สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2855

บริเวณโดยรอบเงียบสงบลง

ร่างกายของปีศาจก็แข็งทื่อไร้การเคลื่อนไหว

ผู้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบก็ตื่นตระหนกหลบหนีกันตั้งนานแล้ว

ฉู่ชิวกับจางฉีหยุดลงมองไปทางปีศาจตัวใหญ่

สิ่งที่เห็นคือร่างกายของปีศาจค่อยๆปริออกทีละชุ่น

สุดท้าย

ปัง!

ปีศาจเกิดการระเบิด

ระเบิดจนตลบเป็นฝุ่นอบอวล

หลังจากม่านหมอกอสูรผ่านไป ศพของปีศาจก็นอนเลือดอาบอยู่บนพื้น

ผู้คุมเขตต้องห้ามแต่ละคนคือเนื้อหนังมังสาปริ หลินหยางพยายามโจมตีปีศาจตัวใหญ่ให้แหลกลาญ และทำลายเส้นลมปราณของพวกเขาไปด้วย

พวกเขาไม่สามารถทำให้ร่างกายกลับมาสู่สภาพเดิมได้ เส้นลมปราณถูกทำลาย สูญสิ้นพลังในการต่อสู้ ทำได้เพียงนอนชักกระตุกอยู่บนพื้น

“พวกนี้บ้าคลั่งเกินไปแล้ว!”

ฉู่ชิวเช็ดเลือดที่มุมปาก เก็บดาบอ่อนแล้วเดินมา

“สุดท้ายยังไงพวกเขาก็เป็นปีศาจ จะไม่บ้าได้ยังไง?”

หลินหยางสาวเท้าเดินเข้าไปทางหนึ่งในปีศาจ มองเขาจากด้านบนลงมา

ปีศาจนั่นแววตาเฉียบขาด จู่ๆก็เอามือจับที่ข้อเท้าหลินหยาง พร้อมกับจะจุดชี่อสูรระเบิดตัวเอง

หลินหยางรีบโบกสะบัดมือ

ฟิ้ว! ฟิ้ว!

เข็มเงินจำนวนหนึ่งแทงเข้าไปในร่างกายปีศาจนั่น

การเคลื่อนไหวของเขาหยุดลงทันที

ปีศาจตัวอื่นจะเลียนแบบแต่ถูกหลินหยางใช้เข็มเงินสะกัดการเคลื่อนไหวไว้

“เอาตัวไปก่อน! เรื่องนี้เสร็จสิ้นค่อยไต่สวน”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“รับทราบ!”

จางฉีพาคนออกไป โดยการมัดปีศาจเหล่านี้ไว้

“คุณหลิน ปีศาจคนก่อนหน้านี้หนีไปแล้ว! !”

เวลานี้ มีคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาตะโกนบอกหลินหยาง

หลังจากผู้คุ้มเขตต้องห้ามที่นั่งอยู่บริเวณศีรษะถูกหลินหยางดึงออกมา หลินหยางก็ถูกปีศาจบริเวณคอดึงมาระเบิดตัวเอง ต่อมาเลยไม่ได้สนใจปีศาจนั่น มาตามจับกุมปีศาจใหญ่นี้ แน่นอนว่าปีศาจนั่นเลยถือโอกาสหนี

“ทุเรศ พวกเราไปตามมันกลับมา!”

ฉู่ชิวตะโกนขึ้น

“ปล่อยเขาไปเถอะ”หลินหยางส่ายหน้าพูดขึ้น

“คุณหลิน….”

“ตอนนี้เมืองเจียงเฉินวุ่นวาย ผมว่าเหมือนไม่ใช่แค่ลัทธิปีศาจสวรรค์มาก่อความวุ่นวายที่นี่ พวกเรารีบจัดการที่นี่ให้เรียบร้อยค่อยว่ากัน!”

“รับทราบ!”

ทุกคนพยักหน้า

หลินหยางกระโดดขึ้นทันทีและรีบไปยังสถานที่ที่การต่อสู้ดุเดือดที่สุด

ส่วนพวกฉู่ชิวกระจายตัวออกไปจัดการกำจัดผู้บุกรุกในทุกส่วนของเจียงเฉิน

และบนตึกสูงไกลๆ มีชายหญิงกลุ่มหนึ่งสีหน้าเคร่งขรึมอยู่

ถึงแม้พวกเขาจะไม่เห็นการต่อสู้ด้านในศูนย์การค้าอย่างชัดเจน แต่ก็เห็นภาพปีศาจตัวใหญ่หนีภัย และยังเห็นภาพที่ฉู่ชิวขวางและหลินหยางจะสังหารเขา

“จะเป็นไปได้ยังไง…ปีศาจนั่น…เป็นผู้คุ้มกันเขตต้องห้ามทั้งแปดกลายเป็นเงาร่างปีศาจขนาดใหญ่? ทำไม….ทำไมถึงได้ถูกโจมตีจนกลายเป็นจนตรอกขนาดนี้?”

เซียวหนานจือสีหน้าซีดเผือด กัดฟันกรอดพูดขึ้น

“ผู้คุ้มกันเขตต้องห้ามเหล่านี้ ชื่อเสียงไม่ได้เป็นอย่างที่ลือ? ทำไมเผชิญหน้ากับหมอเทวดาหลินแล้วถึงสาหัสแบบนี้?”ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม

“เกรงว่าไม่ใช่เพราะฝีมือผู้คุ้มกันเขตต้องห้ามหรอก แต่แค่หมอเทวดาหลินเก่งมากต่างหาก!”

ด้านหลังมีคนเดินมาคนหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“อีกอย่างฉันว่าคนเหล่านั้นที่อยู่ด้านข้างหมอเทวดาหลิน ก็เป็นยอดฝีมือที่ไม่ธรรมดา! พลังแบบนี้ อยู่ในดินแดนมังกร เกรงว่าไร้เทียมทานมากนะ!”

ทุกคนพากันพูดไม่ออก

โจวเซวียนหลงสายตาเย็นชา กัดฟันกรอด

แต่การโจมตีแบบนี้ของฝ่ายตรงข้าม เขาหมดปัญญาจริงๆ

และด้านหลังกองกำลังปีศาจ มีปีศาจอายุมากจำนวนหนึ่งยืนมองอยู่

หนึ่งในนั้นเป็นชายสวมเสื้อคลุมสีแดงเลือดหมูผมสั้นขาวโพลนเดินมาข้างหน้า

ฝ่ายชายสีหน้าอึมครึม ท่าทางเย็นชา แววตาสีแดงโลหิตเต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย

“โจมตีช้าเกินไป!”

ฝ่ายชายพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ก่อนฟ้ามืด จะต้องทำลายการป้องกันนี้ เพื่อเข้าไปในเมืองเจียงเฉิน! ฟังนะ หลังจากเข้าไปในเมืองเจียงเฉิน ใช้เลือดล้างทำความสะอาดซะ อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!”

“รับทราบ!”

“นายท่าน จะใช้เลือดล้างเมืองเจียงเฉินจริงๆเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าแตกหักกันกับรัฐบาลดินแดนมังกรเหรอ? พวกเราจะเปิดศึกกับรัฐบาลดินแดนมังกรเหรอ?”

ปีศาจคนหนึ่งเดินมาด้วยความเป็นกังวลใจ และพูดขึ้นอย่างระมัดระวัง

แต่หลังจากที่เขาพูดคำนี้จบ ชายผมขาวคนนั้นก็เหลือบมองเขาด้วยสายตาเย็นชา พูดว่า“ฟังนะ ลัทธิปีศาจสวรรค์ของพวกเราเปิดศึกกับรัฐบาลดินแดนมังกรตั้งนานแล้ว! รัฐบาลดินแดนมังกรจะต้องถอนรากถอนโคนพวกเราแน่นอน แล้วทำไมจะต้องใส่ใจอะไรเยอะแยะ? ?”

“แต่…พวกเราจะใช่คู่ต่อสู้รัฐบาลดินแดนมังกรที่ไหน?”คนคนนั้นเสียงสั่นถามขึ้น

“ฮ่าๆๆๆๆ พวกเราเป็นปีศาจ พวกเขาเป็นคน ปีศาจจะสู้คนไม่ได้เหรอ? อีกอย่าง คุณไม่รู้เหรอว่าทำไมพวกเราถึงต้องโจมตีฆ่าคนเมืองเจียงเฉิน? เมืองเจียงเฉินสำหรับพวกเรา เป็นขุมทรัพย์ของพวกเรา พวกเราลัทธิปีศาจสวรรค์ต้องกินเลือด ยิ่งฆ่าคนเยอะ พวกเราจะยิ่งเก่ง เข้าใจไหม?”

ชายผมขาวหรี่ตาพูดขึ้น

ปีศาจคนนั้นได้ยิน หายใจติดขัดเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้

เขารีบยกข้อมือของตัวเองขึ้น

ลายปีศาจสีแดงน่ากลัวมาก ลายนี้ใช้วัตถุดิบพิเศษวาดมา มันสามารถทำลายผิวหนัง และรวมถึงระบบประสาทของเขาด้วย

เขารู้ นี่คือวิธีการบูชายัญ

ยิ่งฆ่าคนเยอะ ยิ่งกินเลือดเยอะ พลังยิ่งแข็งแกร่ง

แต่พลังอันแข็งแกร่งนี้ ไม่ได้ติดอยู่บนร่างกายของตัวเอง ไม่ได้เป็นพลังของตัวเอง

ใบหน้าของปีศาจคนนี้เผยความกลัวและลังเล

เขารู้ว่านี่หมายความว่ายังไง

“ยังไง?คุณกลัวเหรอ? ไม่ได้เรื่องจริงๆ!”