สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2885

ปีศาจจำนวนหนึ่งไม่สนใจ

“พวกคุณจะทำอะไร รีบพูดมาเลย! เวลาของผมสำคัญล้ำค่า!”

ปีศาจคนนั้นกวาดสายตามองคนจำนวนหนึ่งราวกับมองขยะ

“คุณรีบไปเอายามาให้ผม รักษาผู้อาวุโสเฉากับประธานหม่าให้หาย! หลังจากนั้นค่อยให้ยาคนของหยางหัวคนละเม็ด! รับรองความปลอดภัยต่อชีวิตของพวกเขา!”

หยุนซิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“คุณกำลังฝันอะไรอยู่?”

ปีศาจคนนั้นยิ้มพูดขึ้น

“ถ้าคุณไม่ฟัง ตอนนี้พวกเราจะฆ่าตัวตายทั้งหมด!”หยุนซิงพูดด้วยความโมโห

“คุณ…..”

พวกปีศาจโมโหเป็นอย่างมาก

หยุนซิงกำลังข่มขู่พวกเขา!

แต่พวกเขาไม่กล้าระบายออกมา

ถ้าคนพวกนี้ฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงๆ พวกเขาที่เป็นปีศาจคอยควบคุมดูแล อาจไม่ใช่คนเดียวที่ต้องสังเวยชีวิตให้ผู้นำลัทธิ และตายในมือของเจ้าลัทธิ….

พวกเขาคิดอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นพูดว่า“รอสักครู่หนึ่ง พวกเราจะไปรายงานนายท่าน!”

พูดจบ พวกปีศาจก็เดินออกไป

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง สือหลงเทียนได้พาผู้คุมกลุ่มนั้นเดินเข้ามา

เขากวาดสายตามองหยุนซิง หม่าไห่และคนอื่นๆ จากนั้นโบกสะบัดมือพูดว่า“ป้อนยาให้พวกเขา!”

“รับทราบนายท่าน!”

ทุกคนเอายาที่เตรียมไว้ออกมา จากนั้นแบ่งออกไปให้ทุกกรงเหล็ก

หลังจากที่ทุกคนกินยาแล้ว ความเจ็บปวดที่อยู่บนร่างกายได้เลือนหายไปไม่น้อยเลยทีเดียว ด้านในร่างกายเหมือนได้รับความผ่อนคลาย สบายเป็นอย่างมาก

หม่าไห่สูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกได้ว่าในที่สุดก็สามารถหลับได้สบายๆแล้ว

และตระกูลสำนักอื่นเมื่อเห็นหยางหัวใช้วิธีการแบบนี้แย่งชิงยามา แต่ละคนต่างอิจฉาตาร้อน

แต่เรื่องราวเหมือนยังไม่จบเท่านี้

สื่อหลงเทียนเดินมาตรงหน้าหยุนซิง จ้องมองเขาอย่างราบเรียบ พูดว่า“คุณฉลาดมาก รู้จักใช้วิธีแบบนี้เพื่อบรรลุเป้าหมาย แต่ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ พวกคุณก็จะได้คืบแล้วเอาศอก ได้ผลประโยชน์ไม่หยุดหย่อน!”

“คุณจะเอายังไง?”

หยุนซิงถามอย่างเย็นชา

“งั้นคุณก็ดูเลยว่าผมจะเอายังไง!”

สื่อหลงเทียนพูดอย่างราบเรียบ จากนั้นเดินตัวตรงออกไป แถมมือของเขายังโบกสะบัด เสียงปลิดปลิวลอยมาตามลม

“ตัดลิ้นของคนหยางหัวออกมาให้หมดทุกคน!”

“รับทราบ!”

พวกปีศาจพากันรับคำสั่ง

“อะไรนะ?”

หยุนซิง หม่าไห่และคนอื่นๆพากันตกตะลึงพรึงเพริด

ตระกูลสำนักอื่นๆได้ยิน ก็ไม่ได้มีความอิจฉาริษยาแล้ว กลับกันยังมองมาด้วยสายตาเยาะเย้ยอีกต่างหาก

หลังจากออกมาจากห้องกรง สื่อหลงเทียนก็รีบไปพบเจ้าลัทธิทันที

ห้องโถงเป็นสีเทาและเต็มไปด้วยชี่อสูรที่น่าสะพรึงกลัว และถนนด้านในห้องโถงก็ปูด้วยกระดูกมนุษย์

สื่อหลงเทียนเดินมาจนสุดปลายทาง เขามองดูม่านสีดำ จากนั้นคุกเข่าลงและก้มศีรษะลง

“น้อมเคารพท่านอาจารย์!”

“มีเรื่องอะไร?”

เจ้าลัทธิที่อยู่ด้านในม่านสีดำพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา

“เรียนท่านอาจารย์ คนของพวกเราได้เข้าไปตรวจสอบในเมืองเจียงเฉินแล้ว แต่ไปเจ็ดกลุ่มกลับมาแค่หกกลุ่ม แนวป้องกันของเมืองเจียงเฉินแข็งแกร่งมาก พวกเรายากที่จะเจาะเข้าไป”สื่อหลงเทียนพูดขึ้นด้วยความเคารพ

“เพราะฉะนั้นจะบอกว่าพวกคุณสืบหาอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม?”

น้ำเสียงของเจ้าลัทธิเย็นชามาก

“ไม่ใช่ขนาดนั้นครับ ! มีนิดหน่อย สามารถมั่นใจได้แล้ว”

สื่อหลงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“เรื่องอะไร?”

“หมอเทวดาหลิน…ไม่อยู่เมืองเจียงเฉิน!”

เมื่อพูดคำนี้ออกมา เป็นเวลานานเจ้าลัทธิก็ไม่ตอบกลับ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เขาถึงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ถ้าไม่อยู่เมืองเจียงเฉิน งั้นก็ทำได้เพียงไปขอความช่วยเหลือ แบบนี้…ก็ไม่ต้องรอแล้ว”

“ท่านอาจารย์หมายความว่า….”

“หมอเทวดาหลินไม่ยอมจำนนต่อพวกเรา ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจเขา เอาตัวประกันไปให้หมด พวกเราจะโจมตีเมืองเจียงเฉิน ทำลายหยางหัวก่อน ค่อยจัดการหมอเทวดาหลิน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน