคนนี้คือเซียนเก้าชีวิตเหรอ?”

“พระเจ้า เขา…เขามาได้ยังไง?”

คนตระกูลอวี่สีหน้าเปลี่ยน

อวี่เจิ้นเทียนสีหน้าซีดเผือด ดวงตาเบิกโพลงกว้าง

ชัดเจน เขาเดาจุดมุ่งหมายการมาของเซียนเก้าชีวิตได้แล้ว

แต่เขาไม่กล้ารีรอ รีบพาคนตระกูลอวี่กลุ่มหนึ่งเดินไปข้างหน้าทันที

“อวี่เจิ้นเทียนน้อมเคารพเซียนเก้าชีวิต!”

“น้อมเคารพเซียนเก้าชีวิต!”

คนตระกูลอวี่ทยอยพูดขึ้น

เซียนเก้าชีวิตกวาดสายตามองคนที่อยู่ด้านล่างด้วยสายตาเรียบเฉย น้ำเสียงเย็นชา

“เจี่ยนเทาลูกศิษย์ของฉันล่ะ?”

“เจี่ยน….เจี่ยนเทา?”

“กราบเรียนเซียนเก้าชีวิต มือเทพเจี่ยนเทา…เขาตายในการแข่งขันแล้ว!”

อวี่เจิ้นเทียนฝืนพูดขึ้นมา

“อวี่เจิ้นเทียน !น้องชายของผมเป็นตัวแทนตระกูลอวี่เข้าร่วมการแข่งขัน ผลสรุปกลับตายในการแข่งขัน?คุณปฏิบัติกับน้องชายของผมแบบนี้เหรอ?”

ผู้ชายรูปร่างผอมคนหนึ่งเดินมาข้างหน้า กัดฟันกรอดพูดขึ้น

“คุณคือคุณเจี่ยนเซิง? คุณเจี่ยนเซิง คุณเข้าใจผิดแล้ว การตายของมือเทพเจี่ยนเทา ไม่ใช่ความผิดของพวกเรา แต่เป็นเขาที่เสียการควบคุม พยายามเพิ่มพลังทำให้ร่างกายระเบิดตาย ตอนอยู่ในเหตุการณ์ผมพูดแล้ว แต่ก็ไร้ประโยชน์”อวี่เจิ้นเทียนพูดอย่างจนปัญญา

“บัดซบ! พูดแบบนี้ จะบอกว่าน้องชายของผมรนหาที่ตายเองใช่ไหม?”เจี่ยนเซิงพูดด้วยความโมโห

“คุณเจี่ยนเซิง ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…”

“ผมไม่สน! อวี่เจิ้นเทียน! วันนี้ไม่ว่ายังไง คุณจะต้องให้คำอธิบายกับผมและท่านอาจารย์! ไม่อย่างนั้นตระกูลอวี่ของคุณ ไม่สงบแน่!”เจี่ยนเซิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา