สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2879

"คุณ...คุณ..."

ใบหน้าของเหลยฟู่แดงก่ำพร้อมกับชี้หน้าหลินหยางด้วยอาการตัวสั่น

เชวียชิวเองก็ขมวดคิ้วอย่างตึงเครียด

คำพูดนี้ของหลินหยางฟังดูแล้วก็มีเหตุผล

เพียงแต่...ไม่น่าฟังอย่างมาก

ถือเป็นการด่าผู้คนบนเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์อย่างซึ่งๆ หน้า

เหมือนว่าผู้คนบนเกาะแห่งนี้ล้วนเป็นคนชั่วที่คิดคดทรยศต่ออาณาจักรมังกรทั้งหมด

ผู้นำเกาะเงียบกริบ

เวลาผ่านไปเขาจึงค่อยๆ เอ่ยปาก

"ดูเหมือนว่าที่ผู้บัญชาการหลินเป็นถึงผู้บัญชาการที่สี่ได้ ไม่ใช่เป็นเรื่องบังเอิญเลยจริงๆ น่าชื่นชมๆ!"

"ชมกันเกินไปแล้ว ผมขอตัวลา!"

หลินหยางกล่าวพร้อมกับสะบัดแขนและเตรียมตัวจากไป

"ช้าก่อน!"

ผู้นำเกาะรีบร้องตะโกน

เจี่ยกังได้ยินก็รู้สึกดีใจและรู้ว่าคำพูดเมื่อสักครู่ของหลินหยางได้ผล

และเมื่อมองไปที่หลินหยาง กลับเห็นเขาค่อยๆ หันไป "ผู้นำยังมีธุระอะไรอีกเหรอ? หากคิดจะไปส่งคงไม่จำเป็น เรามีเรือที่สามารถออกไปจากที่นี่ได้"

ผู้นำเกาะขมวดคิ้วและกล่าว "หากผู้บัญชาการหลินคิดจะจากไปแบบนี้ งั้นชื่อเสียงของเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ของเขาคงต้องเสียหายแน่นอน! ฉะนั้นผมขอให้ผู้บัญชาการหลินอยู่ต่อ ส่วนเรื่องส่งกองกำลังออกไปช่วยเหลือนั้น เรามานั่งพูดคุยกันดีๆ ตกลงไหม?"

"ผู้นำคิดจะพูดคุยกันยังไงเหรอ?"

หลินหยางครุ่นคิดครู่หนึ่งและถามออกไป

ผู้นำเกาะส่ายหน้า "ผู้บัญชาการหลิน! ไม่ใช่ว่าผมไม่ยอมส่งกองกำลังออกไป แต่ผมไม่อาจฝืนเจตนารมณ์ของทุกคนได้ หากผู้บัญชาการหลินสามารถพูดโน้มน้าวใจคนบนเกาะได้ เช่นนั้นเรื่องส่งกองกำลังไปช่วยจะไปยากอะไร?"

"ทำยังไงให้พวกเขายอมตกลง?"

ผู้นำเกาะเงียบ

เหลยฟู่กลับกล่าวขึ้นมาเสียงดัง "ไม่ต้องกังวล เราไม่คิดจะทำให้คุณลำบากใจเกินไปหรอก! เอางี้ เรามีทรัพย์สมบัติจำนวนหนึ่งที่บรรพบุรุษของเราหลงเหลือไว้ที่เกาะตะวันตก โบราณวัตถุเหล่านี้เป็นเครื่องใช้ที่เกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ของเราใช้เพื่อบูชาบรรพบุรุษ ซึ่งมีจำนวนนับไม่ถ้วน แต่จู่ๆ ก็มีชายแปลกหน้าปรากฏตัวที่เกาะตะวันตกชายแปลกหน้าสติฟั่นเฟือนและมีพลังแข็งแกร่ง ทรัพย์สมบัติโบราณวัตถุบูชายัญของบรรพบุรุษของเราถูกขโมยไปที่เกาะตะวันตกโดยชายแปลกหน้าคนนั้น! พวกเราอยากจะได้มันคืน แต่เราก็สู้ชายแปลกหน้าคนนั้นไม่ได้ ถ้าผู้บัญชาการหลินช่วยได้ พวกเราทุกคนบนเกาะต้องยอมรับในตัวผู้บัญชาการหลินแน่นอน"

"จริงเหรอ?"

หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย

"เมื่อไม่มีทรัพย์สมบัติโบราณวัตถุเหล่านั้น ลูกหลานของเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ของเราจะไม่สามารถบูชาบรรพบุรุษของเราได้! สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับทุกคนทั้งเกาะ หากเราเอาคืนมาได้! เราเป็นหนี้บุญคุณผู้บัญชาการอย่างมาก และไม่ว่าผู้บัญชาการหลินใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการต้องการกองกำลัง มีหรือที่เราจะปฏิเสธ?" ผู้นำเกาะกล่าว

หลินหยางกล่าว "ความสามารถของผมเพียงคนเดียวคงไม่สามารถถล่มทำลายลัทธิปีศาจสวรรค์ได้ หากลัทธิปีศาจสวรรค์ยังไม่ถูกกำจัดให้สิ้นซาก เช่นนั้นประชาชนทุกคนจะต้องเผชิญกับการบาดเจ็บล้มตายและอาณาจักรมังกรจะไม่มีทางสงบสุข ฉะนั้นไม่ว่ายังไงผมก็ต้องพยายามดูสักครั้ง!"

น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยมาก

ทว่าเมื่อพูดออกไปเช่นนี้ ก็กลับไปลดทอนและเหยียบย่ำคุณธรรมพื้นฐานและหลักความชอบธรรมของผู้คนบนเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ลงอย่างไม่มีชิ้นดี

ทุกคนต่างทำสีหน้าแปลกประหลาด

เจี่ยกังกัดฟันกรอดและกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ในเมื่อผู้บัญชาการหลินยืนยันที่จะไป งั้นผมก็ไม่ห้าม แต่คุณห้ามเดินทางไปที่นั่นคนเดียวเด็ดขาด!"

เขาหันไปพูดกับผู้นำเกาะอย่างเคร่งขรึม "ผู้นำเกาะ พวกคุณจำเป็นต้องส่งกองกำลังจำนวนหนึ่งที่ยอดเยี่ยมความสามารถสูงติดตามผู้บัญชาการหลินไปด้วย! ไม่งั้นเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน!"

"ผมจะเป็นคนคัดเลือกยอดฝีมือทั้งเกาะนี้ด้วยตัวเอง ทุกคนที่ผ่านการคัดเลือกจะต้องติดตามออกเดินทางไปด้วย ผมไม่มีทางปล่อยให้ผู้บัญชาการหลินไปต่อสู้เพียงลำพังแน่นอน!"

ผู้นำเกาะกล่าว "และผมเองก็จะเดินทางไปด้วยเช่นกัน!"

เมื่อพูดจบ เจี่ยกังก็ตกใจ

หลินหยางเองก็ขมวดคิ้วทำหน้าตึงเครียด

ผู้นำเกาะเดินทางไปด้วยตัวเอง?

เช่นนั้นก็หมายความว่าอีกฝ่ายไม่เพียงได้ต้องการให้หลินหยางยกเลิกความคิดนี้และจากไปด้วยตัวเอง ทว่าพวกเขากลับต้องการทรัพย์สมบัติโบราณวัตถุที่บรรพบุรุษของพวกเขาอีกด้วย

ดูเหมือนว่า เกาะตะวันตกนี้....ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ!