สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2902

ด้านในพื้นที่ราบหินสวรรค์

หลินหยางเดินมาทางอันเซวียนที่ถูกควบคุมไว้อย่างช้าๆ

อันเซวียนในเวลานี้ แม้แต่ลมหายใจก็ถูกคนตรงหน้ากดไว้

เขาเบิกตาโพลงกว้าง มองมาทางฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“คุณ….คุณเป็นใคร? คุณเป็นอะไรกับหยางหัว?”

อันเซวียนเคยตรวจสอบหยางหัว

ด้านในหยางหัว ยอดฝีมือที่สู้กับเขาได้ความจริงมีไม่เยอะ ไม่ต้องพูดถึงคนที่สามารถควบคุมเขาด้วยมือเดียวเหล่านั้นเลย

แต่คนที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่แค่แปลงโฉมได้ ยังสามารถใช้กลิ่นอายปกปิดได้อย่างดี จนทำให้เขาสัมผัสไม่ได้ วันนี้มาบีบคอเขาด้วยมือเดียวจนเขาไม่สามารถตอบโต้ได้อีก

อันเซวียนรู้สึกว่าพลังของตัวเองไม่สามารถทำอะไรคนคนนี้ได้เลย

เหมือนพลังของคนผู้นี้มันอยู่ในระดับที่น่ากลัวแล้ว

เป็นแบบนี้ได้ยังไง?

“ผมไม่ใช่คนของหยางหัว”

คนที่อยู่ตรงหน้าถอดการแปลงโฉมทั้งหมดบนใบหน้าออกแล้วพูดอย่างใจเย็น

“คุณไม่ใช่คนของหยางหัว?งั้นคุณ…เป็นใคร?”

อันเซวียนถามเสียงสั่น

“เขาเป็นผู้นำเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์ อันเซวียน ผมว่าคุณน่าจะไม่เคยได้ยินนะ”

หลินหยางสาวเท้าเดินมาช้าๆ พร้อมพูดอย่างราบเรียบ

“เกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์?”

อันเซวียนสมองว่างเปล่า

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ไม่ใช่บอกว่าหลินหยางเชิญยอดฝีมือของดินแดนแห่งความเงียบและความตายมาเหรอ?แล้วนี่เกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน?

ไพ่ที่หมอเทวดาหลินยังไม่ได้เปิดมีกี่ใบกันแน่?

อันเซวียนสั่นเทา รู้ว่าตัวเองจบเห่แล้ว

จากความชิงชังที่หลินหยางมีต่อลัทธิปีศาจสวรรค์ เขาจะต้องหั่นตัวเองให้แหลกลาญแน่นอน

อันเซวียนหลับตาลง รอความตายอยู่เงียบๆ

แต่หลินหยางที่เข้าใกล้ไม่ได้ฆ่าอันเซวียนทันที แต่หลินหยางมองเขาอยู่สักพักหนึ่ง พูดอย่างราบเรียบว่า“ท่านผู้นำ ปล่อยเขาเถอะ”

“ได้”

ผู้นำเกาะบูรพาพยักหน้า และปล่อยมือทันที

อันเซวียนกระแทกลงบนพื้น จับคอและไอออกมาอย่างรุนแรง คอของเขาผิดรูปเล็กน้อย เพราะแรงของผู้นำเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์เยอะมาก

หลินหยางนั่งยองๆข้างอันเซวียน พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“อันเซวียน อยากมีชีวิตรอดไหม?”

“หมอเทวดาหลิน ถ้าคุณจะฆ่าผม ก็ฆ่าเลย ถ้าจะให้ผมทรยศท่านอาจารย์ ทรยศลัทธิปีศาจสวรรค์…เรื่องนี้…เป็นไปไม่ได้…..”

อันเซวียนกัดฟันกรอดพูดขึ้น

ถึงแม้ว่าเขาจะหวาดกลัวเป็นอย่างมาก แต่กลัวก็ส่วนกลัว เส้นตายของเขายังอยู่

หลินหยางไม่ได้โกรธ แต่พูดอย่างราบเรียบขึ้นว่า“อันเซวียน คุณมีความหยิ่งทะนง ผมนับถือคุณ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมทำได้แค่เอาคุณกลับเมืองเจียงเฉินแล้ว”

“คุณจะเอาผมกลับไปเมืองเจียงเฉินทำไม? คุณอยากจะฆ่าผมก็ฆ่า ทำไมต้องเล่นแง่?”

อันเซวียนตกใจ รู้สึกผิดปกติ จึงตะโกนขึ้นเสียงดัง

แต่หลินหยางไม่สนใจ มองเขาอย่างเฉยชาพูดว่า“คุณไม่ร่วมมือกับผม ผมก็ไม่ฆ่าคุณ แต่ผมจะทำให้คุณตายทั้งเป็น เชื่อฝีมือผมเถอะ ผมว่าคุณก็ตรวจสอบผมมาเยอะแล้ว คุณเดาดูสิว่าผมจะจัดการคุณยังไง?”

เขาตบที่ไหล่อันเซวียน พูดขึ้นอย่างราบเรียบ

คำพูดนี้เหมือนกับมีดอันแหลมคม แทงเข้ามาในหัวใจของอันเซวียน

เขามองหลินหยางด้วยความมึนงง มองรอยยิ้มที่อ่อนโยนนั่น แต่มันกลับน่ากลัวกว่ารอยยิ้มเหี้ยมโหดเสียอีก

“หมอเทวดาหลิน มี…มีอะไรคุยกันดีๆ อย่า…อย่าทำแบบนั้น…..”

อันเซวียนพึมพำๆตะโกนขึ้น

“ไม่อยากไปเมืองเจียงเฉิน?”

“ไม่….ไม่อยาก….ให้โอกาสผมหน่อยนะ….”

“แน่นอนว่าให้โอกาสคุณอยู่แล้ว แต่ก็ต้องดูว่าคุณจะคว้ามันไว้รึป่าว!”

หลินหยางยิ้มอย่างราบเรียบ

ผู้นำเกาะบูรพาศักดิ์สิทธิ์แปลกใจมาก

ทำไมอันเซวียนไม่กลัวตาย แต่พอได้ยินว่าหลินหยางจะเอากลับเมืองเจียงเฉิน เขากลับมีความหวาดกลัว รีบสารภาพขอโอกาส….

หรือว่าเมืองเจียงเฉินมีอะไรตรงไหนที่น่ากลัว?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน