สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2903

“ท่านอันเซวียน!”

ลั่วถานฮวาเบิกตาโพลงกว้าง แผดเสียงร้องออกมา

“บัดซบ! !”

หมัวหยาที่อยู่ทางด้านนี้เดือดดาลมาก เขาควักมีดปีศาจออกมาแล้วสาวเท้าเดินไปข้างหน้า เพื่อจะจัดการกับตัวประกันของฝั่งหลินหยางที่อยู่ในกรง

หลินหยางเห็นสถานการณ์นี้ เลยไม่ลังเล จับอันเซวียนที่อยู่ตรงหน้ายกขึ้น

“อา! !”

อันเซวียนร้องขึ้นด้วยความหวาดกลัว รีบตะโกนขึ้นว่า“ช่วยด้วย !ช่วยผมด้วย!ช่วยด้วย! !”

“หมอเทวดาหลิน! คุณจะทำอะไรท่านอันเซวียน?”

ลั่วถานฮวาตะคอกขึ้น

“แน่นอนว่าฆ่าเขา”

หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“คุณ…ไม่ใช่ว่าอยากแลกเปลี่ยนตัวประกันเหรอ?”ลั่วถานฮวาพูดขึ้นด้วยความโมโห

“แลกเปลี่ยนตัวประกันก็ได้ แต่ผมไม่เห็นความจริงใจของพวกคุณ ผมจะบอกพวกคุณให้นะ ไม่คุณก็ปล่อยตัวประกันมาก่อน ไม่งั้นก็ไม่ต้องคุยกัน ถ้าคุณกล้าฆ่าตัวประกันหรือทำร้ายตัวประกันไม่ว่าใครคนไหนก็ตาม ผมจะฆ่าอันเซวียนทันที และทำการโจมตี พอเป็นแบบนั้น ระหว่างคุณกับผมก็ไม่มีอะไรจะต้องคุยกัน ผมจะปฏิบัติกับพวกคุณแค่วิธีการเดียว คือไม่ตายไม่เลิก! พวกคุณคิดพิจารณาเอาเองเถอะ!”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา น้ำเสียงแฝงไปด้วยความอำมหิต

ลั่วถานฮวาหายใจถี่ยิบ สีหน้าซีดเผือด

หมัวหยากับสายตาเย็นชา พูดว่า“หมอเทวดาหลิน คุณอย่ามาข่มขู่พวกเรา! ผมจะบอกคุณให้นะ! จะฆ่าก็ฆ่า จะรบก็รบ! ต้องการให้พวกเราปล่อยตัวประกันเอง? ไม่มีทาง!”

“ท่านหมัวหยา?”

ลั่วถานฮวาเอียงหน้าไปมอง

“ลั่วถานฮวา หมอเทวดาหลินกำลังบีบบังคับคุณ! ถ้าคุณแสดงออกว่าอ่อนแอ เขายิ่งแข็งแกร่ง รอเขาควบคุมสิทธิในการโจมตี เป็นต่อ งั้นการแลกเปลี่ยนตัวประกันครั้งนี้ คุณก็จะไม่มีสิทธิมีอำนาจ ถึงตอนนั้นเกรงว่าแม้แต่คนก็เอากลับมาไม่ได้หรอก!”หมัวหยาพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม

พอได้ยินคำนี้ ลั่วถานฮวาสีหน้าดูไม่ได้เลย

เธอจะไม่เข้าใจความหมายของหมัวหยาได้ยังไง?

แต่ตอนนี้ จะมีทางไหนให้เลือก?

“ดูอย่างนี้พวกเขาเหมือนไม่อยากแลกคุณกลับไปนะ อันเซวียน”

หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมว่าคุณน่าจะตายอย่างสงบได้ละ! คุณว่าไง?”

พูดจบ หลินหยางก็ยกมือขึ้น หมายจะจัดการอันเซวียน

“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!”

อันเซวียนรีบตะโกนขึ้น จากนั้นตะโกนด่าหมัวหยาว่า“หมัวหยา! คุณหุบปาก! คุณมันตัวอะไร? คุณมันก็แค่หมาเฝ้าหน้าประตูเขตต้องห้าม! ผมจะบอกให้นะ เรื่องนี้คุณอย่ามาเสร่อ! เข้าใจไหม?”

หมัวหยาสีหน้าเปลี่ยน นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล

แต่อันเซวียนมีฐานะสูงกว่า แม้แต่เขาก็ตอบโต้ยาก

ถ้าเขาออกปากและทำให้อันเซวียนตาย เจ้าลัทธิสั่งลงโทษ เขาก็ไม่สามารถรับไหว

“เอางี้ หมอเทวดาหลิน พวกเราจะปล่อยตัวประกันก่อน จากนั้นคุณก็ปล่อยท่านอันเซวียนของพวกเรา ว่าไง?”

ลั่วถานฮวาไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงขอร้อง

“ได้!”

หลินหยางพยักหน้า

ลั่วถานฮวาลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง สุดท้ายเธอก็ยกมือขึ้นมาโบกสะบัด

ปีศาจที่อยู่บริเวณโดยรอบรีบเอากุญแจออกมาเปิดกรง

แต่อันเซวียนมาอย่างรวดเร็ว

พลังการโจมตีแบบนี้ เธอไม่สามารถรับได้

“หลบ!”

หมัวหยาตะโกนขึ้น จากนั้นผลักลั่วถานฮวาออก และสร้างกำบังชี่ด้วยมือทั้งสอง เพื่อรองรับอันเซวียนที่กำลังลอยมา

ฟึ้บ….

ร่างของอันเซวียนกระแทกลงบนกำบังชี่ จนทำให้มันผิดรูป เมื่อรอให้กำบังชี่กระจายหายไป อันเซวียนก็หล่นลงบนพื้น คนทั้งคนหายใจหอบแฮกๆ ผิวพรรณเหวอะหวะ มองดูแล้วน่าเวทนามาก

แต่ก็ยังดีที่มีชีวิตรอดอยู่ และยังมีสติอยู่บ้าง

ลั่วถานฮวายัดยาเข้าไปในปากของอันเซวียน จากนั้นตะโกนว่า“โจมตี ฆ่ามัน! !”

“ฆ่า!”

หมัวหยายกมีดปีศาจขึ้น แล้ววิ่งลงเนินเขา

และเวลานี้ มีปีศาจกระโจนออกมาบริเวณโดยรอบ เพื่อพุ่งมาโจมตีหลินหยาง

ตอนนี้ไม่มีอันเซวียนที่เป็นตัวประกันอยู่ แน่นอนว่าลั่วถานฮวาไม่กังวลแล้ว ส่วนปีศาจที่ถูกจับไว้ เธอไม่สนใจตั้งแต่แรก

“โจมตีกลับ”

หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ จากนั้นกระโดดไปโจมตีทางอันเซวียนและลั่วถานฮวาอีกครั้ง

“หยุด!”

หมัวหยาตะโกนขึ้นจากนั้นยกดาบไปห้ำหั่นใส่หลินหยาง

การสู้รบครั้งยิ่งใหญ่อยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด!