คำพูดของจิ่งเหยียนเหอทำให้จอมมารแม่มดของลัทธิปีศาจสวรรค์ต่างพากันฮึกเหิมขึ้นมา
จอมมารที่เข้ารับตำแหน่งใหม่พูดขึ้นว่า“ท่านอันเซวียน! ที่เจ้าตำหนักจิ่งพูดก็มีเหตุผล หมอเทวดาหลินลงมืออย่างโหดเหี้ยมอำมหิต ไม่ยอมปล่อยลัทธิปีศาจสวรรค์ของเราเลย ชัดเจนว่าโมโหมาก ถ้าช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้พวกเราทำกับดัก เขาจะต้องติดกับดักแน่นอน ทำไมไม่ยอมรับข้อเสนอของเจ้าตำหนักในการฆ่าหมอเทวดาหลิน?”
ทุกคนที่ได้ยิน พากันทยอยพยักหน้า
“ท่านอันเซวียน หมอเทวดาหลินโมโหจนหน้ามืดตามัว จึงตามฆ่ามาตลอดทาง ความเกลียดชังบังตาเขา เลยทำให้ถลันมาทางลัทธิปีศาจสวรรค์เพียงลำพัง นี่เป็นโอกาสดี ถ้าไม่จัดการหมอเทวดาหลินตอนนี้ก็จะไม่มีโอกาสแล้วนะ”
“ท่านอันเซวียน ออกคำสั่งเถอะ!”
“ท่านอันเซวียน!”
เหล่าจอมมารและแม่มดทยอยลุกขึ้นพูด
อันเซวียนเองก็รู้สึกหวั่นไหว
แต่เขาไม่ได้พูด แต่เดินไปเดินมาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ความคิดของจอมมารและแม่มดเหล่านี้เขารู้ดี
พวกเขาล้วนเป็นจอมมารแม่มดที่เพิ่งได้รับตำแหน่งใหม่ ถ้าพูดถึงความสามารถ ความจริงแล้วพวกเขาไม่เหมาะกับการนั่งตำแหน่งนี้
แต่ช่วงที่ผ่านมานี้ลัทธิปีศาจสวรรค์สูญเสียกองกำลังไปจำนวนมาก คนมีความสามารถสูญเสียไปกว่าครึ่ง เพื่อที่จะดูแลระบบทหารไว้ พวกเขาเลยถูกดึงขึ้นมา
คนเหล่านี้ดีใจมาก แต่ก็รู้ว่าตัวเองไม่มีความสามารถที่จะนั่งตำแหน่งนี้ เลยอยากจะมีผลงานเพื่อปิดปากคนอื่นไว้
“ผมรู้ว่าทุกท่านต้องการตอบแทนเจ้าลัทธิ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก จะต้องระมัดระวัง”อันเซวียนพูดด้วยความลังเลใจ
“ท่านอันเซวียนกังวลใจเรื่องอะไร? หรือคิดว่าพวกเรารับมือกับหมอเทวดาหลินไม่ได้?”
จอมมารที่รับตำแหน่งใหม่คนนั้นอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น
“แม้แต่ผู้คุมเขตต้องห้ามทั้งแปดยังถูกหมอเทวดาหลินฆ่าตาย แม้แต่กองกำลังใหญ่ของลัทธิปีศาจสวรรค์ยังทำอะไรเขาไม่ได้ พวกเราทำอย่างลวกๆ จะไม่กังวลใจคิดได้ยังไง?”
อันเซวียนพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม
“ท่านอันเซวียนคิดมากเกินไปแล้ว ผู้คุมเขตต้องห้ามที่รอดมาคนหนึ่ง บอกว่าตอนที่หมอเทวดาหลินปรากฎตัว รอบกายของเขามียอดฝีมือที่มาจากดินแดนแห่งความเงียบและความตายจำนวนไม่น้อย ภายใต้ความช่วยเหลือของยอดฝีมือเหล่านี้ จึงทำให้ผู้คุมเขตต้องห้ามแพ้ ถ้าหมอเทวดาหลินมาคนเดียว จะต้องกลัวอะไร?”จอมมารคนนั้นพูดขึ้น
อันเซวียนขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย ภายในใจยังคงมีความกังวลใจ
พูดแบบนี้มันก็พูดได้ แต่จากที่เขารู้จักผู้คุมเหล่านี้ ผู้คุมคนนี้น่าจะรักษาหน้าของตัวเองไว้ถึงได้พูดแบบนี้
จะต้องเข้าใจว่าผู้คุมเขตต้องห้ามทั้งแปดมีความทระนงมาก พวกเขาไม่ยอมพ่ายแพ้ ถ้าเกิดพบว่าแพ้จริงๆ พวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
เพราะฉะนั้นอันเซวียนคิดว่ายอดฝีมือที่อยู่ข้างกายหลินหยางอาจจะเป็นแค่ข้ออ้างของผู้คุมคนนั้นแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...